Во и҆́мѧ ѻ҆ц҃а̀, и҆ сн҃а, и҆ ст҃а́гѡ дх҃а. А҆ми́нь.

У імя́ Айца́, і Сы́на, і Свято́га Ду́ха. Амінь.

Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ сн҃е бж҃їй, мл҃твъ ра́ди пречⷭ҇тыѧ твоеѧ̀ мт҃ре, прпⷣбныхъ и҆ бг҃оно́сныхъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ, поми́лꙋй на́съ. А҆ми́нь.

Го́спадзі, Іісу́се Хрысце́, Сы́не Бо́жы, дзе́ля малі́тваў Прачы́стае Твае́ Ма́ці, прападо́бных і багано́сных айцо́ў на́шых і ўсіх святы́х, памі́луй нас. Амі́нь.

Сла́ва тебѣ̀ бж҃е на́шъ, сла́ва тебѣ̀.

Сла́ва Табе́, Бо́жа наш, сла́ва Табе́.

Цр҃ю̀ нбⷭ҇ный, ᲂу҆тѣ́шителю, дш҃е и҆́стины и҆́же вездѣ̀ сы́й, и҆ всѧ̑ и҆сполнѧ́ѧй, сокро́вище бл҃ги́хъ, и҆ жи́зни пода́телю, прїидѝ и҆ всели́сѧ въ ны̀, и҆ ѡ҆чи́сти ны̀ ѿ всѧ́кїѧ скве́рны, и҆ сп҃сѝ, бл҃же, дꙋ́шы на́шѧ.

Цару́ Нябе́сны, Уцяшы́целю, Ду́ху і́сціны, Ты ўсю́ды прысу́тны і ўсё напаўня́еш, Ска́рбніца дабра́ і жыцця́ Пада́целю, прыйдзі́ і ўсялі́ся ў нас, і ачы́сці нас ад уся́кай нечыстаты́ і спасі́, До́бры, ду́шы на́шы.

Ст҃ы́й бж҃е, ст҃ы́й крѣ́пкїй, ст҃ы́й безсме́ртный, поми́лꙋй на́съ. [Три́жды.]

Святы́ Бо́жа, Святы́ Мо́цны, Святы́ Несмяро́тны, памі́луй нас. [Тройчы]

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Прест҃а́ѧ трⷪ҇це, поми́лꙋй на́съ: гдⷭ҇и, ѡ҆чи́сти грѣхѝ на́шѧ: влⷣко, простѝ беззакѡ́нїѧ на̑ша: ст҃ы́й, посѣтѝ и҆ и҆сцѣлѝ не́мѡщи на́шѧ, и҆́мене твоегѡ̀ ра́ди.

Прасвята́я Тро́іца, памі́луй нас; Го́спадзі, ачы́сці грахі́ на́шы; Уладару́, праба́ч беззако́нні на́шы; Святы́, наве́дай і ацалі́ не́мачы на́шы дзе́ля імя́ Твайго́.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [Три́жды.]

Го́спадзі, памі́луй. [Тройчы]

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Ѻ҆́ч҃е на́шъ, и҆́же є҆сѝ на нб҃сѣ́хъ, да ст҃и́тсѧ и҆́мѧ твоѐ, да прїи́детъ црⷭ҇твїе твоѐ, да бꙋ́детъ во́лѧ твоѧ̀, ꙗ҆́кѡ на нб҃сѝ и҆ на землѝ.

О́йча наш, Які ёсць на нябёсах! Няха́й свяці́цца імя́ Тваё, няхай пры́йдзе Ца́рства Тваё, няха́й бу́дзе во́ля Твая́ як на не́бе, так і на зямлі́.

Хлѣ́бъ на́шъ насꙋ́щный да́ждь на́мъ дне́сь: и҆ ѡ҆ста́ви на́мъ до́лги на́шѧ, ꙗ҆́коже и҆ мы̀ ѡ҆ставлѧ́емъ должникѡ́мъ на́шымъ: и҆ не введѝ на́съ во и҆скꙋше́нїе, но и҆зба́ви на́съ ѿ лꙋка́вагѡ.

Хлеб наш надзённы дай нам сёння; і дару́й нам даўгі́ на́шы, як і мы дару́ем даўжніка́м на́шым; і не ўвядзі́ нас у спаку́су, але збаў нас ад зло́га.

Поми́лꙋй на́съ гдⷭ҇и, поми́лꙋй на́съ: всѧ́кагѡ бо ѿвѣ́та недоꙋмѣ́юще, сїю̀ тѝ мл҃твꙋ ꙗ҆́кѡ влⷣцѣ грѣ́шнїи прино́симъ: поми́лꙋй на́съ.

Памі́луй нас, Го́спадзі, памі́луй нас; бо, нія́кага апраўда́ння не знахо́дзячы, гэ́тую малі́тву Табе́ як Уладару́ мы, грэ́шныя, прыно́сім: памі́луй нас.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй на́съ, на тѧ́ бо ᲂу҆пова́хомъ: не прогнѣ́вайсѧ на ны̀ ѕѣлѡ̀, нижѐ помѧнѝ беззако́нїй на́шихъ, но при́зри и҆ ны́нѣ ꙗ҆́кѡ бл҃гоꙋтро́бенъ, и҆ и҆зба́ви ны̀ ѿ вра̑гъ на́шихъ: ты́ бо є҆сѝ бг҃ъ на́шъ, и҆ мы̀ лю́дїе твоѝ, всѝ дѣла̀ рꙋкꙋ̀ твоє́ю, и҆ и҆́мѧ твоѐ призыва́емъ.

Го́спадзі, памі́луй нас, бо мы на Цябе́ спадзяёмся; не загне́вайся на нас ве́льмі і не ўспаміна́й беззако́нняў на́шых, а паглядзі́ і цяпе́р, як міласэ́рны, і збаў нас ад во́рагаў на́шых; бо Ты Бог наш і мы лю́дзі Твае́, усе – стварэ́нне рук Тваі́х і імя́ Тваё прызыва́ем.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Млⷭ҇рдїѧ двє́ри ѿве́рзи на́мъ, бл҃гослове́ннаѧ бцⷣе: надѣ́ющїисѧ на тѧ̀ да не поги́бнемъ, но да и҆зба́вимсѧ тобо́ю ѿ бѣ́дъ: ты́ бо є҆сѝ сп҃се́нїе ро́да хрⷭ҇тїа́нскагѡ.

Міласэ́рнасці дзве́ры адчыні́ нам, благаславе́нная Багаро́дзіца, каб мы, ма́ючы надзе́ю на Цябе́, не загі́нулі, а каб пазба́віліся праз Цябе́ ад бед, бо Ты – спасе́нне ро́ду хрысція́нскага.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [в҃і.]

Го́спадзі, памі́луй. [12 разоў]

Бж҃е вѣ́чный и҆ цр҃ю̀ всѧ́кагѡ созда́нїѧ, сподо́бивый мѧ̀ да́же въ ча́съ се́й доспѣ́ти, прости́ ми грѣхѝ, ꙗ҆̀же сотвори́хъ въ се́й де́нь, дѣ́ломъ, сло́вомъ и҆ помышле́нїемъ: и҆ ѡ҆чи́сти, гдⷭ҇и, смире́ннꙋю мою̀ дꙋ́шꙋ ѿ всѧ́кїѧ скве́рны пло́ти и҆ дꙋ́ха, и҆ да́ждь мѝ, гдⷭ҇и, въ нощѝ се́й со́нъ прейтѝ въ ми́рѣ: да воста́въ ѿ смире́ннагѡ мѝ ло́жа, бл҃гоꙋгождꙋ̀ прест҃о́мꙋ и҆́мени твоемꙋ̀ во всѧ̑ дни̑ живота̀ моегѡ̀, и҆ поперꙋ̀ борю́щыѧ мѧ̀ врагѝ, плотскі̑ѧ и҆ безплѡ́тныѧ: и҆ и҆зба́ви мѧ̀, гдⷭ҇и, ѿ помышле́нїй сꙋ́етныхъ, ѡ҆сквернѧ́ющихъ мѧ̀, и҆ по́хотей лꙋка́выхъ.

Бо́жа ве́чны і Цару́ ўсяго́ стварэ́ння, Ты спадо́біў мяне́ дажы́ць да гэ́тай гадзі́ны; праба́ч мне грахі́, што я зрабі́ў ў гэ́ты дзень учы́нкам, сло́вам і ду́мкаю, і ачы́сці, Го́спадзі, прыгне́чаную маю́ душу́ ад уся́кай нечыстаты́ пло́ці і ду́ху. І дай мне, Го́спадзі, у гэ́тую ноч спако́йны сон, каб, уста́ўшы з майго́ ўбо́гага ло́жа, я рабіў уго́днае прасвято́му і́мені Твайму́ ва ўсе дні жыцця́ майго́ і перамага́ў во́рагаў, якія напада́юць на мяне́, пло́цкіх і бяспло́тных. І пазба́ў мяне, Го́спадзі, ад ма́рных ду́мак, якія апага́ньваюць мяне́, і ад нячы́стых жада́нняў.

Ꙗ҆́кѡ твоѐ є҆́сть црⷭ҇тво, и҆ си́ла, и҆ сла́ва, ѻ҆ц҃а̀, и҆ сн҃а, и҆ ст҃а́гѡ дх҃а, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Бо Тваё ёсць Ца́рства, і сі́ла, і сла́ва – Айца́, і Сы́на, і Свято́га Ду́ха цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Вседержи́телю, сло́во ѻ҆́ч҃ее, са́мъ соверше́нъ сы́й, і҆и҃се хрⷭ҇тѐ, мно́гагѡ ра́ди млⷭ҇рдїѧ твоегѡ̀ никогда́же ѿлꙋча́йсѧ менє̀ раба̀ твоегѡ̀, но всегда̀ во мнѣ̀ почива́й.

