І̑рмо́съ: Помо́щник и покро́витель бы́сть мнѣ̀ во спасе́ні̇е, се́й мой бг҃ъ, и҆ прославлю е҆го: бг҃ъ ѻ҆ц҃а моегѡ̀, и҆ вознесꙋ̀ е҆го̀: сла́внѡ бо просла́висѧ.

Ірмо́с: Памочнік і Абаронца стаў мне на спасенне: Ён — мой Бог, і буду славіць Яго, Ён — Бог айца майго, і буду ўзносіць Яго, бо са славаю Ён праслаўлены.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А̑гнче Бж҃і̇й, взе́млѧй грѣхѝ всѣ́хъ, возмѝ бре́мѧ ѿ менѐ тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ꙗ҆́кѡ бл҃гоꙋтро́бенъ, да́ждь мѝ сле́зы ᲂу҆миле́ні̇ѧ.

Агнец Божы, Які ўзяў на Сябе грахі ўсіх, здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае, і як Міласэрны, дай мне слёзы жа́лю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Тебѣ̀ припа́даю І̑и҃се, согрѣши́хъ тѝ, ѡ҆чи́сти мѧ̀, возмѝ бре́мѧ ѿ менѐ тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ꙗ҆́кѡ бл҃гоꙋтро́бенъ, да́ждь мѝ сле́зы ᲂу҆миле́ні̇ѧ.

Да Цябе прыпада́ю, Іісусе, саграшыў я перад Табою, будзь мі́ласцівы да мяне, здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае, і як Міласэрны, дай мне слёзы жа́лю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Не вни́ди со мно́ю въ су́дъ, носѧ̀ моѧ̀ дѣѧ̑ні̇ѧ, словеса̀ и҆зыску́ѧ, и҆ и҆справлѧ́ѧ стремле́ні̇ѧ: но въ щедро́тахъ твои́хъ, презира́ѧ моѧ̀ лю́таѧ, спаси́ мѧ Всеси́льне.

Не паўстань на суд са мною, выносячы мае дзе́янні, дасле́дуючы словы і выкрыва́ючы наме́ры; але па міласэрнасці Тваёй, нягледзячы на грахі мае цяжкія, спасі мяне, Усемагутны.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Покаѧ́ні̇ѧ вре́мѧ, прихожду̀ тѝ Созда́телю моему̀, возмѝ бре́мѧ ѿ менѐ тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ꙗ҆́кѡ бл҃гоꙋтро́бенъ, да́ждь мѝ сле́зы ᲂу҆миле́ні̇ѧ.

Пакаяння час! Прыходжу да Цябе, Стварыцеля майго: здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае, і як Міласэрны, дай мне слёзы жа́лю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Бога́тство душе́вное и҆жди́въ грѣхо́мъ, пу́стъ есмь добродѣ́телей благочести́выхъ, гла́дствуѧ же зову̀: ми́лости пода́телю Гдⷭ҇и, спаси́ мѧ.

Багацце душы ў грахах растра́ціўшы, застаўся я без дабрадзейнасці і набожнасці, і, пакутуючы ад голаду, усклікаю: "Міласці Падацель, Госпадзі, спасі мяне!"

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Прикло́ншисѧ Хрⷭ҇то́вымъ бж҃е́ственнымъ закѡ́номъ, къ сему̀ приступи́ла е҆сѝ, сла́достей неудержи́маѧ стремле́ні̇ѧ ѡ҆ста́вивши, и҆ всѧ́кую добродѣ́тель всебл҃гоговѣ́йно ꙗ҆́кѡ е҆ди́ну и҆спра́вила е҆сѝ.

Упакорыўшыся Хрыстовым бажэственным законам, ты да Яго наблізілася, пакінуўшы нястры́мныя імкненні да асалоды, і дасягнула ўсіх дабрадзейнасцяў, як адной, з поўным благагаве́ннем.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Пресꙋ́щнаѧ трⷪ҇це, во е҆ди́ницѣ покланѧ́емаѧ, возмѝ бре́мѧ ѿ менѐ тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ѧ́кѡ благоꙋтро́бна, да́ждь мѝ сле́зы ѹ҆миле́ні̇ѧ.

Троічны: Звыш існая Троіца, у Адзінстве пакланя́емая, здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае і, як Міласэрная, дай мне слёзы жалю.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Бцⷣе, наде́жде и҆ предста́тельство тебѐ пою́щихъ, возмѝ бре́мѧ ѿ мене тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ꙗкѡ влⷣчца чⷭ҇таѧ, ка́ющасѧ прі̇ими́ мѧ.

Багародзічны: Багародзіца, Надзея і Абарона тых, хто апявае Цябе! Здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае, і як Уладычыца Чыстая ў пакаянні прымі мяне.

І̑рмо́съ: Ви́дите ви́дите, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ есмь Бг҃ъ, ма́нну одожди́вый, и҆ во́ду и҆з̾ ка́мене и҆сточи́вый дре́вле въ пусты́ни лю́демъ мои́мъ, десни́цею е҆ди́ною и҆ крѣ́пості̇ю мое́ю.

