Канѡ́нъ ко прест҃ѣ́й бцⷣѣ

Канон малебны да Прасвятой Багародзiцы

Канѡ́нъ, гла́съ и҃.

Канон, глас 8

Пѣ́снь а҃.

Песня 1

І̑рмо́съ: Во́дꙋ проше́дъ ꙗ҆́кѡ сꙋ́шꙋ, и҆ є҆гѵ́петскагѡ ѕла̀ и҆збѣжа́въ, і҆и҃льтѧнинъ вопїѧ́ше: и҆зба́вителю и҆ бг҃ꙋ на́шемꙋ пои́мъ.

Ірмо́с: Ваду́ прайшо́ўшы ні́бы су́шу і егі́пецкага лі́ха пазбе́гнуўшы, ізраільця́нін ускліка́ў: Збаві́целю і Бо́гу на́шаму спява́йма.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Мно́гими содержи́мь напа́стьми, къ тебѣ̀ прибѣга́ю сп҃се́нїѧ и҆скі́й: ѽ мт҃и сло́ва и҆ дв҃о, ѿ тѧ́жкихъ и҆ лю́тыхъ мѧ̀ сп҃сѝ.

Мно́гімі апанава́ны выпрабава́ннямі, да Цябе́ я звярта́юся ў по́шуках спасе́ння: О, Ма́ці Сло́ва і Дзе́ва, ад ця́жкіх бе́дстваў спасі́ мяне́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Страсте́й мѧ̀ смꙋща́ютъ прило́зи, мно́гагѡ ᲂу҆ны́нїѧ и҆спо́лнити мою̀ дꙋ́шꙋ: ᲂу҆мирѝ ѻ҆трокови́це, тишино́ю сн҃а и҆ бг҃а твоегѡ̀, всенепоро́чнаѧ.

Турбу́юць мяне́ напа́ды страсце́й, які́я напаўня́юць душу́ маю́ вялі́каю марко́таю; супако́й яе́ мі́рам Сы́на і Бо́га Твайго́, Дзе́ва Усебеззага́нная.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Сп҃са ро́ждшꙋю тѧ̀ и҆ бг҃а, молю̀ дв҃о, и҆зба́витисѧ мѝ лю́тыхъ: къ тебѣ́ бо ны́нѣ прибѣга́ѧ, простира́ю и҆ дꙋ́шꙋ и҆ помышле́нїе.

Цябе́, што нарадзі́ла Спасі́целя і Бо́га, малю́ я, Дзе́ва, пра збаўле́нне мяне́ ад бе́дстваў; да Цябе́ цяпе́р звярта́ючыся, я скіро́ўваю і душу́, і ро́зум.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Недꙋ́гꙋюща тѣ́ломъ и҆ дꙋше́ю, посѣще́нїѧ бжⷭ҇твеннагѡ и҆ промышле́нїѧ ѿ тебє̀ сподо́би, є҆ди́на бг҃омт҃и, ꙗ҆́кѡ бл҃га́ѧ, бл҃га́гѡ же роди́тельница.

Хво́рага це́лам і душо́ю, наве́двання Бо́жага і кло́пату ад Цябе́ спадо́бі, адзі́ная Багама́ці, бо Ты до́брая і До́брага нарадзі́ла.

Пѣ́снь г҃.

Песня 3

І̑рмо́съ: Нбⷭ҇нагѡ крꙋ́га верхотво́рче гдⷭ҇и, и҆ цр҃кве зижди́телю, ты̀ менѐ ᲂу҆твердѝ въ любвѝ твое́й, жела́нїй кра́ю, вѣ́рныхъ ᲂу҆твержде́нїе, є҆ди́не чл҃вѣколю́бче.

Ірмо́с: Нябе́снага ку́пала Верхатво́рца Го́спадзі і Царквы́ Ствары́цель, умацу́й мяне́ ў любо́ві да Цябе́, Ты, мэ́та маі́х імкне́нняў, апо́ра ве́рных, адзі́ны Чалавекалю́бец.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Предста́тельство и҆ покро́въ жи́зни моеѧ̀ полага́ю тѧ̀, бг҃ороди́тельнице дв҃о: ты́ мѧ ѡ҆кормѝ ко приста́нищꙋ твоемꙋ̀, бл҃ги́хъ вино́вна, вѣ́рныхъ ᲂу҆твержде́нїе, є҆ди́на всепѣ́таѧ.

Абаро́наю і по́крывам жыцця́ майго́ лічу́ я Цябе́, Богарадзі́целька Дзе́ва: Ты мяне́ скіру́й да пры́стані Тваёй, Віно́ўніца дабро́т, апо́ра ве́рных, адзі́ная Усяпе́тая.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Молю̀ дв҃о, дꙋше́вное смꙋще́нїе и҆ печа́ли моеѧ̀ бꙋ́рю разори́ти: ты́ бо бг҃оневѣ́стнаѧ, нача́льника тишины̀ хрⷭ҇та̀ родила̀ є҆сѝ, є҆ди́на пречⷭ҇таѧ.