Уседзяржы́целю, Сло́ва Айца́, Ты, бу́дучы Сам даскана́лым, Іісу́се Хрысце́, дзе́ля вялі́кай міласэ́рнасці Тваёй ніко́лі не пакіда́й мяне́, раба́ Твайго́, а заўжды́ ўва мне застава́йся.

І҆и҃се, до́брый па́стырю твои́хъ ѻ҆ве́цъ, не преда́ждь менє̀ крамолѣ̀ ѕмїи́нѣ, и҆ жела́нїю сатанинꙋ̀ не ѡ҆ста́ви менє̀, ꙗ҆́кѡ сѣ́мѧ тлѝ во мнѣ̀ є҆́сть.

Іісу́се, до́бры Па́стыру Тваіх аве́чак, не адда́й мяне́ мяце́жнаму зме́ю і на во́лю сатаны́ не пакі́нь мяне́, бо насе́нне пагі́белі ёсць ува мне.

Ты̀ ᲂу҆́бѡ гдⷭ҇и бж҃е покланѧ́емый, цр҃ю̀ ст҃ы́й і҆и҃се хрⷭ҇тѐ, спѧ́ща мѧ̀ сохранѝ немерца́ющимъ свѣ́томъ, дх҃омъ твои́мъ ст҃ы́мъ, и҆́мже ѡ҆ст҃и́лъ є҆сѝ твоѧ̑ ᲂу҆ч҃нкѝ.

Ты ж, Го́спадзі Бо́жа пакланя́емы, Цару́ Святы́ Іісу́се Хрысце́, ахава́й мяне́ ў час сну незгаса́льным святло́м – Ду́хам Тваі́м Святы́м, Які́м Ты асвяці́ў Сваіх ву́чняў.

Да́ждь гдⷭ҇и и҆ мнѣ̀, недосто́йномꙋ рабꙋ̀ твоемꙋ̀, сп҃се́нїе твоѐ на ло́жи мое́мъ: просвѣтѝ ᲂу҆́мъ мо́й свѣ́томъ ра́зꙋма ст҃а́гѡ є҆ѵⷢ҇лїа твоегѡ̀, дꙋ́шꙋ любо́вїю крⷭ҇та̀ твоегѡ̀, се́рдце чⷭ҇тото́ю словесѐ твоегѡ̀, тѣ́ло моѐ твое́ю стрⷭ҇тїю безстра́стною: мы́сль мою̀ твои́мъ смире́нїемъ сохранѝ, и҆ воздви́гни мѧ̀ во вре́мѧ подо́бно на твоѐ славосло́вїе.

Дай, Го́спадзі, і мне, недасто́йнаму рабу́ Твайму́, спасе́нне Тваё на ло́жы маі́м: прасвятлі́ ро́зум мой святло́м разуме́ння свято́га Ева́нгелля Твайго́, душу́ – любо́ўю да Крыжа́ Твайго́, сэ́рца – чысцінёю сло́ва Твайго́, це́ла маё́ – Тваі́мі паку́тамі бясстра́снымі, ду́мку маю́ Тваёю пако́рлівасцю ахава́й і падымі́ мяне́ ў нале́жны час, каб я славасло́віў Цябе́.

Ꙗ҆́кѡ препросла́вленъ є҆сѝ со безнача́льнымъ твои́мъ ѻ҆ц҃е́мъ, и҆ съ прест҃ы́мъ дх҃омъ, во вѣ́ки. А҆ми́нь.

Бо Ты найбо́льш прасла́ўлены з Беспача́тным Тваі́м Айцо́м і з Прасвяты́м Ду́хам на ве́кі. Амі́нь.

Гдⷭ҇и, цр҃ю̀ нбⷭ҇ный, ᲂу҆тѣ́шителю, дш҃е и҆́стины, ᲂу҆млⷭ҇рдисѧ, и҆ поми́лꙋй мѧ̀ грѣ́шнаго раба̀ твоего̀, и҆ ѿпꙋсти́ ми недосто́йномꙋ, и҆ простѝ всѧ̑, є҆ли̑ка тѝ согрѣши́хъ дне́сь ꙗ҆́кѡ человѣ́къ, па́че же и҆ не ꙗ҆́кѡ человѣ́къ, но и҆ горѣ́е скота̀: вѡ́льныѧ моѧ̑ грѣхѝ и҆ невѡ́льныѧ, вѣ́дѡмыѧ и҆ невѣ́дѡмыѧ, ꙗ҆̀же ѿ ю҆́ности, и҆ ѿ наꙋ́ки ѕлы̀, и҆ ꙗ҆̀же сꙋ́ть ѿ на́гльства и҆ ᲂу҆ны́нїѧ.

Го́спадзі, Цару́ Нябе́сны, Уцяшы́целю, Ду́ху і́сціны, змі́луйся і памі́луй мяне, грэ́шнага раба́ Твайго́, і адпусці́ мне, недасто́йнаму, і праба́ч ўсё, чым я саграшы́ў пе́рад Табо́ю сёння як чалаве́к, а на́ват і не як чалаве́к, а горш за скаці́ну, во́льныя мае́ грахі́ і міжво́льныя, свядо́мыя і несвядо́мыя, ты́я, што з́за маладо́сці і ад зло́га кава́рства, і ты́я, што ад запа́льчывасці і з́за нядба́ласці.

А҆́ще и҆́менемъ твои́мъ клѧ́хсѧ, и҆лѝ похꙋ́лихъ є҆̀ въ помышле́нїи мое́мъ: и҆лѝ кого̀ ᲂу҆кори́хъ, и҆лѝ ѡ҆клевета́хъ кого̀ гнѣ́вомъ мои́мъ, и҆лѝ ѡ҆печа́лихъ: и҆лѝ ѡ҆ че́мъ прогнѣ́вахсѧ, и҆лѝ солга́хъ, и҆лѝ безго́днѡ спа́хъ: и҆лѝ ни́щъ прїи́де ко мнѣ̀, и҆ презрѣ́хъ є҆го̀: и҆лѝ бра́та моего̀ ѡ҆печа́лихъ, и҆лѝ сва́дихъ, и҆лѝ кого̀ ѡ҆сꙋди́хъ: и҆лѝ развелича́хсѧ, и҆лѝ разгордѣ́хсѧ, и҆лѝ разгнѣ́вахсѧ: и҆лѝ стоѧ́щꙋ мѝ на мл҃твѣ, ᲂу҆́мъ мо́й ѡ҆ лꙋка́вствїи мі́ра сегѡ̀ подви́жесѧ: и҆лѝ развраще́нїе помы́слихъ, и҆лѝ ѡ҆б̾ѧдо́хсѧ, и҆лѝ ѡ҆пи́хсѧ, и҆лѝ без̾ ᲂу҆ма̀ смѣѧ́хсѧ: и҆лѝ лꙋка́вое помы́слихъ, и҆лѝ добро́тꙋ чꙋждꙋ́ю ви́дѣвъ, и҆ то́ю ᲂу҆ѧ́звленъ бы́хъ се́рдцемъ: и҆лѝ неподѡ́бнаѧ глаго́лахъ, и҆лѝ грѣхꙋ̀ бра́та моегѡ̀ посмѣѧ́хсѧ, моѧ̑ же сꙋ́ть безчи́слєннаѧ согрѣшє́нїѧ: и҆лѝ ѡ҆ мл҃твѣ неради́хъ, и҆лѝ и҆́но что̀ содѣ́ѧхъ лꙋка́вое, не по́мню: та̑ бо всѧ̑ и҆ бѡ́льша си́хъ содѣ́ѧхъ.

Мо́жа, і́мем Тваім я кля́ўся або́ знява́жыў яго́ ў ду́мках сваі́х; або́ каго́ папракну́ў; або́ ўзвёў на каго́ паклёп у гне́ве сваі́м, або́ каго́ засмуціў, або́ з́за чаго́сьці загне́ваўся; або́ няпра́ўду сказа́ў, або́ заўча́сна спаў, або́ жабра́к прыйшо́ў да мяне́, і я пагрэ́баваў ім; або́ бра́та майго́ засмуці́ў, або́ пачына́ў сва́ркі, або́ каго́ асудзі́ў; або́ ўзвыша́ў сябе́, або́ ганары́ўся, або́ загне́ваўся; або́ калі́ я стая́ў на малі́тве, ро́зум мой злом све́ту гэ́тага захапля́ўся, або́ хі́трыя ду́мкі я меў; або́ аб`яда́ўся, або́ апіва́ўся, або́ бязду́мна смяя́ўся; або́ зло́е заду́маў, або́, даскана́ласць чужу́ю ўба́чыўшы, пазайздро́сціў у сэ́рцы, або́ непрысто́йнае гавары́ў, або́ з граху́ бра́та майго́ пасмяя́ўся, тады́ як мае́ саграшэ́нні незлічо́ныя; або́ пра малі́тву не дбаў, або́ і́ншае што нядо́брае зрабі́ў, не по́мню, бо ўсё гэ́та і больш яшчэ́ зрабі́ў я.

