Воспрѧнꙋ́въ без̾ лѣ́ности, и҆ и҆стрезви́всѧ, воста́въ ѿ сна̀, рцы̀ сїѐ:

Устаўшы ад сну, перад усякай іншай справай стань благагавейна перад Усёвідушчым Богам і, робячы на сабе знак Крыжа, скажы:

Во и҆́мѧ ѻ҆ц҃а̀, и҆ сн҃а, и҆ ст҃а́гѡ дх҃а. А҆ми́нь.

У імя́ Айца́, і Сы́на, і Свято́га Ду́ха. Амінь.

Посе́мъ посто́й ма́лѡ молча̀, до́ндеже ᲂу҆тиша́тсѧ всѧ̑ чꙋ̑вствїѧ, и҆ тогда̀ сотворѝ трѝ покло́ны, глаго́лѧ:

Потым трохі пачакай, пакуль усе пачуцці твае супакояцца і думкі твае пакінуць усё зямное, і тады гавары наступныя малітвы без паспешнасці і з увагай сардэчнай:

Бж҃е, млⷭ҇тивъ бꙋ́ди мнѣ̀ грѣ́шномꙋ. [Покло́нъ.]

Бо́жа, будзь мі́ласцівы да мяне грэ́шнага. [Паклон]

Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ сн҃е бж҃їй, мл҃твъ ра́ди пречⷭ҇тыѧ твоеѧ̀ мт҃ре, прпⷣбныхъ и҆ бг҃оно́сныхъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ, поми́лꙋй на́съ. А҆ми́нь.

Го́спадзі, Іісу́се Хрысце́, Сы́не Бо́жы, дзе́ля малі́тваў Прачы́стае Твае́ Ма́ці, прападо́бных і багано́сных айцо́ў на́шых і ўсіх святы́х, памі́луй нас. Амі́нь.

Сла́ва тебѣ̀ бж҃е на́шъ, сла́ва тебѣ̀.

Сла́ва Табе́, Бо́жа наш, сла́ва Табе́.

Цр҃ю̀ нбⷭ҇ный, ᲂу҆тѣ́шителю, дш҃е и҆́стины и҆́же вездѣ̀ сы́й, и҆ всѧ̑ и҆сполнѧ́ѧй, сокро́вище бл҃ги́хъ, и҆ жи́зни пода́телю, прїидѝ и҆ всели́сѧ въ ны̀, и҆ ѡ҆чи́сти ны̀ ѿ всѧ́кїѧ скве́рны, и҆ сп҃сѝ, бл҃же, дꙋ́шы на́шѧ.

Цару́ Нябе́сны, Уцяшы́целю, Ду́ху і́сціны, Ты ўсю́ды прысу́тны і ўсё напаўня́еш, Ска́рбніца дабра́ і жыцця́ Пада́целю, прыйдзі́ і ўсялі́ся ў нас, і ачы́сці нас ад уся́кай нечыстаты́ і спасі́, До́бры, ду́шы на́шы.

Ст҃ы́й бж҃е, ст҃ы́й крѣ́пкїй, ст҃ы́й безсме́ртный, поми́лꙋй на́съ. [Три́жды.]

Святы́ Бо́жа, Святы́ Мо́цны, Святы́ Несмяро́тны, памі́луй нас. [Тройчы]

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Прест҃а́ѧ трⷪ҇це, поми́лꙋй на́съ: гдⷭ҇и, ѡ҆чи́сти грѣхѝ на́шѧ: влⷣко, простѝ беззакѡ́нїѧ на̑ша: ст҃ы́й, посѣтѝ и҆ и҆сцѣлѝ не́мѡщи на́шѧ, и҆́мене твоегѡ̀ ра́ди.

Прасвята́я Тро́іца, памі́луй нас; Го́спадзі, ачы́сці грахі́ на́шы; Уладару́, праба́ч беззако́нні на́шы; Святы́, наве́дай і ацалі́ не́мачы на́шы дзе́ля імя́ Твайго́.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [Три́жды.]

Го́спадзі, памі́луй. [Тройчы]

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Ѻ҆́ч҃е на́шъ, и҆́же є҆сѝ на нб҃сѣ́хъ, да ст҃и́тсѧ и҆́мѧ твоѐ, да прїи́детъ црⷭ҇твїе твоѐ, да бꙋ́детъ во́лѧ твоѧ̀, ꙗ҆́кѡ на нб҃сѝ и҆ на землѝ.

О́йча наш, Які ёсць на нябёсах! Няха́й свяці́цца імя́ Тваё, няхай пры́йдзе Ца́рства Тваё, няха́й бу́дзе во́ля Твая́ як на не́бе, так і на зямлі́.

Хлѣ́бъ на́шъ насꙋ́щный да́ждь на́мъ дне́сь: и҆ ѡ҆ста́ви на́мъ до́лги на́шѧ, ꙗ҆́коже и҆ мы̀ ѡ҆ставлѧ́емъ должникѡ́мъ на́шымъ: и҆ не введѝ на́съ во и҆скꙋше́нїе, но и҆зба́ви на́съ ѿ лꙋка́вагѡ.

Хлеб наш надзённы дай нам сёння; і дару́й нам даўгі́ на́шы, як і мы дару́ем даўжніка́м на́шым; і не ўвядзі́ нас у спаку́су, але збаў нас ад зло́га.

Воста́вше ѿ сна̀, припа́даемъ тѝ, бл҃же, и҆ а҆́гг҃льскꙋю пѣ́снь вопїе́мъ тѝ, си́льне: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ є҆сѝ бж҃е, бцⷣею поми́лꙋй на́съ.

Уста́ўшы ад сну, прыпада́ем да Цябе, До́бры, і а́нгельскую пе́сню спява́ем Табе́, Магу́тны: Святы́, Святы́, Святы́ Ты, Бо́жа, праз Багаро́дзіцу памі́луй нас.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ѿ ѻ҆дра̀ и҆ сна̀ воздви́глъ мѧ̀ є҆сѝ гдⷭ҇и: ᲂу҆́мъ мо́й просвѣтѝ и҆ се́рдце, и҆ ᲂу҆стнѣ̀ моѝ ѿве́рзи, во є҆́же пѣ́ти тѧ̀ ст҃а́ѧ трⷪ҇це: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ є҆сѝ бж҃е, бцⷣею поми́лꙋй на́съ.

З пасце́лі і сну Ты падня́ў мяне́, Го́спадзі, ро́зум мой прасвятлі́ і сэ́рца, і ву́сны мае́ адкры́й, каб апява́ць Цябе́, Свята́я Тро́іца: Святы́, Святы́, Святы́ Ты, Бо́жа, праз Багаро́дзіцу памі́луй нас.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Внеза́пꙋ сꙋдїѧ̀ прїи́детъ, и҆ коегѡ́ждо дѣѧ̑нїѧ ѡ҆бнажа́тсѧ, но стра́хомъ зове́мъ въ полꙋ́нощи: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ є҆сѝ бж҃е, бцⷣею поми́лꙋй на́съ.

Неспадзява́на Суддзя́ пры́йдзе, і ўчы́нкі ко́жнага вы́явяцца, але са стра́хам усклі́кнем апо́ўначы: Святы́, Святы́, Святы́ Ты, Бо́жа, праз Багаро́дзіцу памі́луй нас.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [в҃і.]

Го́спадзі, памі́луй. [12 разоў]

Ѿ сна̀ воста́въ, бл҃годарю́ тѧ ст҃а́ѧ трⷪ҇це, ꙗ҆́кѡ мно́гїѧ ра́ди твоеѧ̀ бл҃гости и҆ долготерпѣ́нїѧ, не прогнѣ́валсѧ є҆сѝ на мѧ̀ лѣни́ваго и҆ грѣ́шнаго, нижѐ погꙋби́лъ мѧ̀ є҆сѝ со беззако́ньми мои́ми, но чл҃вѣколю́бствовалъ є҆сѝ ѻ҆бы́чнѡ, и҆ въ неча́ѧнїи лежа́щаго воздви́глъ мѧ̀ є҆сѝ, во є҆́же ᲂу҆́треневати, и҆ славосло́вити держа́вꙋ твою̀.

Уста́ўшы ад сну, дзя́кую Табе́, Свята́я Тро́іца, што па вялі́кай Тваёй дабрыні́ і доўгацярпе́нню не загне́ваўся Ты на мяне́, ляні́вага і грэ́шнага, і не загубі́ў мяне́ з беззако́ннямі маі́мі; паказа́ў Сваё звыча́йнае чалавекалю́бства і падня́ў мяне́, калі я ляжа́ў без па́мяці, каб я ўстаў ра́на і славасло́віў ула́ду Тваю́.

И҆ ны́нѣ просвѣтѝ моѝ ѻ҆́чи мы́слєнныѧ, ѿве́рзи моѧ̑ ᲂу҆ста̀, поꙋча́тисѧ словесє́мъ твои̑мъ, и҆ разꙋмѣ́ти за́пѡвѣди твоѧ̑, и҆ твори́ти во́лю твою̀, и҆ пѣ́ти тѧ̀ во и҆сповѣ́данїи серде́чнѣмъ, и҆ воспѣва́ти всест҃о́е и҆́мѧ твоѐ, ѻ҆ц҃а̀, и҆ сн҃а, и҆ ст҃а́гѡ дх҃а, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р прасвятлі́ мае́ во́чы духо́ўныя, адкры́й мае́ ву́сны, каб мне навуча́цца сло́ву Твайму́, і разуме́ць за́паведзі Твае́, і выко́нваць во́лю Тваю́, і праслаўляць Цябе́ з удзя́чнасцю сардэ́чнай, і апява́ць усесвято́е імя́ Тваё – Айца́, і Сы́на, і Свято́га Ду́ха – цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Прїиди́те, поклони́мсѧ цр҃е́ви на́шемꙋ бг҃ꙋ. [Покло́нъ.]