Малю́ Цябе́, Дзе́ва: душэ́ўную збянтэ́жанасць і бу́ру сму́тку майго́ разгані́, бо Ты, Боганяве́ста, крыні́цу спако́ю – Хрыста́ нарадзі́ла, адзі́ная Прачы́стая.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Бл҃годѣ́телѧ ро́ждши до́брыхъ вино́внаго, бл҃годѣѧ́нїѧ бога́тство всѣ̑мъ и҆сточѝ: всѧ̑ бо мо́жеши, ꙗ҆́кѡ си́льнаго въ крѣ́пости хрⷭ҇та̀ ро́ждши, бг҃обл҃же́ннаѧ.

Ты нарадзі́ла Дабрадзе́я, дабра́ Віно́ўніка, а таму́ бага́ццем дабрадзе́йства ўсіх адары́, бо Ты ўсё мо́жаш, пако́лькі мо́цнага сі́лаю Хрыста́ нарадзі́ла Ты, Богаблажэ́нная.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Лю́тыми недꙋ́ги, и҆ болѣ́зненными страстьмѝ и҆стѧза́емꙋ, дв҃о, ты́ ми помозѝ: и҆сцѣле́нїй бо неѡскꙋ́дное тѧ̀ зна́ю сокро́вище, пренепоро́чнаѧ, неиждива́емое.

Дзе́ва, Ты дапамажы́ мне, зму́чанаму лю́тымі не́мачамі і балю́чымі страсця́мі, бо я зна́ю Цябе́, Найбеззага́ннейшая, як ска́рбніцу ацале́нняў бага́тую і невычарпа́льную.

Та́же:

Пасля:

Сп҃сѝ ѿ бѣ́дъ рабы̑ твоѧ̑, бцⷣе, ᲂу҆́кѡ всѝ по бз҃ѣ къ тебѣ̀ прибѣга́емъ, ᲂу҆́кѡ нерꙋши́мѣй стѣнѣ̀ и҆ предста́тельствꙋ.

Захава́й ад бед рабо́ў Тваі́х, Багаро́дзіца, бо мы ўсе пасля Бо́га да Цябе́ звярта́емся, як да несакруша́льнай сцяны́ і абаро́ны.

При́зри бл҃госе́рдїемъ, всепѣ́таѧ бцⷣе, на моѐ лю́тое тѣлесѐ ѡ҆ѕлобле́нїе, и҆ и҆сцѣлѝ дꙋшѝ моеѧ̀ болѣ́знь.

Спагля́нь з міласэ́рнасцю, усяпе́тая Багаро́дзіца, на мае́ лю́тыя цяле́сныя паку́ты і ацалі́ не́мач душы́ маёй.

Тропа́рь, гла́съ в҃:

Трапар, глас 2

Моле́нїе те́плое, и҆ стѣна̀ неѡбори́маѧ, млⷭ҇ти и҆сто́чниче, мі́рови прибѣ́жище, прилѣ́жнѡ вопїе́мъ тѝ: бцⷣе влⷣчце, предварѝ, и҆ ѿ бѣ́дъ и҆зба́ви на́съ, є҆ди́на вско́рѣ предста́тельствꙋющаѧ.

Гара́чая малі́тва і сцяна́ непрысту́пная, мі́ласці крыні́ца, све́ту прыста́нішча, мы шчы́ра ўскліка́ем да Цябе́: Багаро́дзіца Улады́чыца, паспяшы́ і збаў нас ад бед, адзі́ная ско́рая абаро́нніца.

Пѣ́снь д҃.

Песня 4

І̑рмо́съ: Оу҆слы́шахъ гдⷭ҇и, смотре́нїѧ твоегѡ̀ та́инство, разꙋмѣ́хъ дѣла̀ твоѧ̑, и҆ просла́вихъ твоѐ бжⷭ҇тво̀.

Ірмо́с: Пачу́ў я, Го́спадзі, пра таі́нства заду́мы Тваёй, уразуме́ў спра́вы Твае́ і прасла́віў Тваё Бажаство́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Страсте́й мои́хъ смꙋще́нїе, ко́рмчїю ро́ждшаѧ гдⷭ҇а, и҆ бꙋ́рю ᲂу҆тишѝ мои́хъ прегрѣше́нїй, бг҃оневѣ́стнаѧ.

Страсце́й маі́х узбурэ́нне і бу́ру маі́х саграшэ́нняў уціхамі́р, Боганяве́ста, Яка́я нарадзі́ла Стырнаво́га – Го́спада.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Млⷭ҇рдїѧ твоегѡ̀ бе́зднꙋ призыва́ющꙋ пода́ждь мѝ, ꙗ҆́же бл҃госе́рдаго ро́ждшаѧ, и҆ сп҃са всѣ́хъ пою́щихъ тѧ̀.

Пада́й мне Тваю́ бязме́жную міласэ́рнасць у адка́з на мой за́клік да Цябе́, Яка́я нарадзі́ла Міласэ́рнага і Спасі́целя ўсіх, хто апява́е Цябе́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Наслажда́ющесѧ пречⷭ҇таѧ, твои́хъ дарова́нїй, бл҃года́рственное воспѣва́емъ пѣ́нїе, вѣ́дꙋще тѧ̀ бг҃омт҃рь.

Ма́ючы асало́ду ад Тваі́х даро́ў, Прачы́стая, мы спява́ем удзя́чную пе́сню, прызнаючы́ Цябе́ за Багама́ці.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

На ѻ҆дрѣ̀ болѣ́зни моеѧ̀ и҆ не́мощи низлежа́щꙋ мѝ, ꙗ҆́кѡ бл҃голюби́ва, помозѝ бцⷣе, є҆ди́на приснодв҃о.