Поми́лꙋй мѧ̀ тво́рче мо́й влⷣко, ᲂу҆ны́лаго и҆ недосто́йнаго раба̀ твоего̀: и҆ ѡ҆ста́ви мѝ, и҆ ѿпꙋстѝ, и҆ прости́ мѧ, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ и҆ чл҃вѣколю́бецъ: да съ ми́ромъ лѧ́гꙋ, ᲂу҆снꙋ̀ и҆ почі́ю, блꙋ́дный, грѣ́шный и҆ ѻ҆каѧ́нный а҆́зъ: и҆ поклоню́сѧ, и҆ воспою̀, и҆ просла́влю пречⷭ҇тно́е и҆́мѧ твоѐ, со ѻ҆ц҃е́мъ, и҆ є҆диноро́днымъ є҆гѡ̀ сн҃омъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки. А҆ми́нь.

Памі́луй мяне́, Тво́рца мой і Уладару́, пану́рага і недасто́йнага раба́ Твайго́, і дару́й мне, і адпусці́, і праба́ч мне, як До́бры і Чалавекалю́бны, каб спако́йна лёг, засну́ў і адпачы́ў я, блу́дны, грэ́шны і акая́нны, і каб паклані́ўся і апе́ў, і прасла́віў найпачэ́снейшае імя́ Тваё з Айцо́м і Адзінаро́дным Яго́ Сы́нам цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі. Амі́нь.

Что́ ти принесꙋ̀, и҆лѝ что́ ти возда́мъ, великодарови́тый безсме́ртный цр҃ю̀, ще́дре и҆ чл҃вѣколю́бче гдⷭ҇и; ꙗ҆́кѡ лѣнѧ́щасѧ менѐ на твоѐ ᲂу҆гожде́нїе, и҆ ничто́же бл҃го сотво́рша, приве́лъ є҆сѝ на коне́цъ мимоше́дшагѡ днѐ сегѡ̀, ѡ҆браще́нїе и҆ сп҃се́нїе дꙋшѝ мое́й стро́ѧ.

Што́ Табе́ прынясу́ або́ чым Табе́ аддзя́чу, мнагашчо́дры Бессмяро́тны Цару́, шчо́дры і чалавекалю́бны Го́спадзі, за то́е, што мяне́, які ляну́ецца служы́ць Табе́ і нічо́га до́брага не зрабі́ў, Ты давёў да канца́ гэ́тага міну́лага дня, скіро́ўваючы да пако́рнасці і спасе́ння душу́ маю́?

Млⷭ҇тивъ мѝ бꙋ́ди грѣ́шномꙋ, и҆ ѡ҆бнаже́нномꙋ всѧ́кагѡ дѣ́ла бл҃га: возста́ви па́дшꙋю мою̀ дꙋ́шꙋ, ѡ҆скверни́вшꙋюсѧ въ безмѣ́рныхъ согрѣше́нїихъ, и҆ ѿимѝ ѿ менє̀ ве́сь по́мыслъ лꙋка́вый ви́димагѡ сегѡ̀ житїѧ̀.

Будзь мі́ласцівы да мяне́, грэ́шнага, які не ма́е нія́кага до́брага ўчы́нку, аднаві́ прапа́шчую маю́ душу́, апага́неную незлічо́нымі саграшэ́ннямі і адхілі́ ад мяне́ ўсе ду́мкі ліхі́я гэ́тага ба́чнага жыцця́.

Простѝ моѧ̑ согрѣшє́нїѧ, є҆ди́не безгрѣ́шне, є҆́же тѝ согрѣши́хъ въ се́й де́нь, вѣ́дѣнїемъ и҆ невѣ́дѣнїемъ, сло́вомъ, и҆ дѣ́ломъ, и҆ помышле́нїемъ, и҆ всѣ́ми мои́ми чꙋ́вствы.

Праба́ч, адзі́ны Бязгрэ́шны, мае́ саграшэ́нні, які́мі пе́рад Табо́ю я саграшы́ў у гэ́ты дзень свядо́ма і несвядо́ма, сло́вам, і ўчы́нкам, і ду́мкаю, і ўсі́мі маі́мі пачу́ццямі.

Ты̀ са́мъ покрыва́ѧ сохрани́ мѧ ѿ всѧ́кагѡ сопроти́внагѡ ѡ҆бстоѧ́нїѧ, бжⷭ҇твенною твое́ю вла́стїю, и҆ неизрече́ннымъ чл҃вѣколю́бїемъ, и҆ си́лою.

Ты Сам, ахіна́ючы, захава́й мяне́ ад уся́кага варо́жага напа́ду Бажэ́ственнаю Тваёю ўла́даю, і невымо́ўным чалавекалю́бствам, і сі́лаю.

Ѡ҆чи́сти бж҃е, ѡ҆чи́сти мно́жество грѣхѡ́въ мои́хъ.

Ачы́сці, Бо́жа, ачы́сці бе́зліч грахо́ў маі́х.

Бл҃говолѝ гдⷭ҇и и҆зба́вити мѧ̀ ѿ сѣ́ти лꙋка́вагѡ, и҆ сп҃сѝ стра́стнꙋю мою̀ дꙋ́шꙋ, и҆ ѡ҆сѣни́ мѧ свѣ́томъ лица̀ твоегѡ̀, є҆гда̀ прїи́деши во сла́вѣ: и҆ неѡсꙋжде́нна ны́нѣ сно́мъ ᲂу҆снꙋ́ти сотворѝ, и҆ без̾ мечта́нїѧ: и҆ несмꙋще́нъ по́мыслъ раба̀ твоегѡ̀ соблюдѝ, и҆ всю̀ сатанинꙋ̀ дѣ́тель ѿженѝ ѿ менє̀: и҆ просвѣти́ ми разꙋ̑мныѧ ѻ҆́чи сердє́чныѧ, да не ᲂу҆снꙋ̀ въ сме́рть.

Будзь ласка́вы, Го́спадзі, вы́зваліць мяне́ з па́сткі нячы́стага, і спасі́ паку́тную маю́ душу́, і ахіні́ мяне́ святло́м аблі́чча Твайго́, як пры́йдзеш у сла́ве, і цяпе́р дай мне сном без асуджэ́ння засну́ць, і ахава́й ду́мкі раба́ Твайго́ ад летуце́ння і збянтэ́жанасці, і ўсё сатані́нскае дзе́янне адгані́ ад мяне́, і прасвятлі́ духо́ўныя во́чы майго́ сэ́рца, каб не засну́ў я смяро́тным сном.

И҆ посли́ ми а҆́гг҃ла ми́рна, храни́телѧ и҆ наста́вника дꙋшѝ и҆ тѣ́лꙋ моемꙋ̀, да и҆зба́витъ мѧ̀ ѿ вра̑гъ мои́хъ: да воста́въ со ѻ҆дра̀ моегѡ̀, принесꙋ́ ти бл҃года́рствєнныѧ мольбы̑.

І пашлі́ мне Ангела мі́ру, ахо́ўніка і наста́ўніка душы́ і це́лу майму́, каб ён ратава́ў мяне́ ад во́рагаў маіх; каб, уста́ўшы з пасце́лі маёй, я прынёс Табе́ ўдзя́чныя малі́твы.

Е҆́й гдⷭ҇и, ᲂу҆слы́ши мѧ̀ грѣ́шнаго и҆ ᲂу҆бо́гаго раба̀ твоего̀, и҆зволе́нїемъ и҆ со́вѣстїю: да́рꙋй мѝ воста́вшꙋ словесє́мъ твои̑мъ поꙋчи́тисѧ, и҆ ᲂу҆ны́нїе бѣсо́вское дале́че ѿ менє̀ ѿгна́но бы́ти сотворѝ твои́ми а҆́гг҃лы: да бл҃гословлю̀ и҆́мѧ твоѐ ст҃о́е, и҆ просла́влю, и҆ сла́влю пречⷭ҇тꙋю бцⷣꙋ мр҃і́ю, ю҆́же да́лъ є҆сѝ на́мъ грѣ̑шнымъ застꙋпле́нїе, и҆ прїимѝ сїю̀ молѧ́щꙋюсѧ за ны̀: вѣ́мъ бо, ꙗ҆́кѡ подража́етъ твоѐ чл҃вѣколю́бїе, и҆ молѧ́щисѧ не престае́тъ.

О, Го́спадзі, пачу́й мяне́, грэ́шнага і ўбо́гага во́ляю і сумле́ннем раба́ Твайго́; дай мне, як уста́ну, навуча́цца сло́ву Твайму́, і нядба́ласць дэ́манскую далёка адгані́ ад мяне́ праз Тваі́іх А́нгелаў; каб я благаслаўля́ў імя́ Тваё свято́е, і праслаўля́ў, і сла́віў Прачы́стую Багаро́дзіцу Мары́ю, Яку́ю Ты даў нам, грэ́шным, для засту́пніцтва; прымі́ ж Тую, што мо́ліцца за нас; бо ве́даю, што Яна перайма́е Тваё чалавекалю́бства і малі́цца не перастае́.

Тоѧ̀ застꙋпле́нїемъ, и҆ чⷭ҇тна́гѡ крⷭ҇та̀ зна́менїемъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ твои́хъ ра́ди, ᲂу҆бо́гꙋю дꙋ́шꙋ мою̀ соблюдѝ і҆и҃се хрⷭ҇тѐ бж҃е на́шъ: ꙗ҆́кѡ ст҃ъ є҆сѝ, и҆ препросла́вленъ во вѣ́ки. А҆ми́нь.

Яе засту́пніцтвам, і Пачэ́снага Крыжа́ знаме́ннем, і дзе́ля ўсіх святы́х Тваі́х убо́гую душу́ маю́ зберажы́, Іісу́се Хрысце́, Бо́жа наш, бо Ты Святы́ і найбо́льш прасла́ўлены на ве́кі. Амі́нь.