Ірмо́с: Глядзіце і ўбачце, што Я – Бог, Які манну, як дождж, паслаў і ваду з ка́меня праліў некалі ў пустыні лю́дзям Маім дзясніцаю адзінаю і моцаю Маёю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Му́жа ᲂу҆би́хъ, глаго́летъ, въ ꙗ҆́зву мнѣ̀ и҆ ю҆́ношу въ стру́пъ, Ламе́х̾ рыда́ѧ вопі̇ѧ́ше: ты́ же не трепе́щеши, ѽ душѐ моѧ̀, ѡ҆калѧ́вши пло́ть и҆ ᲂу҆́мъ ѡ҆скверни́вши.

"Мужчыну я забіў – язва мне, і юнака – рана мне", – усклікаў, рыдаючы, Ламе́х; а ты не страпяну́лася нават, душа мая, запля́міўшы плоць і апага́ніўшы розум.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Сто́лпъ ᲂу҆мудри́ла е҆сѝ созда́ти, ѽ душѐ, и҆ ᲂу҆твержде́ні̇е водрузи́ти твои́ми похотмѝ, а҆́ще не бы̀ Зижди́тель ᲂу҆держа́лъ совѣ́ты твоѧ̀, и҆ низве́рглъ на зе́млю ᲂу҆хищре́ні̇ѧ твоѧ̀.

Вежу задумала ты збудаваць, душа, і цвярдыню ўздзвігнуць сваімі пажаднасцямі, калі б Тварэц не перашкодзіў задумам тваім і не зрынуў на зямлю намаганні твае.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѽ ка́кѡ поревнова́хъ Ламе́ху пе́рвому ᲂу҆бі́йцѣ, ду́шу ꙗ҆́кѡ му́жа, ᲂу҆́мъ ꙗ҆́кѡ ю҆́ношу, ꙗ҆́кѡ бра́та же моего̀ тѣ́ло ᲂу҆би́въ, ꙗ҆́кѡ Ка́і̇нъ ᲂу҆бі́йца, любостра́стными стремле́нми.

Як жа падобны я да Ламе́ха, ранейшага забойцы, душу́, як мужчыну, і розум, як юнака, забіўшы сласталюбнымі жаданнямі, а цела, як брата свайго, забіўшы, падобна Каіну-забойцу.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѡ̑дождѝ Гдⷭ҇ь ѿ Гдⷭ҇а ѻ҆́гнь и҆ногда̀ на беззако́ні̇е гнѣ́вающее, соже́гъ Содо́млѧны: ты́ же ѻ҆́гнь вжегла̀ е҆сѝ гее́нскі̇й въ не́мже и҆́маши сожещи́сѧ.

Дажджом праліў Гасподзь некалі агонь ад Госпада на беззаконне я́рае і спаліў садо́млян; ты ж распаліла агонь геены, у якім належыць табе, душа, быть спа́ленай.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Оу҆ѧзви́хсѧ, ᲂу҆ра́нихсѧ, сѐ стрѣ́лы вра́жі̇ѧ, ᲂу҆ѧзви́вшыѧ мою̀ ду́шу и҆ тѣ́ло: сѐ стру́пи, гное́ні̇ѧ и҆ ѡ҆мраче́ні̇ѧ, вопі̇ю́тъ ра́ны самово́льныхъ, ѽ душѐ, мои́хъ страсте́й.

Пара́нены я, пабіты; вось стрэлы ворага, якія працялі маю душу́ і цела, вось раны, язвы гнойныя, пераломы крычаць пра удары самавольных маіх пажаднасцей.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Просте́рла е҆сѝ ру́цѣ твоѝ къ ще́дромꙋ Бг҃у, Марі́е, въ бе́зднѣ ѕѡ́лъ погружа́емаѧ: и҆ ꙗ҆́коже Петру̀ чл҃вѣколю́бнѡ ру́ку боже́ственную прострѐ, твоѐ ѡ҆браще́ні̇е всѧ́чески и҆ща́й.

Працягнула ты рукі свае да Міласэрнага Бога, Марыя, у бездані зол патана́ючы, і, як Пятру, чалавекалюбна руку́ дапамогі Ён пада́ў табе, твайго навярта́ння ўсімі шляхамі шукаючы.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Безнача́льнаѧ несозда́ннаѧ Трⷪ҇це, нераздѣ́льнаѧ е҆ди́нице, ка́ющасѧ мѧ̀ прі̇имѝ, согрѣши́вша спасѝ, твоѐ есмь созда́ні̇е, не пре́зри, но пощадѝ, и҆ и҆зба́ви мѧ̀ ѻ҆́гненнагѡ ѡ҆сужде́ні̇ѧ.