На ло́жы ў хваро́бе сваёй і не́мачы ляжу́ я, таму́ дапамажы́ мне як Добралюбі́вая, адзі́ная Вечнадзе́ва.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Наде́ждꙋ и҆ ᲂу҆твержде́нїе, и҆ сп҃се́нїѧ стѣ́нꙋ недви́жимꙋ, и҆мꙋ́ще тѧ̀ всепѣ́таѧ, неꙋдо́бства всѧ́кагѡ и҆збавлѧ́емсѧ.

Надзе́ю і апо́ру, і непахі́сную сцяну́ спасе́ння ма́ючы ў Табе́, Усяпе́тая, мы ад уся́кай ця́жкасці збаўля́емся.

Пѣ́снь є҃.

Песня 5

І̑рмо́съ: Просвѣтѝ на́съ повелѣ̑нїи твои́ми гдⷭ҇и, и҆ мы́шцею твое́ю высо́кою тво́й ми́ръ пода́ждь на́мъ, чл҃вѣколю́бче.

Ірмо́с: Прасвятлі́ нас нака́замі Тваі́мі, Го́спадзі, і сі́лаю Тваёю высо́каю Тво́й мір пада́й нам, Чалавекалю́бец.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

И҆спо́лни чⷭ҇таѧ, весе́лїѧ се́рдце моѐ, твою̀ нетлѣ́ннꙋю даю́щи ра́дость, весе́лїѧ ро́ждшаѧ вино́внаго.

Напо́ўні, Чы́стая, весяло́сцю сэ́рца маё, Тваю́ чы́стую даючы́ ра́дасць, бо Віно́ўніка весяло́сці нарадзі́ла Ты.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

И҆зба́ви на́съ ѿ бѣ́дъ, бцⷣе чⷭ҇таѧ, вѣ́чное ро́ждши и҆збавле́нїе, и҆ ми́ръ всѧ́къ ᲂу҆́мъ преимꙋ́щїй.

Збаў нас ад бед, Багаро́дзіца Чы́стая, што нарадзі́ла ве́чнае Збаўле́нне і мір, які́ перавыша́е ўся́кае разуме́нне.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Разрѣшѝ мглꙋ̀ прегрѣше́нїй мои́хъ, бг҃оневѣ́сто, просвѣще́нїемъ твоеѧ̀ свѣ́тлости, свѣ́тъ ро́ждшаѧ бжⷭ҇твенный и҆ превѣ́чный.

Рассе́й імглу́ саграшэ́нняў маі́х, Боганяве́ста, праме́ннем Твайго́ ззя́ння, Ты, што нарадзі́ла Святло́ Бажэ́ственнае і спрадве́чнае.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

И҆сцѣлѝ чⷭ҇таѧ, дꙋшѝ моеѧ̀ неможе́нїе, посѣще́нїѧ твоегѡ̀ сподо́бльшаѧ, и҆ здра́вїе мл҃твами твои́ми пода́ждь мѝ.

Ацалі́, Чы́стая, душы́ маёй не́мач, спадо́біўшы мяне́ Тваёй апе́кі, і здаро́ўе малі́твамі Тваі́мі пада́й мне.

Пѣ́снь ѕ҃.

Песня 6

І̑рмо́съ: Мл҃твꙋ пролїю̀ ко гдⷭ҇ꙋ, и҆ томꙋ̀ возвѣщꙋ̀ печа̑ли моѧ̑, ꙗ҆́кѡ ѕѡ́лъ дꙋша̀ моѧ̀ и҆спо́лнисѧ, и҆ живо́тъ мо́й а҆́дꙋ прибли́жисѧ, и҆ молю́сѧ ꙗ҆́кѡ і҆ѡ́на: ѿ тлѝ бж҃е, возведи́ мѧ.

Ірмо́с: Малі́тву я пралію́ да Го́спада і Яму́ адкры́ю бе́ды мае́, таму́ што́ злом душа́ мая́ напо́ўнена і жыццё маё да пе́кла наблі́жана. І малю́ся я, як Іо́на: ад згу́бы, Бо́жа, вы́баў мяне́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Сме́рти и҆ тлѝ ꙗ҆́кѡ сп҃слъ є҆́сть, са́мъ сѧ̀ и҆зда́въ сме́рти, тлѣ́нїемъ и҆ сме́ртїю моѐ є҆стество̀ ꙗ҆́то бы́вшее, дв҃о, молѝ гдⷭ҇а и҆ сн҃а твоего̀, врагѡ́въ ѕлодѣ́йствїѧ мѧ̀ и҆зба́вити.

Як Сам Той, Хто адда́ў Сябе́ на смерць, спас ад сме́рці і згу́бы маю́ істо́ту, ахо́пленую згу́баю і сме́рцю, так Ты, Дзе́ва, малі́ Го́спада і Сы́на Твайго́ зба́віць мяне́ ад ліхадзе́йства во́рагаў.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Предста́тельницꙋ тѧ̀ живота̀ вѣ́мъ, и҆ храни́тельницꙋ тве́рдꙋ дв҃о, и҆ напа́стей рѣша́щꙋ молвы̑, и҆ нало́ги бѣсѡ́въ ѿгонѧ́ющꙋ, и҆ молю́сѧ всегда̀, ѿ тлѝ страсте́й мои́хъ и҆зба́вити мѧ̀.