Гдⷭ҇и бж҃е на́шъ, є҆́же согрѣши́хъ во днѝ се́мъ сло́вомъ, дѣ́ломъ и҆ помышле́нїемъ, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ и҆ чл҃вѣколю́бецъ прости́ ми.

Го́спадзі Бо́жа наш, у чым я саграшы́ў у гэ́ты дзень сло́вам, учы́нкам і ду́мкаю, Ты, як До́бры і Чалавекалю́бны, праба́ч мне.

Ми́ренъ со́нъ и҆ безмѧте́женъ да́рꙋй мѝ, а҆́гг҃ла твоего̀ храни́телѧ послѝ, покрыва́юща и҆ соблюда́юща мѧ̀ ѿ всѧ́кагѡ ѕла̀: ꙗ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ храни́тель дꙋша́мъ и҆ тѣлесє́мъ на́шымъ, и҆ тебѣ̀ сла́вꙋ возсыла́емъ, ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Спако́йны сон і ціхамі́рны пада́й мне. Ангела Твайго́ ахо́ўніка пашлі́, каб ён ахіна́ў і аберага́ў мяне ад уся́кага зла, бо Ты́ – ахо́ўнік душ і цел на́шых, і Табе́ сла́ву ўзно́сім – Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Гдⷭ҇и бж҃е на́шъ, въ него́же вѣ́ровахомъ, и҆ є҆гѡ́же и҆́мѧ па́че всѧ́кагѡ и҆́мене призыва́емъ: да́ждь на́мъ, ко снꙋ̀ ѿходѧ́щымъ, ѡ҆сла́бꙋ дꙋшѝ и҆ тѣ́лꙋ, и҆ соблюдѝ на́съ ѿ всѧ́кагѡ мечта́нїѧ, и҆ те́мныѧ сла́сти кромѣ̀: ᲂу҆ста́ви стремле́нїе страсте́й, ᲂу҆гасѝ разжжє́нїѧ воста́нїѧ тѣле́снагѡ.

Го́спадзі, Бо́жа наш, у Яко́га мы ве́руем і Чыё імя́ больш за ўся́кае імя́ прызыва́ем, пада́й нам пры адыхо́дзе да сну палёгку для душы́ і це́ла і засцеражы́ нас ад уся́кага летуце́ння і ад бру́днай сладастра́снасці; спыні́ памкне́нне страсце́й, пагасі́ по́лымя пажа́днасці цяле́снай.

Да́ждь на́мъ цѣломꙋ́дреннѣ пожи́ти дѣ́лы и҆ словесы̀: да добродѣ́тельное жи́тельство воспрїе́млюще, ѡ҆бѣтова́нныхъ не ѿпаде́мъ бл҃ги́хъ твои́хъ, ꙗ҆́кѡ бл҃гослове́нъ є҆сѝ во вѣ́ки. А҆ми́нь.

Дай нам захо́ўваць цнатлі́васць ва ўчы́нках і ў сло́вах; каб, право́дзячы дабрадзе́йнае жыццё, мы не пазба́віліся абяца́ных Тваіх дабро́т, бо Ты благаславёны на ве́кі. Амі́нь.

Мл҃твы молє́бныѧ, число́мъ два́десѧтимъ четы́ремъ часѡ́мъ, дневны̑мъ и҆ нощны̑мъ.

24 малітвы, па колькасці гадзін дня і ночы

а҃. Гдⷭ҇и, не лишѝ менє̀ нбⷭ҇ныхъ твои́хъ бла̑гъ.

1. Го́спадзі, не пазба́ў мяне́ нябе́сных Тваі́х дабро́т.

в҃. Гдⷭ҇и, и҆зба́ви мѧ̀ вѣ́чныхъ мꙋ́къ.

2. Го́спадзі, збаў мяне ад ве́чных мук.

г҃. Гдⷭ҇и, ᲂу҆мо́мъ ли и҆лѝ помышле́нїемъ, сло́вомъ и҆лѝ дѣ́ломъ согрѣши́хъ, прости́ мѧ.

3. Го́спадзі, ро́зумам ці ду́мкаю, сло́вам ці ўчы́нкам саграшы́ў я, праба́ч мне.

д҃. Гдⷭ҇и, и҆зба́ви мѧ̀ всѧ́кагѡ невѣ́дѣнїѧ, и҆ забве́нїѧ, и҆ малодꙋ́шїѧ, и҆ ѡ҆камене́ннагѡ нечꙋ́вствїѧ.

4. Го́спадзі, збаў мяне́ ад ўся́кага няве́дання і забыцця́, і маладу́шнасці, і скамяне́лае нячу́ласці.

є҃. Гдⷭ҇и, и҆зба́ви мѧ̀ ѿ всѧ́кагѡ и҆скꙋше́нїѧ.

5. Го́спадзі, збаў мяне ад уся́кае спаку́сы.

ѕ҃. Гдⷭ҇и, просвѣтѝ моѐ се́рдце, є҆́же помрачѝ лꙋка́вое похотѣ́нїе.

6. Го́спадзі, прасвятлі́ маё сэ́рца, азмро́чанае ліхо́ю пажа́днасцю.

з҃. Гдⷭ҇и, а҆́зъ ꙗ҆́кѡ человѣ́къ согрѣши́хъ, ты́ же ꙗ҆́кѡ бг҃ъ ще́дръ, поми́лꙋй мѧ̀, ви́дѧ не́мощь дꙋшѝ моеѧ̀.

7. Го́спадзі, я, як чалаве́к, саграшы́ў, Ты ж, як Бог шчо́дры, паміі́луй мяне, ба́чачы не́мач душы́ маёй.

и҃. Гдⷭ҇и, послѝ бл҃года́ть твою̀ въ по́мощь мнѣ̀, да просла́влю и҆́мѧ твоѐ ст҃о́е.

8. Го́спадзі, пашлі́ благада́ць Тваю ў дапамо́гу мне, каб я прасла́віў імя́ Тваё свято́е.

ѳ҃. Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ, напиши́ мѧ раба̀ твоего̀ въ кни́зѣ живо́тнѣй, и҆ да́рꙋй мѝ коне́цъ бл҃гі́й.

9. Го́спадзі Іісу́се Хрысце́, запішы мяне́, раба́ Твайго́, у кні́зе жыцця́ і пада́й мне до́бры скон.

і҃. Гдⷭ҇и бж҃е мо́й, а҆́ще и҆ ничто́же бл҃го сотвори́хъ пред̾ тобо́ю, но да́ждь мѝ по бл҃года́ти твое́й, положи́ти нача́ло бл҃го́е.

10. Го́спадзі Бо́жа мой, хоць я і нічо́га до́брага не зрабіў пе́рад Табо́ю, але дай мне па благада́ці Тваёй пакла́сці до́бры пача́так.

а҃і. Гдⷭ҇и, ѡ҆кропѝ въ се́рдцѣ мое́мъ ро́сꙋ бл҃года́ти твоеѧ̀.

11. Го́спадзі, акрапі́ сэ́рца маё расо́ю благада́ці Тваёй.

в҃і. Гдⷭ҇и нб҃сѐ и҆ землѝ, помѧни́ мѧ грѣ́шнаго раба̀ твоего̀, стꙋ́днаго и҆ нечи́стаго, во црⷭ҇твїи твое́мъ. А҆ми́нь.

12. Го́спадзі не́ба і зямлі́, памяні́ мяне́, грэ́шнага раба́ Твайго́, мярзо́тнага і нячы́стага, у Ца́рстве Тваі́ім. Амі́нь.

а҃. Гдⷭ҇и, въ покаѧ́нїи прїими́ мѧ.

1. Го́спадзі, у пакая́нні прымі́ мяне́.

в҃. Гдⷭ҇и, не ѡ҆ста́ви менє̀.

2. Го́спадзі, не пакі́нь мяне.

г҃. Гдⷭ҇и, не введѝ менє̀ въ напа́сть.

3. Го́спадзі, не ўвядзі́ мяне ў напа́сць.

д҃. Гдⷭ҇и, да́ждь мѝ мы́сль бл҃гꙋ.

4. Го́спадзі, дай мне ду́мку до́брую.

є҃. Гдⷭ҇и, да́ждь мѝ сле́зы, и҆ па́мѧть сме́ртнꙋю, и҆ ᲂу҆миле́нїе.

5. Го́спадзі, дай мне слёзы, і па́мяць пра смерць, і замілава́нне.

ѕ҃. Гдⷭ҇и, да́ждь мѝ по́мыслъ и҆сповѣ́данїѧ грѣхѡ́въ мои́хъ.

6. Го́спадзі, дай мне жада́нне спавяда́цца ў граха́х маіх.

з҃. Гдⷭ҇и, да́ждь мѝ смире́нїе, цѣломꙋ́дрїе и҆ послꙋша́нїе.

7. Го́спадзі, дай мне пако́рлівасць, цнатлі́васць і паслухмя́насць.

и҃. Гдⷭ҇и, да́ждь мѝ терпѣ́нїе, великодꙋ́шїе и҆ кро́тость.

8. Го́спадзі, дай мне цярпе́нне, велікаду́шнасць і лаго́днасць.

ѳ҃. Гдⷭ҇и, вселѝ въ мѧ̀ ко́рень бл҃ги́хъ, стра́хъ тво́й въ се́рдце моѐ.

9. Го́спадзі, усялі ў мяне ко́рань дабра́ – страх Твой – у сэ́рца маё.