Троічны: Беспачатная, няствораная Троіца, нераздзельнае Адзінства, прымі мяне, які каецца, спасі мяне, які саграшыў, я – стварэнне Тваё, не пагарджа́й мною, але злі́туйся і збаў мяне ад вогненнага асуджэння.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Пречи́стаѧ Влⷣчце, Бг҃ороди́тельнице, наде́ждо къ тебѣ̀ притека́ющихъ, и҆ приста́нище су́щихъ въ бу́ри, ми́лостиваго и҆ Созда́телѧ и҆ Сн҃а твоего̀ ᲂу҆ми́лостиви и҆ мнѣ̀ моли́твами твои́ми.

Багародзічны: Прачыстая Уладычыца, Божая Радзіцелька, Надзея тых, хто звяртаецца да Цябе, і Прыстанішча захопленых бураю, міласцівага Стварыцеля і Сына Твайго ўмі́ласціві і да мяне малітвамі Тваімі.

І̑рмо́съ: Оу҆твердѝ, Гдⷭ҇и, на ка́мени за́повѣдей твои́хъ подви́гшеесѧ се́рдце моѐ, ꙗ҆́кѡ е҆ди́нъ ст҃ъ е҆сѝ и҆ Гдⷭ҇ь.

Ірмо́с: Умацуй, Госпадзі, на камені запаведзяў Тваіх няўстойлівае сэрца маё, бо адзіны Ты Святы і Гасподзь.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А҆га́рѣ дре́влѣ, душѐ, Е̑гѵ́птѧнынѣ ᲂу҆подо́биласѧ е҆сѝ, порабо́тившисѧ произволе́ні̇емъ, и҆ ро́ждши но́ваго І҆сма́ила, презо́рство.

Да Агары – старажытнай егіпцянкі, падобная ты, душа, зрабіўшыся рабой самавольства і нарадзіўшы новага Ісма́іла – дзёрзкасць.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

І҆а́кѡвлю лѣ́ствицу разумѣ́ла е҆сѝ, дꙋшѐ моѧ̀, ꙗ҆влѧ́емую ѿ землѝ къ небесе́мъ: почто̀ не и҆мѣ́ла е҆сѝ восхо́да тве́рда, благоче́сті̇ѧ;

Пра лесвіцу, што вядзе ад зямлі да неба і была пака́зана Іакаву, ведала ты, душа мая, чаму ж не дасягнула ты трывалага узыходжання – набожнасці?

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Свѧще́нника Бж҃і̇ѧ и҆ Цр҃ѧ̀ ᲂу҆едине́на, Хрⷭ҇то́во подо́бі̇е, въ ми́рѣ житі̇ѧ̀ въ человѣ́цѣхъ подража́й.

Свяшчэнніка Божага і цара самотнага – як падбенства Хрыстовага жыцця ў свеце сярод людзей – прыклад пераймай.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѡ̑брати́сѧ, постенѝ душѐ ѻ҆каѧ́ннаѧ, пре́жде да́же не прі̇и́метъ коне́цъ житі̇ѧ̀ торжество̀, пре́жде да́же две́рь не заключи́тъ черто́га Гдⷭ҇ь.

Навярніся, зарыдай, душа няшчасная, пакуль яшчэ не дайшло да канца свята жыцця, пакуль не зачыніў дзверы хораму Гасподзь.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Не бу́ди сто́лпъ сла́ный, душѐ, возврати́вшисѧ вспѧ́ть, ѻбразъ да ᲂу҆страши́тъ тѧ̀ Содо́мскі̇й, горѣ̀ въ Сигѡ́ръ спаса́йсѧ.

Не зрабіся стаўпом саляным, душа, азірнуўшыся назад, няхай страшы́ць цябе прыклад Садома: імкніся ўверх, ратуйся ў Сігоры.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Моле́ні̇ѧ, Влⷣко, тебѐ пою́щих̾ не ѿве́ржи, но ᲂу҆ще́дри чл҃вѣколю́бче, и҆ пода́ждь вѣ́рою просѧ́щымъ ѡ҆ставле́ні̇е.

Не адрынь маленні тых, хто апявае Цябе, Уладар, а злітуйся, Чалавекалюбец, і дай прабачэнне тым, што з вераю просяць.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трⷪ҇це про́стаѧ, несозда́ннаѧ, безнача́льное е҆стество̀, въ трⷪ҇цѣ пѣва́емаѧ ѵ҆поста́сей, спаси́ ны̀ вѣ́рою покланѧ́ющыѧсѧ держа́вѣ твое́й.

Троічны: Троіца простая, не створаная, беспачатная Істота, апяваемая ў Трох Іпастасях, спасі нас, якія з вераю пакланяемся ўладзе Тваёй.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ѿ Отца̀ безлѣ́тна Сн҃а въ лѣ́то Бг҃ороди́тельнице, неискꙋсомꙋ́жнѡ родила̀ е҆сѝ, стра́нное чꙋ́до, пребы́вши дв҃а доѧ́щи.

Багародзічны: Ад Айца раней часоў народжанага Сына Ты ў часе нарадзіла, Божая Радзіцелька, не спазнаўшы мужа, – о дзіўны цуд, – Дзеваю застаючыся і малаком кормячы.