Як абаро́нніцу жыцця́ Цябе́ зна́ю і захава́льніцу надзе́йную, Дзе́ва, Яка́я спыня́е мно́ства спаку́с і адво́дзіць зло́бу дэ́манаў; і малю́ся заўжды́: ад згу́бы страсце́й маі́х збаў мяне́.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ꙗ҆́кѡ стѣ́нꙋ прибѣ́жища стѧжа́хомъ, и҆ дꙋ́шъ всесоверше́нное сп҃се́нїе, и҆ простра́нство въ ско́рбехъ, ѻ҆трокови́це, и҆ просвѣще́нїемъ твои́мъ при́снѡ ра́дꙋемсѧ: ѽ влⷣчце, и҆ ны́нѣ на́съ ѿ страсте́й и҆ бѣ́дъ сп҃сѝ.

Мы ма́ем, Цябе́, Дзе́ва, як сцяну́ абаро́нную, як уседаскана́лае спасе́нне душ і ўце́ху ў няго́дах, і святлу́ Твайму́ заўжды́ ра́дуемся. О, Улады́чыца, і цяпе́р нас ад страсце́й і бед урату́й.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

На ѻ҆дрѣ̀ ны́нѣ немощствꙋ́ѧй лежꙋ̀, и҆ нѣ́сть и҆сцѣле́нїѧ пло́ти мое́й: но бг҃а и҆ сп҃са мі́рꙋ, и҆ и҆зба́вителѧ недꙋ́гѡвъ ро́ждшаѧ, тебѣ̀ молю́сѧ бл҃го́й: ѿ тлѝ недꙋ̑гъ возста́ви мѧ̀.

У пасце́лі цяпе́р я хво́ры ляжу́, і няма́ ацале́ння пло́ці маёй, але́ да Цябе́ я малю́ся, До́брай, Яка́я нарадзі́ла Бо́га і Спасі́целя све́ту, і Збаві́целя ад не́мачаў: ад згу́бы не́мачаў падымі́ мяне́.

Конда́къ, гла́съ ѕ҃:

Кандак, глас 6

Предста́тельство хрⷭ҇тїа́нъ непосты́дное, хода́тайство ко творцꙋ̀ непрело́жное, не пре́зри грѣ́шныхъ моле́нїй гла́сы, но предварѝ ꙗ҆́кѡ бл҃га́ѧ на по́мощь на́съ, вѣ́рнѡ зовꙋ́щихъ тѝ: ᲂу҆скорѝ на мл҃твꙋ, и҆ потщи́сѧ на ᲂу҆моле́нїе, предста́тельствꙋющи при́снѡ бцⷣе, чтꙋ́щихъ тѧ̀.

Абаро́на хрысція́н надзе́йная, Хада́йніца да Тварца́ нязме́нная, не пагарджа́й малітвамі грэ́шнікаў, а паспе́й як До́брая на дапамо́гу нам, што з ве́раю ўскліка́ем да Цябе́: паспяша́йся на засту́пніцтва і ху́тка прыйдзі́ на хада́йніцтва, абараня́ючы заўжды́, Багаро́дзіца, тых, хто шану́е Цябе́.

И҆́нъ конда́къ, гла́съ то́йже:

Другi кандак, глас той жа

Не и҆́мамы и҆ны́ѧ по́мощи, не и҆́мамы и҆ны́ѧ наде́жды, ра́звѣ тебє̀, пречⷭ҇таѧа дв҃о. Ты̀ нам помозѝ, на тебѐ надѣ́мсѧ, и҆ тобо́ю хва́лимсѧ, твои́ бо є҆смы̀ рабѝ, да не постыдимсѧ.

Няма́ ў нас і́ншае дапамо́гі, няма́ і́ншае надзе́і, акрамя́ Цябе́, Прачы́стая Дзе́ва. Ты нам дапамажы́, на Цябе́ спадзяе́мся мы і Табо́ю хва́лімся, бо Твае́ мы рабы́, няха́й жа не пасаро́меемся.

Стихи́ра, гла́съ то́йже:

Сціхіра, глас той жа

Не ввѣ́ри мѧ̀ человѣ́ческомꙋ предста́тельствꙋ, прест҃а́ѧ влⷣце, но прїимѝ моле́нїе раба̀ твоегѡ̀: ско́рбь бо ѡ҆бдержи́тъ мѧ̀, терпѣ́ти не могꙋ̀ де́мѡнскагѡ стрѣлѧ́нїѧ, покро́ва не и҆́мамъ, нижѐ гдѣ̀ прибѣ́гнꙋ ѡ҆каѧ́нный, всегда̀ побѣжда́емь, и҆ ᲂу҆тѣше́нїѧ не и҆́мамъ, ра́звѣ тебѐ влⷣчце мі́ра, ᲂу҆пова́нїе и҆ предста́тельство вѣ́рныхъ, не пре́зри моле́нїе моѐ, поле́зно сотворѝ.

Не даруча́й мяне́ чалаве́чай абаро́не, Прасвята́я Улады́чыца, а прымі́ мале́нне раба́ Твайго́; бо няго́ды агарну́лі мяне́, я не магу́ цярпе́ць дэ́манскіх стрэ́л, прыту́лку не ма́ю і нідзе́ не знахо́джу прыста́нішча, няшча́сны я, адусю́ль напада́юць на мяне́, і ўце́хі не ма́ю, акрамя́ Цябе́, Улады́чыца све́ту, надзе́я і абаро́на ве́рных, не пагарджа́й малі́твай маёй і зрабі́ то́е, што кары́сна мне.