Прыйдзі́це, пакло́німся Цару́ на́шаму – Бо́гу. [Паклон]

Прїиди́те, поклони́мсѧ и҆ припаде́мъ хрⷭ҇тꙋ̀, цр҃е́ви на́шемꙋ бг҃ꙋ. [Покло́нъ.]

Прыйдзі́це, пакло́німся і прыпадзём да Хрыста́, Цара́ на́шага, Бо́га. [Паклон]

Прїиди́те, поклони́мсѧ и҆ припаде́мъ самомꙋ̀ хрⷭ҇тꙋ̀, цр҃е́ви и҆ бг҃ꙋ на́шемꙋ. [Покло́нъ.]

Прыйдзі́це, пакло́німся і прыпадзём да Само́га Хрыста́, Цара́ і Бо́га на́шага. [Паклон]

г҃. Поми́лꙋй мѧ̀ бж҃е, по вели́цѣй млⷭ҇ти твое́й, и҆ по мно́жествꙋ щедро́тъ твои́хъ ѡ҆чи́сти беззако́нїе моѐ.

3. Памі́луй мяне́, Бо́жа, па вялі́кай мі́ласці Тваёй і па мно́ству шчо́драсцей Тваі́х ачы́сці беззако́нні мае́.

д҃. Наипа́че ѡ҆мы́й мѧ̀ ѿ беззако́нїѧ моегѡ̀, и҆ ѿ грѣха̀ моегѡ̀ ѡ҆чи́сти мѧ̀.

4. Зусі́м абмы́й мяне́ ад беззако́ння майго́ і ад граху́ майго́ ачы́сці мяне́.

є҃. Ꙗ҆́кѡ беззако́нїе моѐ а҆́зъ зна́ю, и҆ грѣ́хъ мо́й предо мно́ю є҆́сть вы́нꙋ.

5. Бо беззако́нне маё я зна́ю і грэх мой пе́рада мно́ю заўжды́.

ѕ҃. Тебѣ̀ є҆ди́номꙋ согрѣши́хъ, и҆ лꙋка́вое пред̾ тобо́ю сотвори́хъ: ꙗ҆́кѡ да ѡ҆правди́шисѧ во словесѣ́хъ твои́хъ, и҆ побѣди́ши, внегда̀ сꙋди́ти тѝ.

6. Пе́рад Табо́й адзі́ным я саграшы́ў і зло́е пе́рад Табо́ю ўчыні́ў, так што Ты справядлі́вы ў сло́вах Тваі́х і пераможаш, калі будзеш судзі́ць мяне.

з҃. Се́ бо въ беззако́нїихъ зача́тъ є҆́смь, и҆ во грѣсѣ́хъ роди́ мѧ ма́ти моѧ̀.

7. Бо вось у беззако́ннях зача́ты я i ў граха́х нарадзі́ла мяне́ ма́цi мая́.

и҃. Се́ бо и҆́стинꙋ возлюби́лъ є҆сѝ, безвѣ̑стнаѧ и҆ та̑йнаѧ премꙋ́дрости твоеѧ̀ ꙗ҆ви́лъ мѝ є҆сѝ.

8. Бо вось iсцiну ўзлюбі́ў Ты, невядо́мае i та́йнае з праму́драсцi Тваёй адкры́ў Ты мне.

ѳ҃. Ѡ҆кропи́ши мѧ̀ ѵ҆ссѡ́помъ, и҆ ѡ҆чи́щꙋсѧ: ѡ҆мы́еши мѧ̀, и҆ па́че снѣ́га ᲂу҆бѣлю́сѧ.

9. Акрапі́ш мяне́ ісо́пам – i бу́ду чы́сты, абмы́еш мяне́ – i бу́ду за снег бяле́йшы.

і҃. Слꙋ́хꙋ моемꙋ̀ да́си ра́дость и҆ весе́лїе: возра́дꙋютсѧ кѡ́сти смирє́нныѧ.

10. Дасі́ мне пачу́ць ра́дасць i вясяло́сць – i ўзра́дуюцца ко́сцi пако́раныя.

а҃і. Ѿвратѝ лицѐ твоѐ ѿ грѣ̑хъ мои́хъ, и҆ всѧ̑ беззакѡ́нїѧ моѧ̑ ѡ҆чи́сти.

11. Адвярні́ аблі́чча Тваё ад грахо́ў маі́х i ўсе беззако́ннi мае́ ачы́сцi.

в҃і. Се́рдце чи́сто сози́жди во мнѣ̀ бж҃е, и҆ дꙋ́хъ пра́въ ѡ҆бновѝ во ᲂу҆тро́бѣ мое́й.

12. Сэ́рца чы́стае ствары́ ўва мне, Бо́жа, i дух пра́ўды аднаві́ ўнутры́ мяне́.

г҃і. Не ѿве́ржи менє̀ ѿ лица̀ твоегѡ̀, и҆ дх҃а твоегѡ̀ ст҃а́гѡ не ѿимѝ ѿ менє̀.

13. Не адкі́нь мяне́ ад аблі́чча Твайго́ i Ду́ха Твайго́ Свято́га не адымі́ ад мяне́.

д҃і. Возда́ждь мѝ ра́дость сп҃се́нїѧ твоегѡ̀, и҆ дх҃омъ влⷣчнимъ ᲂу҆тверди́ мѧ.

14. Вярні́ мне ра́дасць спасе́ння Твайго́ і Ду́хам улада́рным умацу́й мяне́.

є҃і. Наꙋчꙋ̀ беззакѡ́нныѧ пꙋтє́мъ твои̑мъ, и҆ нечести́вїи къ тебѣ̀ ѡ҆братѧ́тсѧ.

15. Я навучу́ беззако́нных шляха́м Тваі́м, i грэ́шныя да Цябе́ зве́рнуцца.

ѕ҃і. И҆зба́ви мѧ̀ ѿ крове́й бж҃е, бж҃е сп҃се́нїѧ моегѡ̀: возра́дꙋетсѧ ѧ҆зы́къ мо́й пра́вдѣ твое́й.

16. Урату́й мяне́ ад крыві́, Бо́жа, Бо́жа спасе́ння майго́, i ўзра́дуецца язы́к мой пра́ўдзе Тваёй.

з҃і. Гдⷭ҇и, ᲂу҆стнѣ̀ моѝ ѿве́рзеши, и҆ ᲂу҆ста̀ моѧ̑ возвѣстѧ́тъ хвалꙋ̀ твою̀.

17. Го́спадзі, ву́сны мае́ адкры́еш, i ву́сны мае́ абвясця́ць хвалу́ Тваю́.

и҃і. Ꙗ҆́кѡ а҆́ще бы восхотѣ́лъ є҆сѝ же́ртвы, да́лъ бы́хъ ᲂу҆́бѡ: всесожже́нїѧ не бл҃говоли́ши.

18. Бо калі́ б Ты захаце́ў ахвя́ры, то я даў бы, але ўсеспале́нне не мі́лае Табе́.

ѳ҃і. Же́ртва бг҃ꙋ дꙋ́хъ сокрꙋше́нъ: се́рдце сокрꙋше́нно и҆ смире́нно бг҃ъ не ᲂу҆ничижи́тъ.

19. Ахвя́ра Бо́гу – дух скру́шаны; сэ́рцам скру́шаным i пако́рлiвым Бог не пагарджа́е.

к҃. Оу҆бл҃жѝ гдⷭ҇и, бл҃говоле́нїемъ твои́мъ сїѡ́на, и҆ да сози́ждꙋтсѧ стѣ́ны і҆ерⷭ҇ли̑мскїѧ.

20. Ашчаслі́ў, Го́спадзі, з ла́скi Твае́ Сiён, i няха́й збуду́юцца сце́ны Iерусалі́ма.

к҃а. Тогда̀ бл҃говоли́ши же́ртвꙋ пра́вды, возноше́нїе и҆ всесожега́ємаѧ: тогда̀ возложа́тъ на ѻ҆лта́рь тво́й тельцы̀.

21. Тады́ мі́лай Табе́ бу́дзе ахвя́ра пра́ўды, прынашэ́нне i ўсеспале́нне; тады́ пакладу́ць на ахвя́рнiк Твой цяльцо́ў.

а҃. Вѣ́рꙋю во є҆ди́наго бг҃а ѻ҆ц҃а̀ вседержи́телѧ, творца̀ нб҃ꙋ и҆ землѝ, ви̑димымъ же всѣ̑мъ и҆ неви̑димымъ.

1. Ве́рую ў Адзі́нага Бо́га Айца́, Уседзяржы́целя, Тварца́ не́ба i зямлі́, усяго́ ба́чнага i няба́чнага.