І̑рмо́съ: Ѹ҆слы́ша Прⷪ҇ро́къ прише́стві̇е твое́, Гдⷭ҇и, и҆ ѹ҆боѧ́сѧ, ꙗкѡ хо́щеши ѿ Дв҃ы роди́тисѧ и҆ чл҃кѡмъ ꙗ҆ви́тисѧ, и҆ гл҃аше: ѹ҆слы́шахъ слу́хъ тво́й и҆ ѹ҆боѧ́хсѧ, сла́ва си́лѣ твое́й Гдⷭ҇и.

Ірмо́с: Пачуў прарок прышэсце Тваё, Госпадзі, і ўстрашы́ўся, што Ты хочаш з Дзевы нарадзіцца і лю́дзям явіцца, і сказаў: "Пачуў я вестку Тваю, і ўстрашы́ўся". Слава сіле Тваёй, Госпадзі!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Вре́мѧ живота̀ моегѡ̀ ма́ло и҆ и҆спо́лнено болѣ́зней и҆ лꙋка́вства: но въ покаѧ́ні̇и мѧ̀ прі̇имѝ, и҆ въ ра́зумъ призовѝ, да не бу́ду стѧжа́ні̇е ни бра́шно чужде́му: Сп҃се, са́мъ мѧ̀ ᲂу҆ще́дри.

Час жыцця майго кароткі і напоўнены пакутамі і заганамі; але ў пакаянні мяне прымі і да розуму прывядзі, каб не зрабіцца мне здабы́чаю і ежай для ворага, Ты Сам, Спасіцель, злітуйся нада мною.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ца́ркⷭ҇имъ досто́инствомъ, вѣнце́мъ и҆ багрѧни́цею ѡ҆дѣ́ѧнъ, многоимѣ́нный чл҃къ и҆ првⷣный, бога́тствомъ кипѧ̀ и҆ ста́ды, внеза́пу бога́тства и҆ сла́вы црⷭ҇тва ѡ҆бнища́въ лиши́сѧ.

У царскай годнасці, вянцом і парфіраю ўбраны, чалавек, які валодаў маёмасцю вялікай і быў праведным, меў багацце незлічонае і статкі, раптоўна збяднеўшы, багацце, славу і царства страціў.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А̑ще пра́веденъ бѧ́ше ѻ҆́нъ и҆ непоро́ченъ па́че всѣ́хъ, и҆ не ᲂу҆бѣжѐ ловле́ні̇ѧ льсти́вагѡ и҆ сѣ́ти: ты́ же грѣхолюби́ва су́щи, ѻ҆каѧ́ннаѧ дꙋшѐ, что̀ сотвори́ши, а҆́ще чесо́мꙋ ѿ недовѣ́домыхъ случи́тсѧ наитѝ тебѣ;

Калі ж ён праведным быў і беззаганным больш за ўсіх, але не пазбегнуў подступаў і пастак падманшчыка, то ты, няшчасная грэхалюбная душа, што рабіць будзеш, калі так здарыцца і нешта нечаканае насцігне цябе?

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Высокоглаго́ливъ ны́нѣ есмь, жесто́къ же и҆ срⷣцемъ, вотщѐ и҆ всꙋе: да не съ Фарі̇се́емъ ѡ҆су́диши мѧ̀, па́че же мытаре́во смире́ні̇е пода́ждь мѝ, е҆ди́не ще́дре, правосу́де, и҆ сему́ мѧ сочислѝ.

Ганарлівы я цяпер у словах, дзёрзкі таксама і сэрцам у безразва́жнасці і марнасці; але не асудзі мяне разам з фарысеем, а пакорлівасць мытніка мне дай, адзіны Міласцівы, Суддзя праведны, з апошнім і мяняе залічы.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Согрѣши́хъ досади́въ сосу́ду пло́ти моеѧ̀, вѣ́мъ, Ще́дре: но въ покаѧ́ні̇и мѧ̀ прі̇имѝ, и҆ въ ра́зумъ призовѝ, да не бу́ду стѧжа́ні̇е ни бра́шно чужде́му: Сп҃се, са́мъ мѧ̀ ᲂу҆ще́дри.

Саграшыў я, здзе́кваючыся над сасудам плоці маёй, ведаю гэта, Міласэрны; але ў пакаянні мяне прымі і да розуму прывядзі, каб не зрабіцца мне здабы́чаю і ежай для ворага, Ты Сам, Спасіцель, злітуйся нада мною.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Самоистука́нъ бы́хъ страстьмѝ, ду́шу мою̀ вредѧ̀, Ще́дре: но въ покаѧ́ні̇и мѧ̀ прі̇имѝ, и҆ въ ра́зумъ призовѝ, да не бу́ду стѧжа́ні̇е ни бра́шно чужде́му: Сп҃се, са́мъ мѧ̀ ᲂу҆ще́дри.