Пѣ́снь з҃.

Песня 7

І̑рмо́съ: Ѿ і҆ꙋде́и доше́дше ѻ҆́троцы, въ вавѷлѡ́нѣ и҆ногда̀, вѣ́рою трⷪ҇ческою пла́мень пе́щный попра́ша, пою́ще: ѻ҆тцє́въ бж҃е, бл҃гослове́нъ є҆сѝ.

Ірмо́с: Юнакі́, які́я з Іудзе́і прыйшлі́, не́калі ў Вавіло́не ве́раю ў Тро́іцу по́лымя ў пе́чы перамаглі́, спява́ючы: Бо́жа айцо́ў, благаславёны Ты.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

На́ше сп҃се́нїе ꙗ҆́коже восхотѣ́лъ є҆сѝ, сп҃се, ᲂу҆стро́ити, во ᲂу҆тро́бꙋ дв҃ыѧ всели́лсѧ є҆сѝ, ю҆́же мі́рꙋ предста́тельницꙋ показа́лъ є҆сѝ: ѻ҆тє́цъ на́шихъ бж҃е, бл҃гослове́нъ є҆сѝ.

Жада́ючы на́ша спасе́нне здзе́йсніць, Спасі́целю, Ты ўсялі́ўся ва ўло́нне Дзе́вы, Яку́ю ўчыні́ў Ты Засту́пніцай све́ту; айцо́ў на́шых Бо́жа, благаславёны Ты.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Воли́телѧ млⷭ҇ти, є҆го́же родила̀ є҆сѝ мт҃и чⷭ҇таѧ, ᲂу҆молѝ и҆зба́витисѧ ѿ прегрѣше́нїй и҆ дꙋше́вныхъ скве́рнъ вѣ́рою зовꙋ́щымъ: ѻ҆тє́цъ на́шихъ бж҃е, бл҃гослове́нъ є҆сѝ.

Прыхі́льніка мі́ласці, Яко́га нарадзі́ла Ты, Ма́ці Чы́стая, умалі́, каб пазба́віліся ад саграшэ́нняў і душэ́ўнага бру́ду ты́я, што з ве́раю ўскліка́юць: айцо́ў на́шых Бо́жа, благаславёны Ты.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Сокро́вище сп҃се́нїѧ и҆ и҆сто́чникъ нетлѣ́нїѧ, тѧ̀ ро́ждшꙋю, и҆ сто́лпъ ᲂу҆твержде́нїѧ, и҆ две́рь покаѧ́нїѧ, зовꙋ́щымъ показа́лъ є҆сѝ: ѻ҆тє́цъ на́шихъ бж҃е, бл҃гослове́нъ є҆сѝ.

Як ска́рбніцу спасе́ння, і крыні́цу нятле́ння, і надзе́йную цвярды́ню, і дзве́ры пакая́ння Ты паказа́ў Ту́ю, Яка́я нарадзі́ла Цябе́, тым, што ўскліка́юць: айцо́ў на́шых Бо́жа, благаславёны Ты.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Тѣлє́сныѧ сла́бѡсти и҆ дꙋшє́вныѧ недꙋ́ги, бг҃ороди́тельнице, любо́вїю пристꙋпа́ющихъ къ кро́вꙋ твоемꙋ̀, дв҃о, и҆сцѣли́ти сподо́би, сп҃са хрⷭ҇та̀ на́мъ ро́ждшаѧ.

Цяле́сныя сла́басці і душэ́ўныя не́мачы тых, што з любо́ўю прыхо́дзяць, Богарадзі́целька, пад по́крыва Тваё, спадо́бі ацалі́ць, Дзе́ва, Яка́я Спасі́целя Хрыста́ нам нарадзі́ла.

Пѣ́снь и҃.

Песня 8

І̑рмо́съ: Цр҃ѧ̀ нбⷭ҇наго, є҆го́же пою́тъ вѡ́и а҆́гг҃льстїи, хвали́те и҆ превозноси́те во всѧ̑ вѣ́ки.

Ірмо́с: Цара́ Нябе́снага, Яко́га апява́юць во́інствы А́нгелаў, апява́йце і ўслаўля́йце і высо́ка ўзно́сьце ва ўсе вякі́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

По́мощи ꙗ҆́же ѿ тебє̀ тре́бꙋющыѧ не пре́зри, дв҃о, пою́щыѧ и҆ превозносѧ́щыѧ тѧ̀ во вѣ́ки.

Не пагарджа́й, Дзе́ва, ты́мі, хто про́сіць Тваёй дапамо́гі, апява́ючы і высо́ка ўзно́сячы Цябе́ наве́кі.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Неможе́нїе дꙋшѝ моеѧ̀ и҆сцѣлѧ́еши, и҆ тѣлє́сныѧ болѣ̑зни, дв҃о: да тѧ̀ просла́влю, чⷭ҇таѧ, во вѣ́ки.