в҃. И҆ во є҆ди́наго гдⷭ҇а і҆и҃са хрⷭ҇та̀ сн҃а бж҃їѧ, є҆диноро́днаго и҆́же ѿ ѻ҆ц҃а̀ рожде́ннаго пре́жде всѣ́хъ вѣ̑къ. Свѣ́та ѿ свѣ́та, бг҃а и҆́стинна ѿ бг҃а и҆́стинна, рожде́нна, не сотворе́нна, є҆диносꙋ́щна ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆́мже всѧ̑ бы́ша.

2. I ў адзі́нага Го́спада Iiсу́са Хрыста́, Сы́на Бо́жага, Адзiнаро́днага, ад Айца́ наро́джанага пе́рад усі́мi вяка́мi; Святло́ ад Святла́, Бо́га і́сцiннага ад Бога і́сцiннага, наро́джанага, не ство́ранага, адзiнасу́тнага з Айцо́м, праз Яко́га ўсё ста́лася.

г҃. На́съ ра́ди человѣ̑къ, и҆ на́шегѡ ра́ди сп҃се́нїѧ сше́дшагѡ съ нб҃съ, и҆ воплоти́вшагосѧ ѿ дх҃а ст҃а и҆ мр҃і́и дв҃ы, и҆ вочл҃вѣ́чшасѧ:

3. Які́ дзе́ля нас, людзе́й, i дзе́ля на́шага спасе́ння сышо́ў з нябёс i ўцяле́снiўся ад Ду́ха Свято́га i Дзе́вы Мары́i, i стаў чалаве́кам.

д҃. Распѧ́таго же за ны̀ при понті́йстѣмъ пїла́тѣ, и҆ страда́вша и҆ погребе́нна:

4. Быў распя́ты за нас пры По́нцii Пiла́це, i паку́таваў, i быў пахава́ны.

є҃. И҆ воскре́сшаго въ тре́тїй де́нь по писа́нїємъ:

5. I ўваскрэ́с на трэ́цi дзень зго́дна з Піса́ннем.

ѕ҃. И҆ возше́дшаго на нб҃са̀ и҆ сѣдѧ́ща ѡ҆деснꙋ́ю ѻ҆ц҃а̀:

6. I ўзышо́ў на нябёсы, i сядзі́ць правару́ч Айца́.

з҃. И҆ па́ки грѧдꙋ́щаго со сла́вою сꙋди́ти живы̑мъ и҆ мє́ртвымъ, є҆гѡ́же црⷭ҇твїю не бꙋ́детъ конца̀.

7. I зноў пры́йдзе ў сла́ве судзі́ць жывы́х i мёртвых, i Яго Ца́рству не бу́дзе канца́.

и҃. И҆ въ дх҃а ст҃а́го, гдⷭ҇а, животворѧ́щаго, и҆́же ѿ ѻ҆ц҃а̀ и҆сходѧ́щаго, и҆́же со ѻ҆ц҃е́мъ и҆ сн҃омъ спокланѧ́ема и҆ ссла́вима глаго́лавшаго прⷪ҇рѡ́ки.

8. I ў Ду́ха Свято́га, Го́спада, Жыватво́рчага, што ад Айца́ зыхо́дзiць, што з Айцо́м i Сы́нам ра́зам пакланя́емы i сла́вiмы, што гавары́ў праз праро́каў.

ѳ҃. Во є҆ди́нꙋ ст҃ꙋ́ю собо́рнꙋю и҆ а҆пⷭ҇льскꙋю цр҃ковь.

9. У адзі́ную Святу́ю Сабо́рную i Апо́стальскую Царкву́.

і҃. И҆сповѣ́дꙋю є҆ди́но креще́нїе, во ѡ҆ставле́нїе грѣхѡ́въ.

10. Вызнаю́ адно́ хрышчэ́нне для адпушчэ́ння грахо́ў.

а҃і. Ча́ю воскр҃се́нїѧ ме́ртвыхъ:

11. Чака́ю ўваскрасе́ння мёртвых

в҃і. И҆ жи́зни бꙋ́дꙋщагѡ вѣ́ка. а҆ми́нь.

12. i жыцця́ бу́дучага ве́ку. Амі́нь.

Бж҃е, ѡ҆чи́сти мѧ̀ грѣ́шнаго, ꙗ҆́кѡ николи́же сотвори́хъ бл҃го́е пред̾ тобо́ю, но и҆зба́ви мѧ̀ ѿ лꙋка́вагѡ, и҆ да бꙋ́детъ во мнѣ̀ во́лѧ твоѧ̀: да неѡсꙋжде́ннѡ ѿве́рзꙋ ᲂу҆ста̀ моѧ̑ недостѡ́йнаѧ, и҆ восхвалю̀ и҆́мѧ твоѐ ст҃о́е, ѻ҆ц҃а̀, и҆ сн҃а, и҆ ст҃а́гѡ дх҃а, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Бо́жа, ачы́сці мяне́, грэ́шнага, бо я ніко́лі не зрабі́ў до́брага пе́рад Табо́ю; але́ збаў мяне́ ад зло́га, і няха́й бу́дзе ўва мне во́ля Твая́, каб я неасу́джана адкры́ў ву́сны мае́ недасто́йныя і ўсхвалі́ў імя́ Тваё свято́е – Айца́, і Сы́на, і Свято́га Ду́ха – цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Къ тебѣ̀ влⷣко чл҃вѣколю́бче, ѿ сна̀ воста́въ прибѣга́ю, и҆ на дѣла̀ твоѧ̑ подвиза́юсѧ млⷭ҇рдїемъ твои́мъ, и҆ молю́сѧ тебѣ̀: помозѝ мнѣ̀ на всѧ́кое вре́мѧ, во всѧ́кой ве́щи, и҆ и҆зба́ви мѧ̀ ѿ всѧ́кїѧ мїрскі́ѧ ѕлы́ѧ ве́щи, и҆ дїа́вольскагѡ поспѣше́нїѧ, и҆ сп҃си́ мѧ, и҆ введѝ въ црⷭ҇тво твоѐ вѣ́чное.

Да Цябе́, Уладару́ Чалавекалю́бны, уста́ўшы ад сну, я звярта́юся, і да спраў Тваі́х прыступа́ю па міласэ́рнасці Тваёй, і малю́ся Табе́: памажы́ мне ва ўся́кі час, ва ўся́кай рэ́чы, і захава́й мяне́ ад уся́кай злой рэ́чы ў све́це, і ад дыя́вальскага ўздзе́яння, і спасі́ мяне́, і ўвядзі́ ў Ца́рства Тваё ве́чнае.

Ты́ бо є҆сѝ мо́й сотвори́тель, и҆ всѧ́комꙋ бл҃гꙋ промы́сленникъ и҆ пода́тель: ѡ҆ тебѣ́ же всѐ ᲂу҆пова́нїе моѐ, и҆ тебѣ̀ сла́вꙋ возсыла́ю, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Бо Ты мой Ствары́цель і ўся́кага дабра́ Прамыслі́цель і Пада́цель, на Цябе́ ўсё спадзява́нне маё, і Табе́ сла́ву ўзно́шу цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Гдⷭ҇и, и҆́же мно́гою твое́ю бл҃гостїю и҆ вели́кими щедро́тами твои́ми да́лъ є҆сѝ мнѣ̀ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ мимоше́дшее вре́мѧ но́щи сеѧ̀ без̾ напа́сти прейтѝ ѿ всѧ́кагѡ ѕла̀ проти́вна: ты̀ са́мъ влⷣко, всѧ́ческихъ тво́рче, сподо́би мѧ̀ и҆́стиннымъ твои́мъ свѣ́томъ, и҆ просвѣще́ннымъ се́рдцемъ, твори́ти во́лю твою̀, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Го́спадзі, Ты вялі́кай Тваёй дабрынёю і вялі́кімі шчо́драсцямі Тваі́мі даў мне, рабу́ Твайму́, міну́лы час но́чы гэ́тай без напа́сці прайсці́ ад ўся́кага зла супраці́ўнага; Ты Сам, Уладару́, Тво́рца ўсяго́, спадо́бі мяне ў і́сцінным Тваі́м святле́ і з прасве́тленым сэ́рцам выко́нваць во́лю Тваю́ цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Гдⷭ҇и вседержи́телю, бж҃е си́лъ и҆ всѧ́кїѧ пло́ти, въ вы́шнихъ живы́й, и҆ на смирє́нныѧ призира́ѧй, сердца́ же и҆ ᲂу҆трѡ́бы и҆спытꙋ́ѧй, и҆ сокровє́ннаѧ человѣ́кѡвъ ꙗ҆́вѣ предвѣ́дый, безнача́льный и҆ присносꙋ́щный свѣ́те, ᲂу҆ негѡ́же нѣ́сть премѣне́нїѧ, и҆лѝ преложе́нїѧ ѡ҆сѣне́нїе: са́мъ безсме́ртный цр҃ю̀, прїимѝ молє́нїѧ на̑ша, ꙗ҆̀же въ настоѧ́щее вре́мѧ, на мно́жество твои́хъ щедро́тъ дерза́юще, ѿ скве́рныхъ къ тебѣ̀ ᲂу҆сте́нъ твори́мъ: и҆ ѡ҆ста́ви на́мъ прегрѣшє́нїѧ на̑ша, ꙗ҆̀же дѣ́ломъ, и҆ сло́вомъ, и҆ мы́слїю, вѣ́дѣнїемъ и҆лѝ невѣ́дѣнїемъ согрѣшє́ннаѧ на́ми, и҆ ѡ҆чи́сти ны̀ ѿ всѧ́кїѧ скве́рны пло́ти и҆ дꙋ́ха.