У ідала я сам сябе ператварыў, пажаднасцямі душу́ сваю апаганіўшы, Міласэрны; але ў пакаянні мяне прымі і да розуму прывядзі, каб не зрабіцца мне здабы́чаю і ежай для ворага, Ты Сам, Спасіцель, злітуйся нада мною.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Не послу́шахъ гла́са твоего̀, преслу́шахъ писа́ні̇е твоѐ, законополо́жника: но въ покаѧ́ні̇и мѧ̀ прі̇имѝ, и҆ въ ра́зум̾ призовѝ, да не бꙋду стѧжа́ні̇е ни бра́шно чужде́му: Сп҃се, са́мъ мѧ̀ ᲂу҆ще́дри.

Не слухаў я голасу Твайго, не паслухаўся Пісання Твайго, Заканадавец; але ў пакаянні мяне прымі і да розуму прывядзі, каб не зрабіцца мне здабы́чаю і ежай для ворага, Ты Сам, Спасіцель, злітуйся нада мною.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Вели́кихъ безмѣ́сті̇й во глубинꙋ низве́дшисѧ, неѡдержи́ма была̀ е҆сѝ, но востекла̀ е҆сѝ по́мысломъ лу́чшимъ къ кра́йнѣй дѣѧ́нми ꙗ҆́вѣ добродѣ́тели, пресла́внѡ а҆́гг҃льское е҆стество̀ Марі́е ᲂу҆диви́вши.

У глыбіню вялікіх мярзот зацягнутая, не загра́зла ты ў іх, а ўзышла памышленнямі добрымі праз дзе́янні да найвышэйшай дабрадзейнасці са славаю, Марыя, свет ангелаў здзівіўшы.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Нераздѣ́льное сꙋщество́мъ, несли́тное ли́цы бг҃осло́влю тѧ̀, трⷪ҇ческое е҆ди́но Бж҃ество̀, ꙗкѡ е҆диноцрⷭ҇твенное и҆ сопресто́льное: вопїю́ ти пѣ́снь вели́кꙋю, въ вы́шнихъ трегу́бо пѣ́сносло́вимꙋю.

Троічны: Нераздзе́льнае Істотаю і нязлі́тнае ў Асобах, Троічнае Адзінае Бажаство, Табою, Адзінаца́рственнае і Супрасто́льнае, я навуча́юся богапазна́нню. Спяваю Табе песню ве́лічную, якая ў вышнім свеце тройчы спяваецца.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: И҆ ражда́еши, и҆ дѣ́вствꙋеши, и҆ пребыва́еши ѻ҆бою́дꙋ естество́мъ Дв҃а: рожде́йсѧ обновлѧ́етъ зако́ны е҆стества̀, ѹ҆тро́ба же ражда́етъ неражда́ющаѧ: Бг҃ъ и҆дѣ́же хо́щетъ, побѣжда́етсѧ е҆стества̀ чи́нъ: твори́тъ бо е҆ли̑ка хо́щетъ.

Багародзічны: І нараджа́еш Ты, і застаешся Дзеваю, і захоўваеш у тым і ў другім прыродную дзявоцкасць; Народжаны з Цябе абнаўляе законы прыроды: і ўлонне дзявоцкае нараджае. Дзе жадае Бог, там пераадольваецца прыродны парадак, бо Ён робіць усё, як жадае.

І̑рмо́съ: Ѿ нощѝ ᲂу҆́тренююща, чл҃вѣколю́бче, просвѣтѝ молю́сѧ, и҆ наста́ви и҆ менѐ на повелѣ̑нїѧ твоѧ̑: и҆ наꙋчи́ мѧ сп҃се, твори́ти во́лю твою̀.

Ірмо́с: Мяне, што з ночы не перастаю апяваць Цябе, Чалавекалюбец, прасвятлі, малюся, і настаў мяне на выкананне запаведзяў Тваіх, і навучы мяне, Спасе, здзяйсня́ць волю Тваю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ни́зу снича́щую подража́й, ѽ дꙋшѐ: прі̇идѝ, припадѝ къ нога́ма І̑и҃совыма, да тѧ̀ и҆спра́витъ, и҆ да хо́диши пра́вѡ стезѝ Гдⷭ҇ни.

Долу ску́рчанай прымі падабенства, душа, прыйдзі, прыпадзі да ног Іісуса, каб Ён вы́прастаў цябе і ты роўна пайшла б па шляхах Гасподніх.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А҆́ще и҆ кла́дѧзь е҆сѝ глубо́кі̇й, Влⷣко, и҆сточи́ ми во́ду и҆з̾ пречⷭ҇тыхъ твои́хъ жи́лъ, да ꙗ҆́кѡ Самарѧны́нѧ не ктомꙋ пі̇ѧ́й жа́жду: жи́зни бо струи̑ и҆сточа́еши.