і҃. Гдⷭ҇и, сподо́би мѧ̀ люби́ти тѧ̀ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ моеѧ̀ и҆ помышле́нїѧ, и҆ твори́ти во все́мъ во́лю твою̀.

10. Го́спадзі, спадо́бі мяне любі́ць Цябе усёю душо́ю маёю і ро́зумам і выко́нваць ва ўсім во́лю Тваю́.

а҃і. Гдⷭ҇и, покры́й мѧ̀ ѿ человѣ̑къ нѣ́которыхъ, и҆ бѣсѡ́въ, и҆ страсте́й, и҆ ѿ всѧ́кїѧ и҆ны́ѧ неподо́бныѧ ве́щи.

11. Го́спадзі, ахава́й мяне́ ад ліхі́х людзе́й, і ад дэ́манаў, і ад страсце́й, і ад уся́кае і́ншае ненале́жнае рэ́чы.

в҃і. Гдⷭ҇и, вѣ́си, ꙗ҆́кѡ твори́ши, ꙗ҆́коже ты̀ во́лиши, да бꙋ́детъ во́лѧ твоѧ̀ и҆ во мнѣ̀ грѣ́шнѣмъ: ꙗ҆́кѡ бл҃гослове́нъ є҆сѝ во вѣ́ки. А҆ми́нь.

12. Го́спадзі, Ты ве́даеш, што ро́біш Ты, як жада́еш, няха́й бу́дзе во́ля Твая́ і ўва мне, грэ́шным, бо Ты благаславёны на ве́кі. Амі́нь.

Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ сн҃е бж҃їй, ра́ди чⷭ҇тнѣ́йшїѧ мт҃ре твоеѧ̀, и҆ безпло́тныхъ твои́хъ а҆́гг҃лъ, прⷪ҇ро́ка же и҆ прⷣте́чи и҆ крⷭ҇ти́телѧ твоегѡ̀, бг҃оглаго́ливыхъ же а҆пⷭ҇лъ, свѣ́тлыхъ и҆ добропобѣ́дныхъ мч҃нкъ, прпⷣбныхъ и҆ бг҃оно́сныхъ ѻ҆тє́цъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ мл҃твами, и҆зба́ви мѧ̀ настоѧ́щагѡ ѡ҆бстоѧ́нїѧ бѣсо́вскагѡ.

Го́спадзі Іісу́се Хрысце́, Сы́не Бо́жы, дзе́ля найпачэ́снейшай Ма́ці Тваёй, і бяспло́тных Тваі́х А́нгелаў, а такса́ма Праро́ка, Прадце́чы і Хрысці́целя Твайго́, боганатхнёных апо́сталаў, све́тлых і сла́ўных перамо́гамі му́чанікаў, прападо́бных і багано́сных айцо́ў і па малі́твах ўсіх святы́х збаў мяне́ ад цяпе́рашняга напа́ду дэ́манскага.

Е҆́й, гдⷭ҇и мо́й и҆ тво́рче, не хотѧ́й сме́рти грѣ́шнагѡ, но ꙗ҆́коже ѡ҆брати́тисѧ и҆ жи́вꙋ бы́ти є҆мꙋ̀, да́ждь и҆ мнѣ̀ ѡ҆браще́нїе ѻ҆каѧ́нномꙋ и҆ недосто́йномꙋ: и҆зми́ мѧ ѿ ᲂу҆́стъ па́гꙋбнагѡ ѕмі́ѧ, зїѧ́ющагѡ пожре́ти мѧ̀, и҆ свестѝ во а҆́дъ жи́ва.

О, Го́спадзі мой і Тво́рца, Ты не хо́чаш сме́рці грэ́шніка, а хо́чаш, каб ён перамяні́ўся і жыў; зрабі́ пераме́ну і ўва мне, акая́нным і недасто́йным; вы́мі мяне́ з па́шчы згу́бнага зме́я, гато́вага паглыну́ць мяне́ і зве́сці жывы́м у пе́кла.

Е҆́й, гдⷭ҇и мо́й, ᲂу҆тѣше́нїе моѐ, и҆́же менє̀ ра́ди ѻ҆каѧ́ннагѡ въ тлѣ́ннꙋю пло́ть ѡ҆болкі́йсѧ, и҆сто́ргни мѧ̀ ѿ ѻ҆каѧ́нства, и҆ ᲂу҆тѣше́нїе пода́ждь дꙋшѝ мое́й ѻ҆каѧ́ннѣй.

О, Го́спадзі мой, уце́ха мая́, Ты дзе́ля мяне́, няшча́снага, у тле́нную плоць адзе́ўся, вы́звалі мяне́ з бяды́ і пада́й уце́ху няшча́снай душы́ маёй.

Всадѝ въ се́рдце моѐ твори́ти твоѧ̑ повелѣ̑нїѧ, и҆ ѡ҆ста́вити лꙋка̑ваѧ дѣѧ̑нїѧ, и҆ полꙋчи́ти бл҃жє́нства твоѧ̑: на тѧ́ бо гдⷭ҇и ᲂу҆пова́хъ, сп҃си́ мѧ.

Натхні́ сэ́рца маё выко́нваць нака́зы Твае́, і пакі́нуць нядо́брыя спра́вы, і атрыма́ць блажэ́нства Тваё; на Цябе́, Го́спадзі, я спадзяю́юся, таму́ спасі́ мяне́.

Къ тебѣ̀ пречтⷭ҇ѣй бж҃їей мт҃ри а҆́зъ ѻ҆каѧ́нный припа́даѧ молю́сѧ: вѣ́си, цр҃и́це, ꙗ҆́кѡ безпреста́ни согрѣша́ю и҆ прогнѣвлѧ́ю сн҃а твоего̀ и҆ бг҃а моего̀, и҆ мно́гажды а҆́ще ка́юсѧ, ло́жъ пред̾ бг҃омъ ѡ҆брѣта́юсѧ, и҆ ка́юсѧ трепе́щѧ: не ᲂу҆же́ли гдⷭ҇ь порази́тъ мѧ̀, и҆ по часѣ̀ па́ки та̑ѧжде творю̀. Вѣ́дꙋщи сїѧ̑, влⷣчце моѧ̀ гпⷭ҇жѐ бцⷣе, молю̀, да поми́лꙋеши, да ᲂу҆крѣпи́ши, и҆ бл҃га̑ѧ твори́ти да пода́си мѝ.

Да Цябе́, Прачы́стай Бо́жай Ма́ці, прыпада́ючы, я, акая́нны, малю́ся: Ты ве́даеш, Цары́ца, што я безупы́нна грашу́ і гняўлю́ Сы́на Твайго́ і Бо́га майго́, і хаця́ шматразо́ва ка́юся, але лжы́вым перад Бо́гам ака́зваюся, і ка́юся са стра́хам: ці не паразі́ць мяне́ ўжо Гаспо́дзь, а по́тым зноў то́е са́мае раблю́; ве́даючы гэ́та, Улады́чыца мая́ Спада́рыня Багаро́дзіца, малю́, каб Ты памі́лавала, каб умацава́ла і до́брае рабі́ць каб дапамагла́ мне.

Вѣ́си бо, влⷣчце моѧ̀ бцⷣе, ꙗ҆́кѡ ѿню́дъ и҆́мамъ въ не́нависти ѕла̑ѧ моѧ̑ дѣла̀, и҆ все́ю мы́слїю люблю̀ зако́нъ бг҃а моегѡ̀: но не вѣ́мъ, гпⷭ҇жѐ пречтⷭ҇аѧ, ѿкꙋ́дꙋ ꙗ҆̀же ненави́ждꙋ, та̑ и҆ люблю̀, а҆ бл҃га̑ѧ престꙋпа́ю.

Бо Ты ве́даеш, Улады́чыца мая́ Багаро́дзіца, што я ца́лкам ненаві́джу мае́ ліхі́я ўчы́нкі і ўсім разуме́ннем люблю́ зако́н Бо́га майго́; але не ве́даю, Спада́рыня Прачы́стая, чаму́ я люблю́ то́е, што ненаві́джу, і ад до́брага адступа́ю.

Не попꙋща́й, пречтⷭ҇аѧ, во́ли мое́й соверша́тисѧ, не ᲂу҆го́дна бо є҆́сть: но да бꙋ́детъ во́лѧ сн҃а твоегѡ̀ и҆ бг҃а моегѡ̀: да мѧ̀ сп҃се́тъ, и҆ вразꙋми́тъ, и҆ пода́стъ бл҃года́ть ст҃а́гѡ дх҃а, да бы́хъ а҆́зъ ѿсе́лѣ преста́лъ сквернодѣ́йства, и҆ про́чее пожи́лъ бы́хъ въ повелѣ́нїи сн҃а твоегѡ̀, є҆мꙋ́же подоба́етъ всѧ́каѧ сла́ва, че́сть и҆ держа́ва, со безнача́льнымъ є҆гѡ̀ ѻ҆ц҃е́мъ, и҆ прест҃ы́мъ, и҆ бл҃ги́мъ, и҆ животворѧ́щимъ є҆гѡ̀ дх҃омъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Не дапуска́й, Прачы́стая, каб мая́ во́ля здзяйсня́лася, бо няго́дная яна́, а няха́й бу́дзе во́ля Сы́на Твайго́ і Бо́га майго́: няха́й Ён мяне́ спасе́ і наста́віць на ро́зум, і дасць благада́ць Свято́га Ду́ха, каб ад гэ́тага ча́су я пакі́нуў ліхі́я спра́вы і дале́й жыў па за́паведзях Сы́на Твайго́, Яко́му нале́жыць уся́кая сла́ва, паша́на і ўла́да з Беспача́тным Яго́ Айцо́м, і Прасвяты́м, і До́брым, і Жыватво́рчым Яго́ Ду́хам цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бл҃га́гѡ цр҃ѧ̀ бл҃га́ѧ мт҃и, пречⷭ҇таѧ и҆ бл҃гослове́ннаѧ бцⷣе мр҃і́е, млⷭ҇ть сн҃а твоегѡ̀ и҆ бг҃а на́шегѡ и҆зле́й на стра́стнꙋю мою̀ дꙋ́шꙋ, и҆ твои́ми мл҃твами наста́ви мѧ̀ на дѣѧ̑нїѧ бл҃га̑ѧ: да про́чее вре́мѧ живота̀ моегѡ̀ без̾ поро́ка прейдꙋ̀, и҆ тобо́ю ра́й да ѡ҆брѧ́щꙋ, бцⷣе дв҃о, є҆ди́на чⷭ҇таѧ и҆ бл҃гослове́ннаѧ.