Го́спадзі Уседзяржы́целю, Бо́жа сіл і ўся́кае пло́ці, Ты ў вышы́нях жыве́ш і на нізі́ны спагляда́еш, сэ́рцы і ду́мкі назіра́еш і я́сна ве́даеш та́йны чалаве́чыя, Беспача́тнае і Вечнаі́снае Святло́, што не ма́е змяне́ння і не дае́ це́ню! Ты Сам, Неўміру́чы Цару́, прымі́ мале́нні на́шы, які́я мы ў цяпе́рашні час, спадзеючы́ся на мно́ства шчо́драсцей Тваіх, нячы́стымі ву́снамі прыно́сім Табе́, і дару́й нам праві́ннасці на́шы, учы́неныя на́мі дзе́яннем, сло́вам і ду́мкаю, свядо́ма ці несвядо́ма; і ачы́сці нас ад уся́кае нечыстаты́ пло́ці і ду́ха.

И҆ да́рꙋй на́мъ бо́дреннымъ се́рдцемъ и҆ тре́звенною мы́слїю всю̀ настоѧ́щагѡ житїѧ̀ но́щь прейтѝ, ѡ҆жида́ющымъ прише́ствїѧ свѣ́тлагѡ и҆ ꙗ҆вле́ннагѡ днѐ є҆диноро́днагѡ твоегѡ̀ сн҃а, гдⷭ҇а и҆ бг҃а и҆ сп҃са на́шегѡ і҆и҃са хрⷭ҇та̀, во́ньже со сла́вою сꙋдїѧ̀ всѣ́хъ прїи́детъ, комꙋ́ждо ѿда́ти по дѣлѡ́мъ є҆гѡ̀: да не па́дше и҆ ѡ҆блѣни́вшесѧ, но бо́дрствꙋюще, и҆ воздви́жени въ дѣ́ланїе, ѡ҆брѧ́щемсѧ гото́ви, въ ра́дость и҆ бжⷭ҇твенный черто́гъ сла́вы є҆гѡ̀ совни́демъ, и҆дѣ́же пра́зднꙋющихъ гла́съ непреста́нный, и҆ неизрече́ннаѧ сла́дость зрѧ́щихъ твоегѡ̀ лица̀ добро́тꙋ неизрече́ннꙋю.

І дай нам з нядрэ́мным сэ́рцам і цвяро́заю ду́мкаю ўсю ноч цяпе́рашняга жыцця́ прайсці́ ў чака́нні прышэ́сця све́тлага і сла́ўнага дня Адзінаро́днага Твайго́ Сы́на, Го́спада і Бо́га і Спасі́целя на́шага Іісу́са Хрыста́, калі́ са сла́ваю Суддзя́ ўсіх пры́йдзе ко́жнаму адда́ць паво́дле ўчы́нкаў яго; каб не ў ляжа́нні і ляно́це, а нядрэ́мнымі і на нага́х, у выкана́нні за́паведзяў Яго мы былі́ зно́йдзены, гато́выя ўвайсці́ з Ім у ра́дасць і ў Бажэ́ственны хо́рам сла́вы Яго, дзе святку́ючых го́лас несціха́ны і невымо́ўная асало́да сузіра́льнікаў невыка́знага хараства́ аблі́чча Твайго́.

Ты́ бо є҆сѝ и҆́стинный свѣ́тъ, просвѣща́ѧй и҆ ѡ҆сщ҃а́ѧй всѧ́чєскаѧ, и҆ тѧ̀ пое́тъ всѧ̀ тва́рь во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Бо Ты – і́сціннае Святло́, Яко́е прасвятля́е і асвяча́е ўсё, і Цябе́ апява́е ўсё стварэ́нне на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Тѧ̀ бл҃гослови́мъ, вы́шнїй бж҃е и҆ гдⷭ҇и млⷭ҇ти, творѧ́щаго при́снѡ съ на́ми вели̑каѧ же и҆ неизслѣ́дѡваннаѧ, сла̑внаѧ же и҆ ᲂу҆жа̑снаѧ, и҆́хже нѣ́сть числа̀, пода́вшаго на́мъ со́нъ во ᲂу҆покое́нїе не́мощи на́шеѧ, и҆ ѡ҆слабле́нїе трꙋдѡ́въ многотрꙋ́дныѧ пло́ти.

Цябе́ благаслаўля́ем, вы́шні Бо́жа і Го́спадзі мі́ласці, Які заўсёды ро́біш з на́мі вялі́кае і недасту́пнае разуме́нню, сла́ўнае і дзіво́снае, на што і лі́ку няма́, Які даў нам сон для супакае́ння не́мачы на́шай і аслабле́ння ўто́мленасці знясі́ленай пло́ці.

Бл҃годари́мъ тѧ̀, ꙗ҆́кѡ не погꙋби́лъ є҆сѝ на́съ со беззако́ньми на́шими, но чл҃вѣколю́бствовалъ є҆сѝ ѻ҆бы́чнѡ, и҆ въ неча́ѧнїи лежа́щыѧ ны̀ воздви́глъ є҆сѝ, во є҆́же славосло́вити держа́вꙋ твою̀.

Дзя́куем Табе́, што не загубі́ў нас з беззако́ннямі на́шымі, а паказа́ў Сваё звыча́йнае чалавекалю́бства і падня́ў нас, калі́ мы ляжа́лі без па́мяці, каб мы славасло́вілі ўла́ду Тваю́.

Тѣ́мже мо́лимъ безмѣ́рнꙋю твою̀ бл҃гость: просвѣтѝ на́шѧ мы̑сли, ѻ҆чеса̀, и҆ ᲂу҆́мъ на́шъ ѿ тѧ́жкагѡ сна̀ лѣ́ности возста́ви: ѿве́рзи на̑ша ᲂу҆ста̀, и҆ и҆спо́лни ѧ҆̀ твоегѡ̀ хвале́нїѧ, ꙗ҆́кѡ да возмо́жемъ непоколе́блемѡ пѣ́ти же и҆ и҆сповѣ́датисѧ тебѣ̀, во всѣ́хъ и҆ ѿ всѣ́хъ сла́вимомꙋ бг҃ꙋ, безнача́льномꙋ ѻ҆ц҃ꙋ̀, со є҆диноро́днымъ твои́мъ сн҃омъ, и҆ всест҃ы́мъ, и҆ бл҃ги́мъ, и҆ животворѧ́щимъ твои́мъ дх҃омъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Таму́ мо́лім бязме́рную Тваю́ до́брасць: прасвятлі́ на́шы ду́мкі, во́чы, і ро́зум наш ад ця́жкага сну ляно́ты абудзі́, адкры́й на́шы ву́сны і напо́ўні іх хвало́ю Табе́, каб мы маглі́ непару́шна апява́ць і праслаўля́ць Цябе, ва ўсіх і ўсімі сла́вімага Бо́га – Беспача́тнага Айца́ з Адзінаро́дным Тваі́м Сы́нам і Усесвяты́м і До́брым і Жыватво́рным Тваі́м Ду́хам – цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Воспѣва́ю бл҃года́ть твою̀ влⷣчце, молю́ тѧ, ᲂу҆́мъ мо́й ѡ҆бл҃годатѝ.

Апява́ю благада́ць тваю́, Улады́чыца, малю́ Цябе́: ро́зум мой благада́ццю адары́.

Стꙋпа́ти пра́вѡ мѧ̀ наста́ви, пꙋтю̀ хрⷭ҇то́выхъ за́повѣдей.

Хадзі́ць пра́вільна мяне́ навучы́ – шля́хам Хрысто́вых за́паведзяў.

Бдѣ́ти къ пѣ́сни ᲂу҆крѣпѝ, ᲂу҆ны́нїѧ со́нъ ѿгонѧ́ющи.

Нядрэ́мнасць ў спе́ве ўмацу́й, марко́тны сон адганя́ючы.

Свѧ́зана плени́цами грѣхопаде́нїй, мольба́ми твои́ми разрѣшѝ, бг҃оневѣ́сто.

Звя́занага ланцуга́мі грэхападзе́нняў малі́твамі Тваі́мі вы́звалі, Боганяве́ста.

Въ нощѝ мѧ̀ и҆ во днѝ сохранѧ́й, борю́щихъ вра̑гъ и҆збавлѧ́ющи мѧ̀.

Уначы́ мяне́ і ўдзень ахо́ўвай, ад ваяўні́чых во́рагаў рату́ючы мяне́.

Жизнода́телѧ бг҃а ро́ждшаѧ, ᲂу҆мерщвле́на мѧ̀ страстьмѝ ѡ҆живѝ.

Ты, Яка́я Жыццяда́целя – Бо́га нарадзі́ла, мяне́, памерлага ад страсцей, ажыві.

Ꙗ҆́же свѣ́тъ невече́рнїй ро́ждшаѧ, дꙋ́шꙋ мою̀ ѡ҆слѣ́пшꙋю просвѣтѝ.