Хаця Ты і глыбокі калодзеж, Уладар, але пашлі для мяне струмяні́ з прачыстых Тваіх жыл, каб я, падобна самаранцы, наталі́ўшыся, больш не меў смагі, бо струмяні жыцця Ты вытача́еш.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Сі̇лѡа́мъ да бу́дутъ мѝ сле́зы моѧ̀, Влⷣко Гдⷭ҇и, да ᲂу҆мы́ю и҆ а҆́зъ зѣ́ницы срцⷣа, и҆ ви́жду тѧ̀ ᲂу҆́мнѡ свѣ́та превѣ́чна.

Сілаа́мам няхай будуць для мяне слезы мае, Уладару Госпадзі, каб амыў і я вочы сэрца майго і ўбачыў духоўным зрокам Цябе, Святло Спрадвечнае.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Несравне́ннымъ жела́ні̇ем̾, всебога́таѧ, дре́ву возжелѣ́вши поклони́тисѧ живо́тному, сподо́биласѧ е҆сѝ жела́ні̇ѧ, сподо́би ᲂу҆́бо и҆ менѐ ᲂу҆лучи́ти вы́шні̇ѧ сла́вы.

З непараўна́льнай любоўю Дрэву Крыжа жадаючы пакланіцца, спадобілася ты жада́нага; спадобі ж і мяне, усеблажэнная, дасягну́ць вышэйшай славы.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Тѧ̀ Трⷪ҇це сла́вимъ, е҆ди́наго Бг҃а: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ е҆сѝ Ѻ҆ч҃е, Сн҃е и҆ Дш҃е, про́стое существо̀, е҆ди́нице при́снѡ покланѧ́емаѧ.

Троічны: Цябе, Троіца, мы славім, Адзінага Бога: "Святы, святы, святы Ты: Айцец, Сын і Дух", – простая Істота, Адзінства заўсёды пакланя́емае.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: И҆з̾ тебѐ ѡ҆блече́сѧ въ моѐ смѣше́нїе, нетлѣ́ннаѧ, безмꙋжнаѧ мт҃и дв҃о, Бг҃ъ созда́вый вѣ́ки, и҆ соединѝ себѣ̀ человѣ́ческое е҆стество̀.

Багародзічны: З Цябе, непару́шаная, бязмужняя Маці-Дзева, увасобіўся паводле майго складу Бог, Які стварыў вякі, і злучыў з Сабою чалавечую прыроду.

Возопи́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ къ ще́дрому Бг҃ꙋ, и҆ ѹ҆слы́ша мѧ̀ ѿ ада преиспо́днѧго, и҆ возведѐ ѿ тлѝ живо́тъ мо́й.

Я ўсклікнуў усім сэрцам маім да міласэрнага Бога, і пачуў Ён мяне з пекла апраметнага, і вы́веў з пагібелі жыццё маё.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А̑зъ есмь, Сп҃се, ю҆́же погуби́лъ е҆сѝ дре́вле црⷭ҇кую дра́хму: но вже́гъ свѣти́льникъ Предте́чу твоего̀, Сло́ве, взыщѝ и҆ ѡ҆брѧ́щи тво́й ѻбразъ.

Я, Спасіцель, згу́бленая ў Цябе некалі царская драхма; але, запаліўшы свяцільнік – Прадцечу Твайго, Слова, пашукай і знайдзі Твой вобраз.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Воста́ни и҆ поборѝ, ꙗ҆́кѡ І̑исꙋсъ А̑мали́ка, плотскі́ѧ стра̑сти, и҆ Гаваѡні́ты ле́стныѧ по́мыслы прⷭ҇нѡ побѣжда́ющи.

Паўстань і змагайся, як Іісус з Амалі́кам, з плоцкімі пажаднасцямі, заўсёды перамагаючы і гавааніця́наў – падманныя помыслы

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Да страсте́й пла́мень ᲂу҆гаси́ши, сле́зъ ка̑пли и҆сточи́ла е҆сѝ при́снѡ, Марі́е, душе́ю распалѧ́ема, и҆́хже бл҃года́ть пода́ждь и҆ мнѣ̀ твоему̀ рабу̀.

Каб полымя пажаднасцей патушы́ць, ручаі слёз няспынна пралівала ты, Марыя, душою палымнее́ючы; такую ж благадаць падава́й і мне, твайму рабу.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Безстра́сті̇е нбⷭ҇ное стѧжа́ла е҆сѝ кра́йнимъ на землѝ житі̇е́мъ, мт҃и: тѣ́мже тебѐ пою́щымъ ѿ страсте́й и҆зба́витисѧ мл҃твами твои́ми, моли́сѧ.

Бясстра́снасці нябеснай дасягну́ла ты, маці, высокім жыццём на зямлі; таму маліся, каб і тым, хто апявае цябе, збавіцца ад пажаднасцей хадайніцтвамі тваімі.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трцⷭ҇а есмь проста̀, нераздѣ́льна, раздѣ́льна ли́чнѣ, и҆ еди́ница есмь е҆стество́мъ соедине́на, ѻц҃ъ глаго́летъ, и҆ Сн҃ъ, и҆ бж҃е́ственный Дх҃ъ.