Не́мачы душы́ маёй і цяле́сныя хваро́бы Ты ацаля́еш, Дзе́ва, каб я праслаўля́ў Цябе́, Чы́стая, наве́кі.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

И҆сцѣле́нїй бога́тство и҆злива́еши вѣ́рнѡ пою́щымъ тѧ̀, дв҃о, и҆ превозносѧ́щымъ неизрече́нное твоѐ ржⷭ҇тво̀.

Ацале́нняў мно́ства Ты выліва́еш на тых, хто апява́е Цябе́, Дзе́ва, і высо́ка ўзно́сіць невымо́ўна Наро́джанага Табо́ю.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Напа́стей ты̀ прило́ги ѿгонѧ́еши, и҆ страсте́й нахо́ды, дв҃о: тѣ́мже тѧ̀ пое́мъ во всѧ̑ вѣ́ки.

На́ціскі спаку́с і напа́ды страсце́й адганя́еш Ты, Дзе́ва, таму́ мы апява́ем Цябе́ ва ўсе вякі́.

Пѣ́снь ѳ҃.

Песня 9

І̑рмо́съ: Вои́стиннꙋ бг҃оро́дицꙋ тѧ̀ и҆сповѣ́дꙋемъ, сп҃се́нїи тобо́ю, дв҃о чⷭ҇таѧ, съ безпло́тными ли́ки тѧ̀ велича́юще.

Ірмо́с: Справядлі́ва Багаро́дзіцай мы вызнае́м Цябе́, праз Цябе́ спасёныя, Дзе́ва Чы́стая, з хара́мі бяспло́тных сіл Цябе́ веліча́ючы.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

То́ка сле́зъ мои́хъ не ѿврати́сѧ, ꙗ҆́же ѿ всѧ́кагѡ лица̀ всѧ́кꙋ сле́зꙋ ѿе́мшаго, дв҃о, хрⷭ҇та̀ ро́ждшаѧ.

Не пагарджа́й пато́кам слёз маі́х, Дзе́ва, што нарадзі́ла Хрыста, Які́ выціра́е з ко́жнага тва́ру ко́жную слязу́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Ра́дости моѐ се́рдце и҆спо́лни, дв҃о, ꙗ҆́же ра́дости прїе́мшаѧ и҆сполне́нїе, грѣхо́внꙋю печа́ль потреблѧ́ющи.

Ра́дасцю маё сэ́рца напо́ўні, Дзе́ва, Яка́я атрыма́ла паўнату́ ра́дасці і зні́шчыла боль граху́.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Приста́нище и҆ предста́тельство тебѣ̀ прибѣга́ющихъ бꙋ́ди, дв҃о, и҆ стѣна̀ нерꙋши́маѧ, прибѣ́жище же и҆ покро́въ и҆ весе́лїе.

Прыста́нішчам і абаро́наю будзь, Дзе́ва, тым, хто звярта́ецца да Цябе́, сцяно́ю несакруша́льнаю, прыту́лкам, і по́крывам, і ра́дасцю.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Свѣ́та твоегѡ̀ зарѧ́ми просвѣтѝ, дв҃о, мра́къ невѣ́дѣнїѧ ѿгонѧ́ющи, бл҃говѣ́рнѡ бцⷣꙋ тѧ̀ и҆сповѣ́дающихъ.

Святла́ Твайго́ праме́ннем разганя́ючы це́мру няве́дання, асвятлі́, Дзе́ва, тых, хто з паша́наю вызнае́ Цябе́ Багаро́дзіцаю.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

На мѣ́стѣ ѡ҆ѕлобле́нїѧ не́мощи, смири́вшагосѧ дв҃о, и҆сцѣлѝ, и҆з̾ нездра́вїѧ во здра́вїе претворѧ́ющи.

На ме́сцы паку́т ад не́мачы ацалі́ таго́, хто ўпаў ду́хам, Дзе́ва, з хво́рага зрабі́ўшы здаро́вым.

Стихи́ры, гла́съ в҃:

Сцiхiры, глас 2

а҃. Вы́шшꙋю нб҃съ, и҆ чи́стшꙋю свѣ́тлостей со́лнечныхъ, и҆зба́вльшꙋю на́съ ѿ клѧ́твы, влⷣчцꙋ мі́ра пѣ́сньми почти́мъ.

1. Вышэ́йшую за нябёсы і чысце́йшую за святло́ со́нечнае, Ту́ю, што зба́віла нас ад праклёну, Улады́чыцу све́ту спе́вамі ўшану́ем.

в҃. Ѿ мно́гихъ мои́хъ грѣхѡ́въ немощствꙋ́етъ тѣ́ло, немощствꙋ́етъ и҆ дꙋша̀ моѧ̀: къ тебѣ̀ прибѣга́ю бл҃года́тнѣй, наде́жде ненаде́жныхъ, ты̀ мѝ помозѝ.

2. Ад мно́гіх маі́х грахо́ў хварэ́е це́ла, хварэ́е і душа́ мая́; да Цябе́ я звярта́юся, Благада́тнай: Надзе́я безнадзе́йных, Ты мне дапамажы́.

г҃. Влⷣчце и҆ мт҃и и҆зба́вителѧ, прїимѝ моле́нїе недосто́йныхъ ра̑бъ твои́хъ, да хода́тайствꙋеши къ ро́ждшемꙋсѧ ѿ тебѐ. Ѽ влⷣчце мі́ра, бꙋ́ди хода́таица!