Ты, Яка́я святло́ невячэ́рняе нарадзі́ла, душу́ маю́ асле́плую прасвятлі́.

ѽ ди́внаѧ влⷣчнѧ пала́то, до́мъ дх҃а бж҃е́ственна менѐ сотворѝ.

О, дзіво́сны хо́рам Уладара́, до́мам Ду́ха Бажэ́ственнага мяне́ ўчыні́.

Врача̀ ро́ждшаѧ, ᲂу҆врачꙋ́й дꙋшѝ моеѧ̀ многолѣ̑тныѧ стра̑сти.

Ты, Яка́я Ле́кара нарадзі́ла, вы́лечы душы́ маёй шматгадо́выя стра́сці.

Волнꙋ́ющасѧ жите́йскою бꙋ́рею, ко стези́ мѧ покаѧ́нїѧ напра́ви.

Мяне́, жыццёваю бу́раю захо́пленага, на сцяжы́ну пакая́ння скіру́й.

И҆зба́ви мѧ̀ ѻ҆гнѧ̀ вѣ́чнꙋющагѡ, и҆ че́рвїѧ же ѕла́гѡ, и҆ та́ртара: да мѧ̀ не ꙗ҆ви́ши бѣсѡ́мъ ра́дованїе, и҆́же мнѡ́гимъ грѣхѡ́мъ пови́нника.

Урату́й мяне́ ад агню́ ве́чнага, ад чарвяка́ лю́тага і та́ртара. Не ўчыні́ ра́дасці для дэ́манаў з мяне́, у мно́гіх граха́х вінава́тага.

Но́ва сотвори́ мѧ, ѡ҆бетша́вшаго нечꙋ́вственными, пренепоро́чнаѧ, согрѣшє́нїи.

Но́вым зрабі́ мяне́, змарне́лага ад неадчува́льных, Найчысце́йшая, саграшэ́нняў.

Стра́нна мꙋ́ки всѧ́кїѧ покажи́ мѧ, и҆ всѣ́хъ влⷣкꙋ ᲂу҆молѝ.

Далёкім ад му́кі уся́кай пакажы́ мяне́ і Уладара́ ўсіх умалі́.

Нбⷭ҇наѧ мѝ ᲂу҆лꙋчи́ти весє́лїѧ со всѣ́ми ст҃ы́ми сподо́би.

Нябе́сных мне дасягну́ць ра́дасцей з усі́мі святы́мі спадо́бі.

Прест҃а́ѧ дв҃о, ᲂу҆слы́ши гла́съ непотре́бнагѡ раба̀ твоегѡ̀.

Прасвята́я Дзе́ва, пачу́й го́лас няго́днага раба́ Твайго́.

Стрꙋю̀ дава́й мнѣ̀ слеза́мъ пречⷭ҇таѧ, дꙋшѝ моеѧ̀ скве́рнꙋ ѡ҆чища́ющи.

Дай лі́цца сляза́м маі́м, Прачы́стая, душы́ маёй нечыстату́ ачышча́ючы.

Стена̑нїѧ ѿ се́рдца приношꙋ́ ти непреста́ннѡ, ᲂу҆се́рдствꙋй влⷣчце.

Сто́гны ад сэ́рца прыно́шу Табе́ няспы́нна: падтрыма́й, Улады́чыца.

Моле́бнꙋю слꙋ́жбꙋ мою̀ прїимѝ, и҆ бг҃ꙋ бл҃гоꙋтро́бномꙋ принесѝ.

Малі́твенае служэ́нне маё прымі́ і Бо́гу міласэ́рнаму прынясі́.

Превы́шшаѧ а҆́гг҃лъ, мїрска́гѡ мѧ̀ превы́шша сли́тїѧ сотворѝ.

Вышэ́йшая за Ангелаў, узнімі́ мяне́, не да́ўшы са све́там змяша́цца мне.

Свѣтоно́снаѧ сѣ́не нбⷭ҇наѧ, дх҃о́внꙋю бл҃года́ть во мнѣ̀ напра́ви.

Светлано́сная За́сень нябе́сная, духо́ўную благада́ць на мяне́ скіру́й.

Рꙋ́цѣ воздѣ́ю и҆ ᲂу҆стнѣ̀ къ похвале́нїю, ѡ҆скверне́ны скве́рною, всенепоро́чнаѧ.

Ру́кі ўзніма́ю і адкрыва́ю забру́джаныя нечыстато́й ву́сны для ўсхвале́ння, Найчысце́йшая.

Дꙋшетлѣ́нныхъ мѧ̀ па́костей и҆зба́ви, хрⷭ҇та̀ прилѣ́жнѡ ᲂу҆молѧ́ющи: є҆мꙋ́же че́сть и҆ поклоне́нїе подоба́етъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Ад душатле́нных мяне́ напа́даў пазба́ў, стара́нна ўмаля́ючы Хрыста́, Яко́му паша́на і паклане́нне нале́жаць цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў.

А҆ми́нь.

Амі́нь.

Многомлⷭ҇тиве и҆ всемлⷭ҇тиве бж҃е мо́й, гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ, мно́гїѧ ра́ди любвѐ сше́лъ и҆ воплоти́лсѧ є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ да сп҃се́ши всѣ́хъ.

Мнагамі́ласцівы і Усямі́ласцівы Бо́жа мой, Го́спадзі Іісу́се Хрысце́, дзе́ля вялі́кай любо́ві Ты сышо́ў і ўцяле́сніўся, каб спасці́ усіх.

И҆ па́ки, сп҃се, сп҃си́ мѧ по бл҃года́ти, молю́ тѧ: а҆́ще бо ѿ дѣ́лъ сп҃се́ши мѧ̀, нѣ́сть сѐ бл҃года́ть и҆ да́ръ, но до́лгъ па́че.

Дык вось, Спасі́целю, спасі́ мяне́ па благада́ці, малю́ Цябе́; бо калі за ўчы́нкі спасе́ш мяне́, то гэ́та не благада́ць і дар, а хутчэ́й абавя́зак.

Е҆́й, мно́гїй въ щедро́тахъ, и҆ неизрече́нный въ млⷭ҇ти! Вѣ́рꙋѧй бо въ мѧ̀, ре́клъ є҆сѝ, ѽ хрⷭ҇тѐ мо́й, жи́въ бꙋ́детъ, и҆ не ᲂу҆́зритъ сме́рти во вѣ́ки.

О, бага́ты шчо́драсцямі і невымо́ўны ў мі́ласці! Ты сказа́ў, Хрысце́ мой: хто ве́руе ў Мяне́, той жывы́ бу́дзе і не ўба́чыць сме́рці наве́кі.

А҆́ще ᲂу҆́бѡ вѣ́ра, ꙗ҆́же въ тѧ̀, сп҃са́етъ ѿча̑ѧнныѧ, сѐ вѣ́рꙋю: сп҃си́ мѧ, ꙗ҆́кѡ бг҃ъ мо́й є҆сѝ ты̀ и҆ созда́тель.

Калі ж ве́ра ў Цябе́ спаса́е тых, хто ў адча́і, то вось я ве́рую, спасі́ мяне́, бо Ты мой Бог і Ствары́цель.

Вѣ́ра же вмѣ́стѡ дѣ́лъ да вмѣни́тсѧ мнѣ̀, бж҃е мо́й, не ѡ҆брѧ́щеши бо дѣ́лъ ѿню́дъ ѡ҆правда́ющихъ мѧ̀.

І ве́ра заме́ст учы́нкаў няха́й залі́чана бу́дзе мне, Бо́жа мой, бо Ты зусі́м не зно́йдзеш учы́нкаў, якія апраўда́юць мяне́.

Но та̀ вѣ́ра моѧ̀ да довлѣ́етъ вмѣ́стѡ всѣ́хъ, та̀ да ѿвѣща́етъ, та̀ да ѡ҆правди́тъ мѧ̀, та̀ да пока́жетъ мѧ̀ прича́стника сла́вы твоеѧ̀ вѣ́чныѧ.

Але той ве́ры маёй няха́й дастатко́ва бу́дзе заме́ст усіх іх, яна няха́й адка́звае, яна няха́й апраўда́е мяне́, яна няха́й зро́біць мяне ўдзе́льнікам ве́чнай сла́вы Тваёй.

Да не ᲂу҆́бѡ похи́титъ мѧ̀ сатана̀, и҆ похва́литсѧ, сло́ве, є҆́же ѿто́ргнꙋти мѧ̀ ѿ твоеѧ̀ рꙋкѝ и҆ ѡ҆гра́ды.

Каб не вы́краў мяне́ сатана́ і не пахвалі́ўся, Сло́ва, што ён забра́ў мяне́ з Тваёй рукі́ і з-пад Тваёй ахо́вы.

Но и҆лѝ хощꙋ̀, сп҃си́ мѧ, и҆лѝ не хощꙋ̀, хрⷭ҇тѐ сп҃се мо́й, предварѝ ско́рѡ, ско́рѡ, погибо́хъ: ты́ бо є҆сѝ бг҃ъ мо́й ѿ чре́ва ма́тере моеѧ̀.

Але ці хачу́, ці не хачу́, спасі́ мяне́, Хрысце́ Спасі́целю мой, паспяшы́ ско́ра, бо ху́тка загі́ну: Ты ж Бог мой ад уло́ння ма́ці маёй.