До́брага Цара́ До́брая Ма́ці, Прачы́стая і Благаславе́нная Багаро́дзіца Мары́я, мі́ласць Сы́на Твайго́ і Бо́га на́шага пашлі́ на паку́тную маю́ душу́ і Тваі́мі малі́твамі скіру́й мяне́ на до́брыя спра́вы, каб аста́тні час жыцця́ майго́ я пражы́ў беззага́нна і з Тваёй дапамо́гай знайшо́ў рай, Багаро́дзіца Дзева, адзі́ная Чы́стая і Благаславе́нная.

А҆́гг҃ле хрⷭ҇то́въ, храни́телю мо́й ст҃ы́й, и҆ покрови́телю дꙋшѝ и҆ тѣ́ла моегѡ̀, всѧ̑ мѝ простѝ, є҆ли̑ка согрѣши́хъ во дне́шнїй де́нь, и҆ ѿ всѧ́кагѡ лꙋка́вствїѧ проти́внагѡ мѝ врага̀ и҆зба́ви мѧ̀, да ни въ ко́емже грѣсѣ̀ прогнѣ́ваю бг҃а моего̀: но молѝ за мѧ̀ грѣ́шнаго и҆ недосто́йнаго раба̀, ꙗ҆́кѡ да досто́йна мѧ̀ пока́жеши бл҃гости и҆ млⷭ҇ти всест҃ы́ѧ трⷪ҇цы, и҆ мт҃ре гдⷭ҇а моегѡ̀ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ. А҆ми́нь.

А́нгеле Хрысто́ў, ахо́ўнік мой святы́ і апяку́н душы́ і це́ла майго́, усё мне праба́ч, чым я саграшы́ў ў гэ́ты дзень, і ад уся́кай хі́трасці во́рага, які су́праць мяне́ ідзе́, збаў мяне́, каб нія́кім грахо́м не ўгняві́ў я Бо́га майго́; малі́ся ж за мяне́, грэ́шнага і недасто́йнага раба́, каб зрабі́ць мяне́ дасто́йным до́брасці і мі́ласці Усесвято́е Тро́іцы, і Ма́ці Го́спада майго́ Іісу́са Хрыста́, і ўсіх святы́х. Амі́нь.

Взбра́нной воево́дѣ побѣди́тєльнаѧ, ꙗ҆́кѡ и҆зба́вльшесѧ ѿ ѕлы́хъ, бл҃года́рствєннаѧ восписꙋ́емъ тѝ рабѝ твоѝ, бцⷣе: но ꙗ҆́кѡ и҆мꙋ́щаѧ держа́вꙋ непобѣди́мꙋю, ѿ всѧ́кихъ на́съ бѣ́дъ свободѝ, да зове́мъ тѝ: ра́дꙋйсѧ, невѣ́сто неневѣ́стнаѧ.

Табе́, найвышэ́йшай Ваяво́дзе, у го́нар перамо́гі мы, зба́ўленыя ад бед рабы́ Твае́, Багаро́дзіца, падзя́ку ўзно́сім; Ты ж, ма́ючы моц неперамо́жную, ад уся́кіх нас бед вызваля́й, каб мы ўскліка́лі да Цябе́: ра́дуйся, Няве́ста, Яка́я застала́ся Дзе́ваю.

Пресла́внаѧ приснодв҃о, мт҃и хрⷭ҇та̀ бг҃а, принесѝ на́шꙋ мл҃твꙋ сн҃ꙋ твоемꙋ̀ и҆ бг҃ꙋ на́шемꙋ, да сп҃се́тъ тобо́ю дꙋ́шы на́шѧ.

Найслаўне́йшая Вечнадзе́ва, Ма́ці Хрыста́ Бо́га, прынясі́ на́шу малі́тву Сы́ну Твайму́ і Бо́гу на́шаму, каб Ён спас праз Цябе́ ду́шы на́шы.

Всѐ ᲂу҆пова́нїе моѐ на тѧ̀ возлага́ю, мт҃и бж҃їѧ, сохрани́ мѧ под̾ кро́вомъ твои́мъ.

Усё спадзява́нне маё на Цябе́ ўсклада́ю, Ма́ці Бо́жая, захава́й мяне́ пад по́крывам Тваі́м.

Бцⷣе дв҃о, не пре́зри менє̀ грѣ́шнагѡ, тре́бꙋюща твоеѧ̀ по́мощи и҆ твоегѡ̀ застꙋпле́нїѧ: на тѧ́ бо ᲂу҆пова̀ дꙋша̀ моѧ̀, и҆ поми́лꙋй мѧ̀.

Багаро́дзіца Дзе́ва, не пагарджа́й мно́ю грэ́шным, які патрабу́е Тваёй дапамо́гі і Твайго́ засту́пніцтва, бо на Цябе́ спадзяе́цца душа́ мая́, і памі́луй мяне́.

Оу҆пова́нїе моѐ ѻ҆ц҃ъ, прибѣ́жище моѐ сн҃ъ, покро́въ мо́й дх҃ъ ст҃ы́й: трⷪ҇це ст҃а́ѧ, сла́ва тебѣ̀.

Спадзява́нне маё — Айце́ц, прыста́нішча маё — Сын, по́крыва маё — Дух Святы́; Тро́іца Свята́я, сла́ва Табе́.

Досто́йно є҆́сть ꙗ҆́кѡ вои́стиннꙋ, бл҃жи́ти тѧ̀ бцⷣꙋ, приснобл҃же́ннꙋю, и҆ пренепоро́чнꙋю, и҆ мт҃рь бг҃а на́шегѡ.

Дасто́йна ёсць сапраўды́ ўблажа́ць Цябе, Багаро́дзіцу, заўжды́ блажэ́нную і найчысце́йшую і Ма́ці Бо́га на́шага.

Чⷭ҇тнѣ́йшꙋю херꙋві̑мъ, и҆ сла́внѣйшꙋю без̾ сравне́нїѧ серафі̑мъ, без̾ и҆стлѣ́нїѧ бг҃а сло́ва ро́ждшꙋю, сꙋ́щꙋю бцⷣꙋ тѧ̀ велича́емъ.

Пачэ́снейшую за Херуві́маў і непараўна́льна слаўне́йшую за Серафі́маў, што непару́шанаю нарадзі́ла Бо́га Сло́ва, І́сную Багаро́дзіцу, Цябе веліча́ем.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [Три́жды.]

Го́спадзі, памі́луй. [Тройчы]

Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ сн҃е бж҃їй, мл҃твъ ра́ди пречⷭ҇тыѧ твоеѧ̀ мт҃ре, прпⷣбныхъ и҆ бг҃оно́сныхъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ, поми́лꙋй на́съ. А҆ми́нь.

Го́спадзі, Іісу́се Хрысце́, Сы́не Бо́жы, дзе́ля малі́тваў Прачы́стае Твае́ Ма́ці, прападо́бных і багано́сных айцо́ў на́шых і ўсіх святы́х, памі́луй нас. Амі́нь.

Ю҆́же ᲂу҆казꙋ́ѧ на ѻ҆́дръ тво́й, глаго́ли:

Паказваючы на ​​свой ложак, прамаўляй:

Влⷣко чл҃вѣколю́бче, не ᲂу҆же́ли мнѣ̀ ѻ҆́дръ се́й гро́бъ бꙋ́детъ; и҆лѝ є҆щѐ ѻ҆каѧ́ннꙋю мою̀ дꙋ́шꙋ просвѣти́ши дне́мъ; Се́ ми гро́бъ предлежи́тъ, се́ ми сме́рть предстои́тъ.

Уладару́ Чалавекалю́бны, ці не цяпе́р ужо́ ло́жа гэ́тае мне бу́дзе труно́ю́ Ці няшча́сную маю́ душу́ Ты асвятлі́ш яшчэ́ святло́м дня́ Вось, труна́ перада мно́ю стаі́ць; вось, смерць чака́е мяне́.

Сꙋда̀ твоегѡ̀ гдⷭ҇и бою́сѧ, и҆ мꙋ́ки безконе́чныѧ, ѕло́е же творѧ̀ не престаю̀: тебѐ гдⷭ҇а бг҃а моего̀ всегда̀ прогнѣвлѧ́ю, и҆ пречⷭ҇тꙋю твою̀ мт҃рь, и҆ всѧ̑ нбⷭ҇ныѧ си̑лы, и҆ ст҃а́го а҆́гг҃ла храни́телѧ моего̀.