Троічны: "Я ёсць Троіца простая, нераздзельная, адрозная ў Асобах, і Адзінства Я ёсць, злучанае па прыродзе", – Айцец абвяшчае, і Сын, і Бажэственны Дух.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ѹ҆тро́ба твоѧ̀ Бг҃а на́мъ родѝ, воображе́на по на́мъ: е҆го́же ꙗкѡ Созда́телѧ всѣ́хъ, молѝ, Бцⷣе, да моли́твами твои́ми ѡ҆правди́мсѧ.

Багародзічны: Улонне Тваё нарадзіла нам Бога, Які прыняў наш вобраз; Яго ж як Тварца ўсяго малі, Багародзіца, каб нам по малітвах Тваіх апраўдацца.

Конда́къ, гла́съ ѕ҃: Душѐ моѧ̀, душѐ моѧ̀, воста́ни, что спи́ши; коне́цъ приближа́етсѧ, и҆ имаши смꙋти́тисѧ: воспрѧнѝ ѹбо, да пощади́тъ тѧ̀ Хрⷭ҇то́съ Бг҃ъ, вездѣ̀ сы́й, и҆ всѧ҆ и҆сполнѧ́ѧй.

Кандак, глас 6: Душа мая, душа мая, / паўстань, што спіш ты? / Канец набліжа́ецца, / і ты моцна збянтэ́жышся. / Уздымі́ся ж, / каб злітаваўся над табою Хрыстос Бог, // Які ўсюды прысу́тны і ўсё напаўня́е.

І̑рмо́съ: Согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахом̾ предъ тобо́ю, нижѐ соблюдо́хомъ, нижѐ сотвори́хомъ, ꙗкоже заповѣ́далъ е҆сѝ на́мъ: но не преда́ждь на́съ до конца̀, ѻ҆ц҃е́въ Бж҃е.

Ірмо́с: Саграшылі мы, учынілі беззаконне, няпраўду перад Табою, і не захавалі, і не вы́каналі таго, што Ты запаве́даў нам. Але не пакінь нас да канца, айцоў Божа!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

И҆счезо́ша дні́и моѝ, ꙗ҆́кѡ со́ні̇е востаю́щагѡ: тѣ́мже ꙗ҆́кѡ Е̑зекі́а слезю̀ на ло́жи мое́мъ, приложи́тисѧ мнѣ̀ лѣ́тѡмъ живота̀: но кі́й И҆са́і̇а предста́нетъ тебѣ̀, душѐ, а҆́ще не всѣ́хъ Бг҃ъ;

Зніклі дні мае, як сон ад прабуджэння, таму, як Езекі́я я пла́чу на ложы маім, каб падоўжаны мне быў час жыцця; але які Ісаія пахада́йнічае за цябе, душа, калі не Бог усіх?

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Припа́даю тѝ и҆ приношу̀ тебѣ̀, ꙗ҆́коже сле́зы, гл҃ы моѧ̀: согрѣши́хъ, ꙗ҆́кѡ не согрѣшѝ блудни́ца, и҆ беззако́нновахъ, ꙗ҆́кѡ и҆́ный никто́же на землѝ: но ᲂу҆ще́дри Влⷣко творе́ні̇е твоѐ, и҆ воззови́ мѧ.

Прыпада́ю да Цябе і прыно́шу Табе, як слёзы, словы мае: "Саграшыў я, як не саграшыла блудніца і беззаконне ўчыніў, як ніхто іншы на зямлі; але памілуй, Уладару, стварэнне Тваё і пакліч мяне!"

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Погребо́хъ ѻбразъ тво́й и҆ растли́хъ за́повѣдь твою̀, всѧ̀ помрачи́сѧ добро́та, и҆ страстьмѝ ᲂу҆гаси́сѧ, Сп҃се, свѣща̀: но ᲂу҆ще́дривъ возда́ждь мѝ, ꙗ҆́коже пое́тъ Дв҃дъ, ра́довані̇е.

Пахава́ў я вобраз Твой і сказі́ў запаведзь Тваю, азмрочылася ўва мне ўся прыгажосць, і пажаднасцямі пату́шаны свяцільнік; але злітуйся, Спасіцель, і вярні мне радасць, як спявае Давід.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѡ̑брати́сѧ, пока́йсѧ, ѿкры́й сокрове́ннаѧ, глаго́ли Бг҃у всѧ̑ вѣ́дущему: ты̀ вѣ́си моѧ̀ та́йнаѧ, еди́не Сп҃се: но са́мъ мѧ̀ поми́луй, ꙗ҆́коже пое́тъ Дв҃дъ по ми́лости твое́й.

Звярніся, пакайся, адкрый схаванае, скажы Богу Усёзнаўцу: "Ты ведаеш мае тайны, адзіны Спасіцель; Сам жа памілуй мяне, як спявае Давід, па міласці Тваёй!"