Сподо́би мѧ̀ гдⷭ҇и, ны́нѣ возлюби́ти тѧ̀, ꙗ҆́коже возлюби́хъ и҆ногда̀ то́й са́мый грѣ́хъ, и҆ па́ки порабо́тати тебѣ̀ без̾ лѣ́ности то́щнѡ, ꙗ҆́коже порабо́тахъ пре́жде сатанѣ̀ льсти́вомꙋ.

Спадо́бі мяне́, Го́спадзі, цяпе́р узлюбі́ць Цябе́, як не́калі я любі́ў той са́мы грэх; і ўжо служы́ць Табе́ без ляно́ты шчы́ра, як я служы́ў ране́й сатане́ лжы́ваму.

Наипа́че же порабо́таю тебѣ̀ гдⷭ҇ꙋ и҆ бг҃ꙋ моемꙋ̀ і҆и҃сꙋ хрⷭ҇тꙋ̀, во всѧ̑ дни̑ живота̀ моегѡ̀, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Лепш бу́ду служы́ць Табе́, Го́спаду і Бо́гу майму́ Іісу́су Хрысту́, ва ўсе дні жыцця́ майго́, цяпе́р і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў.

А҆ми́нь.

Амі́нь.

Ст҃ы́й а҆́гг҃ле, предстоѧ́й ѻ҆каѧ́ннѣй мое́й дꙋшѝ и҆ стра́стнѣй мое́й жи́зни, не ѡ҆ста́ви менє̀ грѣ́шнагѡ, нижѐ ѿстꙋпѝ ѿ менє̀ за невоздержа́нїе моѐ: не да́ждь мѣ́ста лꙋка́вомꙋ де́монꙋ ѡ҆блада́ти мно́ю, наси́льствомъ сме́ртнагѡ сегѡ̀ тѣлесѐ: ᲂу҆крѣпѝ бѣ́дствꙋющꙋю и҆ хꙋдꙋ́ю мою̀ рꙋ́кꙋ, и҆ наста́ви мѧ̀ на пꙋ́ть сп҃се́нїѧ.

Святы́ А́нгеле, паста́ўлены ахо́ўваць маю́ бе́дную душу́ і няшча́снае жыццё, не пакі́нь мяне́, грэ́шнага, і не адступі́ ад мяне́ за няўстры́манасць маю́. Не дай магчы́масці зло́му дэ́ману авало́даць мно́ю праз перава́гу гэ́тага смяро́тнага це́ла; вазьмі́ мо́цна гаро́тную і кво́лую руку́ маю́ і вы́вядзі мяне́ на шлях спасе́ння.

Е҆́й, ст҃ы́й а҆́гг҃ле бж҃їй, храни́телю и҆ покрови́телю ѻ҆каѧ́нныѧ моеѧ̀ дꙋшѝ и҆ тѣ́ла, всѧ̑ мнѣ̀ простѝ, є҆ли́кими тѧ̀ ѡ҆скорби́хъ во всѧ̑ дни̑ живота̀ моегѡ̀: и҆ а҆́ще что̀ согрѣши́хъ въ преше́дшꙋю но́щь сїю̀, покры́й мѧ̀ въ настоѧ́щїй де́нь, и҆ сохрани́ мѧ ѿ всѧ́кагѡ и҆скꙋше́нїѧ проти́внагѡ, да ни въ ко́емъ грѣсѣ̀ прогнѣ́ваю бг҃а: и҆ моли́сѧ за мѧ̀ ко гдⷭ҇ꙋ, да ᲂу҆тверди́тъ мѧ̀ въ стра́сѣ свое́мъ, и҆ досто́йна пока́жетъ мѧ̀ раба̀ своеѧ̀ бл҃гости.

О, святы́ А́нгеле Бо́жы, ахо́ўнік і засту́пнік бе́днай маёй душы́ і це́ла, усё мне праба́ч, чым я знява́жыў цябе́ ва ўсе дні жыцця́ майго́ і, калі́ я чым саграшы́ў у гэ́тую міну́лую ноч, абарані́ мяне́ ў цяпе́рашні дзень; і захава́й мяне́ ад уся́кае спаку́сы варо́жае, каб я нія́кім грахо́м не ўгняві́ў Бо́га; і малі́ся за мяне́ Го́спаду, каб Ён умацава́ў мяне́ ў стра́ху Сваі́м і зрабі́ў мяне́ рабо́м, дасто́йным Сваёй до́брасці.

А҆ми́нь.

Амі́нь.

Прест҃а́ѧ влⷣчце моѧ̀ бцⷣе, ст҃ы́ми твои́ми и҆ всеси́льными мольба́ми ѿженѝ ѿ менє̀ смире́ннагѡ и҆ ѻ҆каѧ́ннагѡ раба̀ твоегѡ̀, ᲂу҆ны́нїе, забве́нїе, неразꙋ́мїе, нерадѣ́нїе, и҆ всѧ̑ сквє́рнаѧ, лꙋка̑ваѧ и҆ хꙋ̑льнаѧ помышлє́нїѧ, ѿ ѻ҆каѧ́ннагѡ моегѡ̀ се́рдца, и҆ ѿ помраче́ннагѡ ᲂу҆ма̀ моегѡ̀. И҆ погасѝ пла́мень страсте́й мои́хъ, ꙗ҆́кѡ ни́щъ є҆́смь и҆ ѻ҆каѧ́ненъ: и҆ и҆зба́ви мѧ̀ ѿ мно́гихъ и҆ лю́тыхъ воспомина́нїй, и҆ предпрїѧ́тїй, и҆ ѿ всѣ́хъ дѣ́йствъ ѕлы́хъ свободи́ мѧ.

Прасвята́я Улады́чыца мая́, Багаро́дзіца, святы́мі Тваі́мі і ўсёмагу́тнымі малі́твамі адгані́ ад мяне́, пако́рлівага і няшча́снага раба́ Твайго́, марко́ту, няпа́мятлівасць, неразу́мнасць, нядба́йнасць і ўсе нячы́стыя, злы́я і кашчу́нскія ду́мкі з бе́днага майго́ сэ́рца і з азмро́чанага ро́зуму майго́; і пагасі́ по́лымя страсце́й маіх, бо я ўбо́гі і няшча́сны. І пазба́ў мяне́ ад шматлі́кіх згу́бных успамі́наў і наме́раў, і ад усіх учы́нкаў злых вы́звалі мяне́.

Ꙗ҆́кѡ бл҃гослове́на є҆сѝ ѿ всѣ́хъ родѡ́въ, и҆ сла́витсѧ пречⷭ҇тно́е и҆́мѧ твоѐ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Бо Цябе благаслаўля́юць усе ро́ды, і сла́віцца найпачэ́снейшае імя́ Тваё на ве́кі вяко́ў.

А҆ми́нь.

Амі́нь.

Молѝ бг҃а ѡ҆ мнѣ̀, ст҃ы́й ᲂу҆го́дниче бж҃їй [и҆́мⷬ҇къ], ꙗ҆́кѡ а҆́зъ ᲂу҆се́рднѡ къ тебѣ̀ прибѣга́ю, ско́ромꙋ помо́щникꙋ и҆ мл҃твенникꙋ ѡ҆ дꙋшѝ мое́й.

Малі́ Бо́га за мяне́, святы́ ўго́днік Бо́жы [імя], бо я шчы́ра да цябе звярта́юся, ско́рага памо́чніка і малі́твенніка за душу́ маю́.

Бцⷣе дв҃о ра́дꙋйсѧ, бл҃года́тнаѧ мр҃і́е, гдⷭ҇ь съ тобо́ю: бл҃гослове́на ты̀ въ жена́хъ, и҆ бл҃гослове́нъ пло́дъ чре́ва твоегѡ̀, ꙗ҆́кѡ сп҃са родила̀ є҆сѝ дꙋ́шъ на́шихъ.

Багаро́дзіца Дзе́ва, ра́дуйся, Благада́тная Мары́я, Гаспо́дзь з Табо́ю; благаславёная Ты сяро́д жанчы́н і благаславёны плод уло́ння Твайго́, бо Ты нарадзі́ла Спасі́целя душ на́шых.

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, лю́ди твоѧ̑, и҆ бл҃гословѝ достоѧ́нїе твоѐ, побѣ̑ды правосла̑внымъ хрⷭ҇тїа́нѡмъ на сопроти̑вныѧ да́рꙋѧ, и҆ твоѐ сохранѧ́ѧ крⷭ҇то́мъ твои́мъ жи́тельство.

Спасі́, Го́спадзі, людзей Тваіх і благаславі спадчыну Тваю, перамо́гу праваслаўным хрысціянам над праціўнікамі даючы і Тваім Крыжам ахо́ўваючы наро́д Твой.

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй ѻ҆тца̀ моего̀ дꙋхо́внаго [и҆́мⷬ҇къ], роди́телей мои́хъ [и҆́мⷬ҇къ], сро́дникѡвъ [и҆́мⷬ҇къ], нача́льникѡвъ, наста́вникѡвъ, бл҃годѣ́телей [и҆́мⷬ҇къ], и҆ всѣ́хъ правосла́вныхъ хрⷭ҇тїа́нъ.