Суда Твайго́, Го́спадзі, я баю́ся, і му́кі бяско́нцай, але зла рабі́ць не перастаю́: Цябе́, Го́спада Бо́га майго́, я заўжды́ гняўлю́, і Прачы́стую Тваю́ Ма́ці, і ўсе Нябе́сныя сі́лы, і свято́га А́нгела ахо́ўніка майго́.

Вѣ́мъ ᲂу҆̀бо гдⷭ҇и, ꙗ҆́кѡ недосто́инъ є҆́смь чл҃вѣколю́бїѧ твоегѡ̀, но досто́инъ є҆́смь всѧ́кагѡ ѡ҆сꙋжде́нїѧ и҆ мꙋ́ки.

Ве́даю, Го́спадзі, што нява́рты я чалавекалю́бства Твайго́, а ва́рты ўсяля́кага асуджэ́ння і му́кі.

Но гдⷭ҇и, и҆лѝ хощꙋ̀, и҆лѝ не хощꙋ̀, сп҃си́ мѧ.

Але, Го́спадзі, хачу́ я ці не хачу́ – спасі́ мяне́.

А҆́ще бо пра́ведника сп҃се́ши, ничто́же ве́лїе, и҆ а҆́ще чи́стаго поми́лꙋеши, ничто́же ди́вно: досто́йни бо сꙋ́ть млⷭ҇ти твоеѧ̀.

Бо калі пра́ведніка Ты спасе́ш, няма́ тут нічо́га вялі́кага, і калі чы́стага памі́луеш, няма́ нічо́га дзі́ўнага, бо яны́ ва́ртыя мі́ласці Тваёй.

Но на мнѣ̀ грѣ́шнѣмъ ᲂу҆дивѝ млⷭ҇ть твою̀: ѡ҆ се́мъ ꙗ҆вѝ чл҃вѣколю́бїе твоѐ, да не ѡ҆долѣ́етъ моѧ̀ ѕло́ба твое́й неизглаго́ланнѣй бл҃гости и҆ млⷭ҇рдїю: и҆ ꙗ҆́коже хо́щеши, ᲂу҆стро́й ѡ҆ мнѣ̀ ве́щь.

А вось на мне грэ́шным праяві́ дзі́ўную мі́ласць Тваю́, у гэ́тым пакажы́ чалавекалю́бства Тваё, і няха́й мая́ зага́ннасць не перавы́сіць Тваёй невымо́ўнай до́брасці і міласэ́рнасці, і як Ты хо́чаш, так упара́дкуй жыццё маё.

Просвѣтѝ ѻ҆́чи моѝ хрⷭ҇тѐ бж҃е: да не когда̀ ᲂу҆снꙋ̀ въ сме́рть, да не когда̀ рече́тъ вра́гъ мо́й: ᲂу҆крѣпи́хсѧ на него̀.

Прасвятлі́ во́чы мае́, Хрысце́ Бо́жа, каб я ніко́лі не засну́ў смяро́тным сном, каб ніко́лі не сказа́ў во́раг мой: я перасі́ліў яго́.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Застꙋ́пникъ дꙋшѝ моеѧ̀ бꙋ́ди бж҃е, ꙗ҆́кѡ посредѣ̀ хождꙋ̀ сѣте́й мно́гихъ: и҆зба́ви мѧ̀ ѿ ни́хъ, и҆ сп҃си́ мѧ бл҃же, ꙗ҆́кѡ чл҃вѣколю́бецъ.

Засту́пнікам душы́ маёй будзь, Бо́жа, бо я хаджу́ пасяро́д па́стак мно́гіх; вы́звалі мяне́ з іх і спасі́ мяне́, До́бры, бо Ты Чалавекалю́бны.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Пресла́внꙋю бж҃їю мт҃рь, и҆ ст҃ы́хъ а҆́гг҃лъ ст҃ѣ́йшꙋю, немо́лчнѡ воспои́мъ се́рдцемъ и҆ ᲂу҆сты̀, бцⷣꙋ сїю̀ и҆сповѣ́дающе, ꙗ҆́кѡ вои́стиннꙋ ро́ждшꙋю на́мъ бг҃а воплоще́нна, и҆ молѧ́щꙋюсѧ непреста́ннѡ ѡ҆ дꙋша́хъ на́шихъ.

Найслаўне́йшую Бо́жую Маці і Свяце́йшую за святы́х А́нгелаў бу́дзем нязмо́ўкла апява́ць сэ́рцам і ву́снамі, вызнаючы́ Яе́ Багаро́дзіцай, бо Яна́ сапраўды́ нарадзі́ла нам Бо́га ўцяле́сненага і мо́ліцца безупы́нна за ду́шы на́шы.

Та́же цѣлꙋ́й крⷭ҇тъ тво́й, и҆ прекрестѝ крⷭ҇то́мъ мѣ́сто твоѐ ѿ главы̀ и҆ до но́гъ, та́кожде и҆ ѿ всѣ́хъ стра́нъ, глаго́лѧ:

Да воскрⷭ҇нетъ бг҃ъ, и҆ расточа́тсѧ вразѝ є҆гѡ̀, и҆ да бѣжа́тъ ѿ лица̀ є҆гѡ̀ ненави́дѧщїи є҆го̀.

Няха́й уваскрэ́сне Бог і рассе́юцца во́рагі Яго́, і няха́й бягу́ць ад аблі́чча Яго́ ты́я, хто ненаві́дзіць Яго́.

Ꙗ҆́кѡ и҆счеза́етъ ды́мъ, да и҆сче́знꙋтъ, ꙗ҆́кѡ та́етъ во́скъ ѿ лица̀ ѻ҆гнѧ̀, та́кѡ да поги́бнꙋтъ бѣ́си ѿ лица̀ лю́бѧщихъ бг҃а, и҆ зна́менꙋющихсѧ крⷭ҇тнымъ зна́менїемъ, и҆ въ весе́лїи глаго́лющихъ: ра́дꙋйсѧ, пречⷭ҇тны́й и҆ животворѧ́щїй крⷭ҇те гдⷭ҇ень, прогонѧ́ѧй бѣ́сы си́лою на тебѣ̀ пропѧ́тагѡ гдⷭ҇а на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, во а҆́дъ сше́дшагѡ, и҆ попра́вшагѡ си́лꙋ дїа́волю, и҆ дарова́вшагѡ на́мъ тебѐ, крⷭ҇тъ сво́й чⷭ҇тны́й, на прогна́нїе всѧ́кагѡ сꙋпоста́та.

Як зніка́е дым, так няха́й зні́кнуць; як растае́ воск ад агню́, так няха́й згі́нуць дэ́маны пе́рад аблі́ччам тых, хто лю́біць Бо́га і асяня́е сябе́ знаме́ннем Крыжа́ і ра́дасна прамаўля́е: ра́дуйся, Найпачэ́снейшы і Жыватво́рны Крыж Гаспо́дні, ты праганя́еш дэ́манаў сі́лаю на табе́ распя́тага Го́спада на́шага Іісу́са Хрыста́, Які сышо́ў у пе́кла і зні́шчыў сі́лу дыя́вала, і даў нам цябе́, Крыж Свой Пачэ́сны, для прагна́ння ўся́кага супаста́та.

Ѽ пречⷭ҇тны́й и҆ животворѧ́щїй крⷭ҇те гдⷭ҇ень! помога́й мѝ со ст҃о́ю гпⷭ҇же́ю дв҃ою бцⷣею, и҆ со всѣ́ми ст҃ы́ми во вѣ́ки. А҆ми́нь.

О, Найпачэ́снейшы і Жыватво́рны Крыж Гаспо́дні! Дапамага́й мне са Свято́ю Спада́рыняю Дзе́ваю Багаро́дзіцаю і з усі́мі святы́мі на ве́кі. Амі́нь.

Ѡ҆гради́ мѧ гдⷭ҇и си́лою чⷭ҇тна́гѡ и҆ животворѧ́щагѡ твоегѡ̀ крⷭ҇та̀, и҆ сохрани́ мѧ ѿ всѧ́кагѡ ѕла̀.

Засцеражы́ мяне́, Го́спадзі, сі́лаю Пачэ́снага і Жыватво́рнага Твайго́ Крыжа́ і захава́й мяне́ ад уся́кага зла.

Ѡ҆сла́би, ѡ҆ста́ви, простѝ бж҃е прегрѣшє́нїѧ на̑ша, вѡ́льнаѧ и҆ невѡ́льнаѧ, ꙗ҆̀же въ сло́вѣ и҆ въ дѣ́лѣ, ꙗ҆̀же въ вѣ́дѣнїи и҆ не въ вѣ́дѣнїи, ꙗ҆̀же во днѝ и҆ въ нощѝ, ꙗ҆̀же во ᲂу҆мѣ̀ и҆ въ помышле́нїи: всѧ̑ на́мъ простѝ, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ и҆ чл҃вѣколю́бецъ.

Асла́б, адпусці́, праба́ч, Бо́жа, праві́ны на́шы, во́льныя і міжво́льныя, зро́бленыя ў сло́вах і ўчы́нках, свядо́ма і несвядо́ма, удзе́нь і ўначы́, ро́зумам і ду́мкаю, – усё нам праба́ч, як До́бры і Чалавекалю́бны.

Ненави́дѧщихъ и҆ ѡ҆би́дѧщихъ на́съ простѝ, гдⷭ҇и чл҃вѣколю́бче.

Ненаві́снікам і крыўдзі́целям на́шым праба́ч, Го́спадзі Чалавекалю́бны.