3. Улады́чыца і Ма́ці Збаві́целя, прымі́ малі́тву недасто́йных рабо́ў Тваі́х, каб хада́йнічаць пе́рад Наро́джаным ад Цябе́. О, Улады́чыца све́ту, будзь хада́йніцаю!

д҃. Пое́мъ прилѣ́жнѡ тебѣ̀ пѣ́снь ны́нѣ всепѣ́той бцⷣѣ, ра́достнѡ, со прⷣте́чею, и҆ всѣ́ми ст҃ы́ми, молѝ бцⷣе, є҆́же ѻ҆́ще́дрити ны̀.

4. Стара́нна і ра́дасна мы спява́ем цяпе́р пе́сню Табе́, усі́мі апе́тай Багаро́дзіцы: з Прадце́чаю і ўсі́мі святы́мі малі́, Багаро́дзіца, Бо́га быць мі́ласцівым да нас.

є҃. Всѧ̑ а҆́гг҃лѡвъ вѡ́инства, прⷣте́че гдⷭ҇нь, а҆пⷭ҇лѡвъ двоенадесѧ́тице, ст҃і́и всѝ съ бцⷣею, сотвори́те мл҃твꙋ, во є҆́же сп҃сти́сѧ на́мъ.

5. Усе́ во́інствы А́нгелаў, Прадце́ча Гаспо́дні, двана́ццаць Апо́сталаў, усе́ святы́я з Багаро́дзіцаю, учыні́це малі́тву, каб спаслі́ся мы.

Мл҃твы ко прест҃ѣ́й бцⷣѣ:

Малітвы Прасвятой Багародзiцы

Мл҃тва а҃.

Малiтва 1

Цр҃и́це моѧ̀ пребл҃га́ѧ, наде́ждо моѧ̀ бцⷣе, прїѧ́телище си́рыхъ, и҆ стра́нныхъ предста́тельнице, скорбѧ́щихъ ра́досте, ѡ҆би́димыхъ покрови́тельнице!

Цары́ца мая́ найдабрэ́йшая, надзе́я мая́, Багаро́дзіца, прыту́лак для сіро́т і абаро́нніца падаро́жных, гаро́тных ра́дасць, пакры́ўджаных атулі́целька!

Зри́ши мою̀ бѣдꙋ̀, зри́ши мою̀ ско́рбь: помози́ ми ꙗ҆́кѡ не́мощнꙋ, ѡ҆корми́ мѧ ꙗ҆́кѡ стра́нна: ѡ҆би́дꙋ мою̀ вѣ́си, разрѣшѝ тꙋ̀, ꙗ҆́коже во́лиши: ꙗ҆́кѡ не и҆́мамъ и҆ны́ѧ по́мощи ра́звѣ тебє̀, ни и҆ны́ѧ предста́тельницы, ни бл҃гі́ѧ ᲂу҆тѣ́шительницы, то́кмѡ тебѐ, ѽ бг҃омт҃и: ꙗ҆́кѡ да сохрани́ши мѧ̀, и҆ покры́еши во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Ты ба́чыш маю́ бяду́, Ты ба́чыш маё го́ра; дапамажы́ мне як не́мачнаму, скіру́й мяне́ на шлях як падаро́жнага. Кры́ўду маю́ Ты ве́даеш, вы́звалі з яе́, як жада́еш, бо няма́ ў мяне́ і́ншае дапамо́гі, апро́ч Цябе́, ні і́ншае абаро́нніцы, ні до́брае суцяша́льніцы, акрамя́ Цябе́, о, Багама́ці, бо Ты захава́еш мяне́ і ату́ліш на ве́кі вяко́ў.

А҆ми́нь.

Амі́нь.

Мл҃тва в҃.

Малiтва 2

Къ комꙋ̀ возопїю̀, влⷣчце; къ комꙋ̀ прибѣ́гнꙋ въ го́рести мое́й, а҆́ще не къ тебѣ̀, цр҃и́це нбⷭ҇наѧ; кто̀ пла́чь мо́й и҆ воздыха́нїе моѐ прїи́метъ, а҆́ще не ты̀, пренепоро́чнаѧ, наде́ждо хрⷭ҇тїа́нъ и҆ прибѣ́жище на́мъ грѣ̑шнымъ; кто̀ па́че тебє̀ въ напа́стехъ защи́титъ; Оу҆слы́ши ᲂу҆̀бо стена́нїе моѐ, и҆ приклонѝ ᲂу҆́хо твоѐ ко мнѣ̀, влⷣчце мт҃и бг҃а моегѡ̀, и҆ не пре́зри менє̀ тре́бꙋющагѡ твоеѧ̀ по́мощи, и҆ не ѿри́ни менє̀ грѣ́шнагѡ.

Каго́ бу́ду клі́каць, Улады́чыца́ Да каго́ звярну́ся ў журбе́ маёй, калі́ не да Цябе́, Цары́ца Нябе́сная? Хто плач мой і ўздыха́нне маё пры́ме, калі́ не Ты, Найбеззага́ннейшая, надзе́я хрысція́н і прыста́нішча нам, грэ́шным? Хто лепш за Цябе́ ў напа́сцях абаро́ніць? Пачу́й жа стогн мой і схілі́ ву́ха Тваё да мяне́, Улады́чыца, Ма́ці Бо́га майго́, і не пагарджа́й мно́ю, які́ патрабу́е Тваёй дапамо́гі, і не адкі́нь мяне́, грэ́шнага.