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй айца́ майго́ духо́ўнага [імя], бацько́ў маіх [імёны], сваяко́ў [імёны], нача́льнікаў, наста́ўнікаў, дабрадзе́яў [імёны іхнія] і ўсіх правасла́ўных хрысція́н.

Оу҆поко́й, гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ: [роди́телей мои́хъ], сро́дникѡвъ [и҆́мⷬ҇къ], бл҃годѣ́телей [и҆́мⷬ҇къ], и҆ всѣ́хъ правосла́вныхъ хрⷭ҇тїа́нъ, и҆ простѝ и҆̀мъ всѧ̑ согрѣшє́нїѧ вѡ́льнаѧ и҆ невѡ́льнаѧ, и҆ да́рꙋй и҆̀мъ црⷭ҇твїе нбⷭ҇ное.

Упако́й, Го́спадзі, ду́шы спачы́лых рабо́ў Тваі́х: бацько́ў маі́х, сваяко́ў, дабрадзе́яў [імёны іх], і ўсіх правасла́ўных хрысція́н і праба́ч ім усе саграшэ́нні, во́льныя і міжво́льныя, і пада́й ім Ца́рства Нябе́снае.

А҆́ще мо́жеши, чтѝ помѧ́нникъ вмѣ́стѡ си́хъ кра́ткихъ мл҃твъ ѡ҆ живы́хъ и҆ ᲂу҆со́пшихъ.

Калі можаш, чытай замест кароткіх малітваў за жывых і спачылых наступны памяннік:

Помѧнѝ, гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ бж҃е на́шъ, млⷭ҇ти и҆ щедрѡ́ты твоѧ̑ ѿ вѣ́ка сꙋ́щыѧ, и҆́хже ра́ди и҆ вочл҃вѣ́чилсѧ є҆сѝ, и҆ распѧ́тїе и҆ сме́рть, сп҃се́нїѧ ра́ди пра́вѡ въ тѧ̀ вѣ́рꙋющихъ, претерпѣ́ти и҆зво́лилъ є҆сѝ: и҆ воскр҃съ и҆з̾ ме́ртвыхъ, возне́слсѧ є҆сѝ на нб҃са̀, и҆ сѣди́ши ѡ҆деснꙋ́ю бг҃а ѻ҆ц҃а̀, и҆ призира́еши на смирє́нныѧ мольбы̑ всѣ́мъ се́рдцемъ призыва́ющихъ тѧ̀: приклонѝ ᲂу҆́хо твоѐ, и҆ ᲂу҆слы́ши смире́нное моле́нїе менє̀ непотре́бнагѡ раба̀ твоегѡ̀, въ воню̀ бл҃гоꙋха́нїѧ дх҃о́внагѡ тебѣ̀ за всѧ̑ лю́ди твоѧ̑ приносѧ́щагѡ.

Памяні́, Го́спадзі Іісу́се Хрысце́, Бо́жа наш, мі́ласці і шчо́драсці Твае́ адве́чныя, з́за які́х Ты і стаў чалаве́кам, і распя́цце і смерць дзе́ля спасе́ння тых, хто пра́вільна ве́руе ў Цябе́, перацярпе́ць пажада́ў; і, уваскрэ́снуўшы з мёртвых, Ты ўзнёсся на нябёсы і сядзі́ш правару́ч ад Бо́га Айца́, і прыхі́льна прыма́еш пако́рлівыя малі́твы тых, хто ўсім сэ́рцам клі́ча Цябе́; прыхілі́ ву́ха Тваё і пачу́й пако́рлівую малі́тву маю́, недасто́йнага раба́ Твайго́, які прыно́сіць яе́ Табе́, як пах во́дару духо́ўнага, за ўсіх людзе́й Тваі́х.

И҆ въ пе́рвыхъ помѧнѝ цр҃ковь твою̀ ст҃ꙋ́ю, собо́рнꙋю и҆ а҆пⷭ҇льскꙋю, ю҆́же снабдѣ́лъ є҆сѝ чⷭ҇тно́ю твое́ю кро́вїю, и҆ ᲂу҆твердѝ, и҆ ᲂу҆крѣпѝ, и҆ разширѝ, ᲂу҆мно́жи, ᲂу҆мирѝ, и҆ непреѡбори́мꙋ а҆́довыми враты̀ во вѣ́ки сохранѝ: раздира̑нїѧ цр҃кве́й ᲂу҆тишѝ, шата̑нїѧ ꙗ҆зы́чєскаѧ ᲂу҆гасѝ, и҆ є҆ресе́й воста̑нїѧ ско́рѡ разорѝ и҆ и҆скоренѝ, и҆ въ ничто́же си́лою ст҃а́гѡ твоегѡ̀ дх҃а ѡ҆братѝ. [Покло́нъ.]

І найпе́рш памяні́ Царкву́ Тваю́ Святу́ю, Сабо́рную і Апо́стальскую, якую здабы́ў Ты пачэ́снаю Сваёю Крывёю; і сцве́рдзі яе́, і ўмацу́й, і пашы́р, памно́ж, заміры́, і захава́й наве́к неперамо́жнаю варо́тамі пяке́льнымі; нязго́ду памі́ж Цэ́рквамі ўціхамі́р, гане́нні ад язы́чнікаў загасі́, і ўзнікне́нню е́расяў ху́тка перашко́дзь і вы́карані іх, і ў нішто́ сі́лаю Свято́га Твайго́ Ду́ха ператвары́. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй бг҃охрани́мꙋю странꙋ̀ на́шꙋ, вла̑сти и҆ во́инство є҆ѧ̀, да ти́хое и҆ безмо́лвное житїѐ поживе́мъ во всѧ́комъ бл҃гоче́стїи и҆ чистотѣ̀. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй Бо́гам сцеражо́ную краі́ну на́шу, ула́ды і во́інства яе́, каб нам ве́сці ці́хае і спако́йнае жыццё з усёй набо́жнасцю і го́днасцю. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй бл҃же́ннѣйшагѡ са́ввꙋ, митрополі́та варша́вскагѡ и҆ всеѧ̀ по́льши, а҆рхїепⷭ҇кпы и҆ є҆пⷭ҇кпы правосла̑вныѧ, і҆ерє́и же и҆ дїа́коны, и҆ ве́сь при́четъ цр҃ко́вный, ꙗ҆̀же поста́вилъ є҆сѝ пастѝ слове́сное твоѐ ста́до: и҆ мл҃твами и҆́хъ поми́лꙋй, и҆ сп҃си́ мѧ грѣ́шнаго. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй Блажэннейшага Са́ву, Мітрапаліта Варшаўскага і ўсяе Польшчы, архіепі́скапаў і епі́скапаў правасла́ўных, а такса́ма іерэ́яў і дыя́канаў і ўвесь прычт царко́ўны, які Ты паста́віў па́свіць духо́ўнае Тваё ста́да, і малі́твамі іх памі́луй і спасі́ мяне́, грэ́шнага. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй ѻ҆тца̀ моего̀ дꙋхо́внаго [и҆́мⷬ҇къ], и҆ ст҃ы́ми є҆гѡ̀ мл҃твами простѝ моѧ̑ согрѣшє́нїѧ. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй айца́ майго́ духо́ўнага [імя яго], і святы́мі яго́ малі́твамі праба́ч мае́ саграшэ́нні. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй роди́тели моѧ̑ [и҆́мⷬ҇къ], бра́тїю и҆ сестры̑, и҆ сро́дники моѧ̑ по пло́ти, и҆ всѧ̑ бли̑жнїѧ ро́да моегѡ̀, и҆ дрꙋ́ги, и҆ да́рꙋй и҆̀мъ мі̑рнаѧ твоѧ̑ и҆ премі̑рнаѧ бл҃га̑ѧ. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй бацько́ў маі́х [імёны іх], брато́ў і сясцёр, і сваяко́ў маі́х па пло́ці, і ўсіх блі́жніх ро́ду майго́, і сябро́ў, і дай ім Твае́ зямны́я і нябе́сныя дабро́ты. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй ста́рцы и҆ ю҆̀ныѧ, ни́щыѧ и҆ сироты̑ и҆ вдови̑цы, и҆ сꙋ́щыѧ въ болѣ́зни и҆ въ печа́лѣхъ, бѣда́хъ же и҆ ско́рбехъ, ѡ҆бстоѧ́нїихъ и҆ плѣне́нїихъ, темни́цахъ же и҆ заточе́нїихъ, и҆зрѧ́днѣе же въ гоне́нїихъ тебє̀ ра́ди и҆ вѣ́ры правосла́вныѧ ѿ ꙗ҆зы̑къ безбо́жныхъ, ѿ ѿстꙋ̑пникъ и҆ ѿ є҆ретїкѡ́въ, сꙋ́щыѧ рабы̑ твоѧ̑: и҆ помѧнѝ ѧ҆̀, посѣтѝ, ᲂу҆крѣпѝ, ᲂу҆тѣ́ши, и҆ вско́рѣ си́лою твое́ю ѡ҆сла́бꙋ, свобо́дꙋ и҆ и҆зба́вꙋ и҆̀мъ пода́ждь. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй стары́х і малады́х, убо́гіх і сіро́т, і ўдоў, хво́рых і засму́чаных, тых, што ў бядзе́ і ў няшча́сці, пад уці́скам і ў няво́лі, а такса́ма ў цямні́цах і ссы́лках, асаблі́ва ж рабо́ў Тваі́х, які́я за Цябе́ і ве́ру правасла́ўную прасле́дуюцца бязбо́жнымі язы́чнікамі і ератыка́мі, – памяні́ іх, наве́дай, умацу́й, уце́ш і ско́ра сілаю Тваёю палёгку, вызвале́нне і выратава́нне ім пада́й. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй пѡ́сланныѧ въ слꙋ́жбꙋ, пꙋтеше́ствꙋющыѧ, ѻ҆тцы̀ и҆ бра́тїю на́шꙋ, и҆ сестры̑, и҆ всѧ̑ правосла̑вныѧ хрⷭ҇тїа́ны. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй пасла́ных на слу́жбу, падаро́жных айцо́ў і брато́ў нашых, і ўсіх правасла́ўных хрысція́н. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй и҆̀хже а҆́зъ безꙋ́мїемъ мои́мъ соблазни́хъ, и҆ ѿ пꙋтѝ сп҃си́тельнагѡ ѿврати́хъ, къ дѣлѡ́мъ ѕлы̑мъ и҆ неподѡ́бнымъ приведо́хъ: бжⷭ҇твеннымъ твои́мъ про́мысломъ къ пꙋти сп҃се́нїѧ па́ки возвратѝ. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй тых, каго́ я па неразу́мнасці сваёй спакусі́ў і са шля́ху спасі́цельнага звёў, да ўчы́нкаў злых і гане́бных прывёў; Бажэ́ственным Тваі́м Про́мыслам на шлях спасе́ння зноў іх вярні́. [Паклон]