Бл҃готворѧ́щымъ бл҃госотворѝ.

Дабрачы́нцам дабро́ ўчыні́.

Бра́тїѧмъ и҆ сро́дникѡмъ на́шымъ да́рꙋй ꙗ҆̀же ко сп҃се́нїю прошє́нїѧ, и҆ жи́знь вѣ́чнꙋю.

Брата́м і сваяка́м на́шым задаво́ль іх прашэ́нні, які́я вяду́ць да спасе́ння, і дай ім жыццё ве́чнае.

Въ не́мощехъ сꙋ́щыѧ посѣтѝ, и҆ и҆сцѣле́нїе да́рꙋй.

Няду́жых наве́дай і ацале́нне ім дай.

Ꙗ҆̀же въ мо́ри ᲂу҆пра́ви.

Ты́мі, што на мо́ры, кіру́й.

Пꙋтеше́ствꙋющымъ спꙋтеше́ствꙋй.

Падаро́жным спадаро́жнічай.

Хрⷭ҇тїа́нѡмъ спобо́рствꙋй.

Правасла́ўным хрысція́нам дапамажы́ ў барацьбе́.

Слꙋжа́щымъ и҆ ми́лꙋющымъ на́съ грѣхѡ́въ ѡ҆ставле́нїе да́рꙋй.

Тым, хто слу́жыць нам і мі́луе нас, грахо́ў адпушчэ́нне дай.

Заповѣ́давшихъ на́мъ недостѡ́йнымъ моли́тисѧ ѡ҆ ни́хъ, поми́лꙋй по вели́цѣй твое́й млⷭ҇ти.

Тых, што запаве́далі нам, недасто́йным, малі́цца за іх, памі́луй па вялі́кай Тваёй мі́ласці.

Помѧнѝ гдⷭ҇и, пре́жде ᲂу҆со́пшихъ ѻ҆тє́цъ и҆ бра́тїй на́шихъ, и҆ ᲂу҆поко́й и҆̀хъ, и҆дѣ́же присѣща́етъ свѣ́тъ лица̀ твоегѡ̀.

Памяні́, Го́спадзі, ране́й спачы́лых айцо́ў і брато́ў на́шых і ўпако́й іх там, дзе ззя́е святло́ аблі́чча Твайго́.

Помѧнѝ гдⷭ҇и, бра́тїй на́шихъ плѣне́нныхъ, и҆ и҆зба́ви ѧ҆̀ ѿ всѧ́кагѡ ѡ҆бстоѧ́нїѧ.

Памяні́, Го́спадзі, брато́ў на́шых паланёных і вы́звалі іх ад уся́кае бяды́.

Помѧнѝ гдⷭ҇и, плодоносѧ́щихъ и҆ добродѣ́лающихъ во ст҃ы́хъ твои́хъ цр҃квахъ, и҆ да́ждь и҆̀мъ ꙗ҆̀же ко сп҃се́нїю прошє́нїѧ, и҆ жи́знь вѣ́чнꙋю.

Памяні́, Го́спадзі, ахвярада́ўцаў і дабрачы́нцаў у святы́х Тваі́х цэ́рквах, задаво́ль іх прашэ́нні, які́я вяду́ць да спасе́ння, і дай ім жыццё ве́чнае.

Помѧнѝ гдⷭ҇и и҆ на́съ, смире́нныхъ, и҆ грѣ́шныхъ, и҆ недосто́йныхъ ра̑бъ твои́хъ, и҆ просвѣтѝ на́шъ ᲂу҆́мъ свѣ́томъ ра́зꙋма твоегѡ̀, и҆ наста́ви на́съ на стезю̀ за́повѣдей твои́хъ: мл҃твами пречⷭ҇тыѧ влⷣчцы на́шеѧ бцⷣы и҆ приснодв҃ы мр҃і́и, и҆ всѣ́хъ твои́хъ ст҃ы́хъ, ꙗ҆́кѡ бл҃гослове́нъ є҆сѝ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Памяні, Го́спадзі, і нас, прыгне́чаных, і грэ́шных, і недасто́йных рабо́ў Тваіх, і прасвятлі́ наш ро́зум святло́м пазна́ння Цябе́, і скіру́й нас на шлях за́паведзяў Тваі́х па малі́твах Прачы́стай Улады́чыцы на́шай Багаро́дзіцы і Вечнадзе́вы Мары́і і ўсіх Тваі́х святы́х, бо Ты благаславёны на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

И҆сповѣ́даю тебѣ̀ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ моемꙋ̀ и҆ творцꙋ̀, во ст҃ѣ́й трⷪ҇цѣ є҆ди́номꙋ, сла́вимомꙋ и҆ покланѧ́емомꙋ, ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, всѧ̑ моѧ̑ грѣхѝ, ꙗ҆̀же содѣ́ѧхъ во всѧ̑ дни̑ живота̀ моегѡ̀, и҆ на всѧ́кїй ча́съ, и҆ въ настоѧ́щее вре́мѧ, и҆ въ преше́дшыѧ дни̑ и҆ нѡ́щи: дѣ́ломъ, сло́вомъ, помышле́нїемъ, ѡ҆б̾ѧде́нїемъ, пїѧ́нствомъ, тайноѧде́нїемъ, праздносло́вїемъ, ᲂу҆ны́нїемъ, лѣ́ностїю, прекосло́вїемъ, непослꙋша́нїемъ, ѡ҆клевета́нїемъ, ѡ҆сꙋжде́нїемъ, небреже́нїемъ, самолю́бїемъ, многостѧжа́нїемъ, хище́нїемъ, неправдоглаго́ланїемъ, скверноприбы́тчествомъ, мшелои́мствомъ, ревнова́нїемъ, за́вистїю, гнѣ́вомъ, памѧтоѕло́бїемъ, не́навистїю, лихои́мствомъ, и҆ всѣ́ми мои́ми чꙋ́вствы: зрѣ́нїемъ, слꙋ́хомъ, ѡ҆бонѧ́нїемъ, вкꙋ́сомъ, ѡ҆сѧза́нїемъ, и҆ про́чими мои́ми грѣхи̑, дꙋше́вными вкꙋ́пѣ и҆ тѣле́сными, и҆́миже тебѐ бг҃а моего̀ и҆ творца̀ прогнѣ́вахъ, и҆ бли́жнѧго моего̀ ѡ҆непра́вдовахъ.

Спавяда́ю Табе́, Го́спаду Бо́гу майму́ і Тварцу́, у Свято́й Тро́іцы Адзі́наму, сла́вімаму і пакланя́емаму Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, усе́ мае́ грахі́, якія зрабі́ў я ва ўсе дні жыцця́ майго́, і ў ко́жную гадзі́ну, і ў цяпе́рашні час, і ў міну́лыя дні і но́чы, учы́нкам, сло́вам, ду́мкаю, аб’ядзе́ннем, п`я́нствам, тайнаядзе́ннем, пустасло́ўем, марко́таю, ляно́таю, пярэ́чаннем, непаслухмя́насцю, паклёпамі, асуджэ́ннем, нядба́йнасцю, самалю́бствам, сква́пнасцю, крадзяжа́мі, падма́нам, атрыма́ннем нячы́стых прыбы́ткаў, ха́барніцтвам, хці́васцю, за́йздрасцю, гне́вам, злапа́мятнасцю, няна́вісцю, карысталю́бствам і ўсі́мі маі́мі пачу́ццямі: зро́кам, слы́хам, ню́хам, сма́кам, до́тыкам і і́ншымі маі́мі граха́мі, як душэ́ўнымі, так і цяле́снымі, які́мі я Цябе́, Бо́га майго́ і Тварца́, угняві́ў і блі́жняга майго́ пакры́ўдзіў.

Ѡ҆ си́хъ жалѣ́ѧ, ви́нна себѐ тебѣ̀, бг҃ꙋ моемꙋ̀, представлѧ́ю, и҆ и҆мѣ́ю во́лю ка́ѧтисѧ: то́чїю, гдⷭ҇и бж҃е мо́й, помози́ ми, со слеза́ми смире́ннѡ молю́ тѧ: прешє́дшаѧ же согрѣшє́нїѧ моѧ̑ млⷭ҇рдїемъ твои́мъ прости́ ми, и҆ разрѣшѝ ѿ всѣ́хъ си́хъ, ꙗ҆̀же и҆зглаго́лахъ пред̾ тобо́ю, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ и҆ чл҃вѣколю́бецъ.

Шкаду́ючы аб гэ́тым, я прызнаю́ сябе́ вінава́тым пе́рад Табо́ю, Бо́гам маі́м, і ма́ю жада́нне пака́яцца; то́лькі, Го́спадзі Бо́жа мой, памажы́ мне, са слязьмі́ пако́рліва малю́ Цябе́; міну́лыя саграшэ́нні мае́ міласэ́рнасцю Тваёю праба́ч мне і вы́звалі ад усіх іх, што я вы́казаў пе́рад Табо́ю, бо Ты До́бры і Чалавекалю́бны.

Въ рꙋ́цѣ твоѝ, гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ бж҃е мо́й, предаю̀ дꙋ́хъ мо́й: ты́ же мѧ̀ бл҃гословѝ, ты̀ мѧ̀ поми́лꙋй, и҆ живо́тъ вѣ́чный да́рꙋй мѝ. А҆ми́нь.

У ру́кі Твае́, Го́спадзі Іісу́се Хрысце́, Бо́жа мой, аддаю́ дух мой. Ты ж мяне благаславі́, Ты мяне́ памі́луй і жыццё ве́чнае дай мне. Амі́нь.