Вразꙋмѝ и҆ наꙋчи́ мѧ, цр҃и́це нбⷭ҇наѧ: не ѿстꙋпѝ ѿ менє̀ раба̀ твоегѡ̀, влⷣчце, за ропта́нїе моѐ, но бꙋ́ди мнѣ̀ мт҃и и҆ застꙋ́пница.

Наста́ў на ро́зум і навучы́ мяне́, Цары́ца Нябе́сная; не адступі́ ад мяне́, раба́ Твайго́, за нарака́нне маё, а бу́дзь мне Ма́ці і Засту́пніцай.

Врꙋча́ю себѐ млⷭ҇тивомꙋ покро́вꙋ твоемꙋ̀: приведи́ мѧ грѣ́шнаго къ ти́хой и҆ безмѧте́жнѣй жи́зни, да пла́чꙋсѧ ѡ҆ грѣсѣ́хъ мои́хъ.

Уруча́ю сябе́ мі́ласцівай апе́цы Тваёй: прывядзі́ мяне́, грэ́шнага, да ці́хага і спако́йнага жыцця́, каб я апла́кваў грахі́ свае́.

Къ комꙋ́ бо прибѣ́гнꙋ пови́нный а҆́зъ, а҆́ще не къ тебѣ̀, ᲂу҆пова́нїю и҆ прибѣ́жищꙋ грѣ́шныхъ, наде́ждою на неизрече́ннꙋю млⷭ҇ть твою̀ и҆ щедрѡ́ты твоѧ̑ ѡ҆крилѧ́емь; Ѽ влⷣчце цр҃и́це нбⷭ҇наѧ! ты̀ мнѣ̀ ᲂу҆пова́нїе и҆ прибѣ́жище, покро́въ и҆ застꙋпле́нїе и҆ по́мощь.

Бо да каго́ звярну́ся я, вінава́ты, калі́ не да Цябе́, надзе́і і прыста́нішча для грэ́шных, акрыля́емы спадзява́ннем на невымо́ўную мі́ласць Тваю́ і шчо́драсці Твае́́ О, Улады́чыца, Цары́ца Нябе́сная! Ты мне надзе́я і прыста́нішча, прыту́лак, і засту́пніцтва, і дапамо́га.

Цр҃и́це моѧ̀ пребл҃га́ѧ и҆ ско́раѧ застꙋ́пнице! покры́й твои́мъ хода́тайствомъ моѧ̑ прегрѣшє́нїѧ, защитѝ менѐ ѿ вра̑гъ ви́димыхъ и҆ неви́димыхъ, ᲂу҆мѧгчѝ сердца̀ ѕлы́хъ человѣ̑къ, востаю́щихъ на мѧ̀.

Цары́ца мая́ найдабрэ́йшая і ско́рая Засту́пніца! Пакры́й Тваі́м хада́йніцтвам мае́ саграшэ́нні, абарані́ мяне́ ад во́рагаў ба́чных і няба́чных; змякчы́ сэ́рцы злых людзе́й, што паўстаю́ць на мяне́.

Ѽ мт҃и гдⷭ҇а моегѡ̀ творца̀! ты̀ є҆сѝ ко́рень двⷭ҇тва и҆ неꙋвѧда́емый цвѣ́тъ чⷭ҇тоты̀.

О, Ма́ці Го́спада майго́, Тварца́! Ты – ко́рань дзяво́цтва і неўвяда́льная кве́тка чысціні́.

Ѽ бг҃ороди́тельнице! ты̀ пода́ждь мѝ по́мощь немощствꙋ́ющемꙋ плотски́ми страстьмѝ и҆ болѣ́знꙋющемꙋ се́рдцемъ: є҆ди́но бо твоѐ и҆ съ тобо́ю твоегѡ̀ сн҃а и҆ бг҃а на́шегѡ и҆́мамъ застꙋпле́нїе: и҆ твои́мъ пречꙋ́днымъ застꙋпле́нїемъ да и҆зба́влюсѧ ѿ всѧ́кїѧ бѣды̀ и҆ напа́сти, ѽ пренепоро́чнаѧ и҆ пресла́внаѧ бж҃їѧ мт҃и мр҃і́е.

О, Багаро́дзіца! Ты пада́й дапамо́гу мне, не́мачнаму ад пло́цкіх страсце́й і няду́жаму сэ́рцам, бо то́лькі Тваё і з Табо́ю Твайго́ Сы́на і Бо́га на́шага ма́ю засту́пніцтва; і Тваі́м найцудо́ўнейшым засту́пніцтвам няха́й зба́ўлюся я ад уся́кае бяды́ і напа́сці, о, найбеззага́ннейшая і найслаўне́йшая Бо́жая Ма́ці Мары́я.

Тѣ́мже со ᲂу҆пова́нїемъ глаго́лю и҆ вопїю̀: ра́дꙋйсѧ, бл҃года́тнаѧ: ра́дꙋйсѧ, ѡ҆бра́дованнаѧ: ра́дꙋйсѧ, пребл҃гослове́ннаѧ: гдⷭ҇ь съ тобо́ю.

Таму́ я з надзе́яй гавару́ і ўскліка́ю: ра́дуйся, Благада́тная, раду́йся, Абра́даваная; ра́дуйся, Найблагаславе́ннейшая, Гаспо́дзь з Табо́ю.