Сп҃сѝ, гдⷭ҇и, и҆ поми́лꙋй ненави́дѧщыѧ и҆ ѡ҆би́дѧщыѧ мѧ̀, и҆ творѧ́щыѧ мѝ па́кѡсти, и҆ не ѡ҆ста́ви и҆̀хъ поги́бнꙋти менє̀ ра́ди грѣ́шнагѡ. [Покло́нъ.]

Спасі́, Го́спадзі, і памі́луй тых, што ненаві́дзяць і кры́ўдзяць мяне́, і напада́юць на мяне́, і не дай ім згі́нуць з́за мяне́, грэ́шнага. [Паклон]

Ѿстꙋпи́вшыѧ ѿ правосла́вныѧ вѣ́ры, и҆ поги́бельными є҆ресьмѝ ѡ҆слѣплє́нныѧ, свѣ́томъ твоегѡ̀ позна́нїѧ просвѣтѝ, и҆ ст҃ѣ́й твое́й а҆пⷭ҇льстѣй собо́рнѣй цр҃кви причтѝ. [Покло́нъ.]

Тых, што ад правасла́ўнай ве́ры адступі́лі і пагі́бельнымі е́расямі асле́пленыя, прасвятлі́ святло́м пазна́ння Цябе́ і да Свято́й Тваёй Апо́стальскай Сабо́рнай Царквы́ далучы́. [Паклон]

Помѧнѝ, гдⷭ҇и, ѿ житїѧ̀ сегѡ̀ ѿше́дшыѧ ст҃ѣ́йшыѧ патрїа́рхи, преѡсщ҃є́нныѧ митрополі́ты, а҆рхїепⷭ҇кпы и҆ є҆пⷭ҇кпы правосла̑вныѧ, во і҆ере́йстѣмъ же и҆ при́чтѣ цр҃ко́внѣмъ и҆ и҆́ночестѣмъ чи́нѣ тебѣ̀ послꙋжи́вшыѧ, и҆ въ вѣ́чныхъ твои́хъ селе́нїихъ со ст҃ы́ми ᲂу҆поко́й. [Покло́нъ.]

Памяні́, Го́спадзі, тых, што з жыцця́ гэ́тага адышлі́, свяце́йшых патрыя́рхаў, праасвяшчэ́нных мітрапалі́таў, архіепі́скапаў і епі́скапаў правасла́ўных, а такса́ма тых, што паслужы́лі Табе́ ў іерэ́йскім са́не і ў царко́ўным пры́чце, і ў мана́шаскім чы́не, і ў ве́чных Тваі́х сялі́бах са святы́мі іх упако́й. [Паклон]

Помѧнѝ, гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ рабѡ́въ твои́хъ, [роди́телей мои́хъ] [и҆́мⷬ҇къ], и҆ всѣ́хъ сро́дникѡвъ по пло́ти: и҆ простѝ и҆́хъ всѧ̑ согрѣшє́нїѧ вѡ́льнаѧ и҆ невѡ́льнаѧ, да́рꙋѧ и҆̀мъ црⷭ҇твїе и҆ прича́стїе вѣ́чныхъ твои́хъ бл҃ги́хъ, и҆ твоеѧ̀ безконе́чныѧ и҆ бл҃же́нныѧ жи́зни наслажде́нїе. [Покло́нъ.]

Памяні́, Го́спадзі, ду́шы спачы́лых рабо́ў Тваі́х: [бацько́ў маі́х] [імёны іх] і ўсі́х сваяко́ў па пло́ці; і праба́ч ім усе́ саграшэ́нні, во́льныя і міжво́льныя, пада́й ім Ца́рства і далучэ́нне да ве́чных Тваі́х дабро́т, і Твайго́ бяско́нцага блажэ́ннага жыцця́ асало́ду. [Паклон]

Помѧнѝ, гдⷭ҇и, и҆ всѧ̑ въ наде́жди воскрⷭ҇нїѧ и҆ жи́зни вѣ́чныѧ ᲂу҆со́пшыѧ ѻ҆тцы̀ и҆ бра́тїю на́шꙋ, и҆ сестры̑, и҆ здѣ̀ лежа́щыѧ, и҆ повсю́дꙋ, правосла̑вныѧ хрⷭ҇тїа́ны, и҆ со ст҃ы́ми твои́ми, и҆дѣ́же присѣща́етъ свѣ́тъ лица̀ твоегѡ̀, вселѝ, и҆ на́съ поми́лꙋй, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ и҆ чл҃вѣколю́бецъ. А҆ми́нь. [Покло́нъ.]

Памяні́, Го́спадзі, і ўсіх спачы́лых з надзе́яй на ўваскрасе́нне і жыццё ве́чнае айцо́ў і брато́ў на́шых, і сясцёр, і тых, што тут ляжа́ць і ўсю́ды, правасла́ўных хрысція́н, і са святы́мі Тваі́мі, дзе ззя́е святло́ аблі́чча Твайго́, усялі́ іх, і нас памі́луй, як До́бры і Чалавекалю́бны. Амі́нь. [Паклон]

Пода́ждь, гдⷭ҇и, ѡ҆ставле́нїе грѣхѡ́въ всѣ̑мъ пре́жде ѿше́дшымъ въ вѣ́рѣ и҆ наде́жди воскрⷭ҇нїѧ ѻ҆тцє́мъ, бра́тїѧмъ и҆ сестра́мъ на́шымъ, и҆ сотворѝ и҆̀мъ вѣ́чнꙋю па́мѧть. [Три́жды.]

Пада́й, Го́спадзі, адпушчэ́нне грахо́ў усі́м, які́я ране́й адышлі́ з ве́рай і надзе́яй на ўваскрасе́нне, айца́м, брата́м і сёстрам на́шым, і ствары́ ім ве́чную па́мяць. [Тройчы]

Досто́йно є҆́сть ꙗ҆́кѡ вои́стиннꙋ, бл҃жи́ти тѧ̀ бцⷣꙋ, приснобл҃же́ннꙋю, и҆ пренепоро́чнꙋю, и҆ мт҃рь бг҃а на́шегѡ.

Дасто́йна ёсць сапраўды́ ўблажа́ць Цябе, Багаро́дзіцу, заўжды́ блажэ́нную і найчысце́йшую і Ма́ці Бо́га на́шага.

Чⷭ҇тнѣ́йшꙋю херꙋві̑мъ, и҆ сла́внѣйшꙋю без̾ сравне́нїѧ серафі̑мъ, без̾ и҆стлѣ́нїѧ бг҃а сло́ва ро́ждшꙋю, сꙋ́щꙋю бцⷣꙋ тѧ̀ велича́емъ.

Пачэ́снейшую за Херуві́маў і непараўна́льна слаўне́йшую за Серафі́маў, што непару́шанаю нарадзі́ла Бо́га Сло́ва, І́сную Багаро́дзіцу, Цябе веліча́ем.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Гдⷭ҇и, поми́лꙋй. [Три́жды.]

Го́спадзі, памі́луй. [Тройчы]

Гдⷭ҇и і҆и҃се хрⷭ҇тѐ сн҃е бж҃їй, мл҃твъ ра́ди пречⷭ҇тыѧ твоеѧ̀ мт҃ре, прпⷣбныхъ и҆ бг҃оно́сныхъ ѻ҆тє́цъ на́шихъ, и҆ всѣ́хъ ст҃ы́хъ, поми́лꙋй на́съ. А҆ми́нь.

Го́спадзі, Іісу́се Хрысце́, Сы́не Бо́жы, дзе́ля малі́тваў Прачы́стае Твае́ Ма́ці, прападо́бных і багано́сных айцо́ў на́шых і ўсіх святы́х, памі́луй нас. Амі́нь.