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Возопи́вши къ пречⷭ҇тѣй Бг҃ома́тери, пе́рвѣе ѿри́нула е҆сѝ неи́стовство страсте́й, ну́ждно стужа́ющихъ, и҆ посрами́ла е҆сѝ врага̀ запе́ншаго: но да́ждь ны́нѣ по́мощь ѿ ско́рби и҆ мнѣ̀ рабу̀ твоему̀.

Усклікнуўшы да Прачыстай Багамаці, ты перш утаймавала буру ярых бушуючых пажаднасцей, і пасароміла ворага-падманшчыка; але цяпер пада́й дапамогу ў смутку і мне, рабу твайму.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Е҆го́же возлюби́ла е҆сѝ, е҆го́же возжелѣ́ла е҆сѝ, е҆гѡ́же ра́ди пло́ть и҆знури́ла е҆сѝ, препобо́бнаѧ, молѝ ны́нѣ Хрⷭ҇та̀ ѡ҆ рабѣ́хъ, ꙗ҆́кѡ да ми́лостивъ бы́въ всѣ́мъ на́мъ, ми́рное состоѧ́ні̇е да́руетъ почита́ющымъ е҆го̀.

Таго, Якога ўзлюбіла ты, Якога пажадала, дзеля Якога ты плоць знясі́ліла, прападобная, малі цяпер Хрыста за рабоў, каб Ён, быў міласцівы да ўсіх нас, каб мірны стан даў усім, хто пакланя́ецца Яму.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трⷪ҇це про́стаѧ, нераздѣ́льнаѧ, единосꙋщнаѧ, и҆ е҆стество̀ еди́но, свѣ́тове и҆ свѣ́т̾, и҆ ст҃а трѝ, и҆ еди́но ст҃о, пое́тсѧ Бг҃ъ Трⷪ҇ца: но воспо́й, просла́ви, живо́тъ и҆ животы̀, дꙋшѐ, всѣ́хъ Бг҃а.

Троічны: Бог Троіца апяваецца як Троіца Простая, Нераздзельная, Адзінасутная і Адзіная Істотаю, як Светачы і Святло, як Святыя тры і адзінае Святое; таму апявай, праслаўляй, душа, Жыццё і Жыцці – усіх Бога.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Пое́мъ тѧ̀, блгⷭ҇ослови́мъ тѧ̀, покланѧ́емсѧ тѝ, Бг҃ороди́тельнице, ꙗкѡ неразлꙋчныѧ Трцⷪ҇ы породила̀ е҆сѝ еди́наго Хрⷭ҇та Бг҃а, и҆ сама̀ ѿве́рзла е҆сѝ на́мъ сꙋщымъ на землѝ нбⷭ҇наѧ.

Багародзічны: Апява́ем Цябе, благаслаўляем Цябе, пакланя́емся Табе, Богарадзіцелька, бо нарадзіла Ты Адзінага з Нераздзельнай Троіцы – Хрыста Бога і Сама адкрыла нам, якія жывуць на зямлі, нябеснае.

І̑рмо́съ: Е҆го́же во́инства нбⷭ҇наѧ сла́вѧтъ, и҆ трепе́щꙋтъ Херуві́ми и҆ Серафі́ми, всѧ́ко дыха́нїе и҆ тва́рь, по́ите, бл҃гослови́те, и҆ превозноси́те во всѧ̀ вѣ́ки.

Ірмо́с: Яго воінствы нябесныя славяць, і перад Ім трымцяць Херувімы і Серафімы; кожнае дыханне і стварэнне, апявайце, благаслаўляйце і ўзносьце Яго на ўсе вякі!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Сле́зную, Сп҃се стклѧ́ницу ꙗ҆́кѡ мѵ́ро и҆стощава́ѧ на главу̀, зову́ ти, ꙗ҆́коже блудни́ца, млⷭ҇ти и҆́щꙋщаѧ: мольбꙋ приношу̀ и҆ оставле́ні̇е прі̇ѧ́ти.

Слёзы, як міра з сасуда, узліва́ючы на галаву Тваю, Спасіцель, усклікаю да Цябе, як блудніца, якая міласці шукае, маленне прыношу і прашу, каб атрымаць мне прабачэнне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А̑ще и҆ никто́же ꙗ҆́коже а҆́зъ согрѣшѝ тебѣ̀, но ѻ҆ба́че прі̇имѝ и҆ менѐ, бл҃гоꙋтро́бне Сп҃се, стра́хомъ ка́ющасѧ и҆ любо́ві̇ю зову́ща: согрѣши́хъ тебѣ̀ е҆ди́ному, поми́луй мѧ̀ млⷭ҇тиве.

Калі і ніхто так, як я, не саграшыў перад Табою, але ўсё ж прымі, Міласэрны Спасіцель, і мяне, які са страхам каецца і з любоўю ўсклікае: "Саграшыў я перад Табой Адзіным, памілуй мяне, Міласцівы!"

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Пощадѝ Сп҃се твоѐ созда́ні̇е, и҆ взыщѝ ꙗ҆́кѡ па́стырь поги́бшее, предварѝ заблу́ждшаго, восхитѝ ѿ во́лка, сотвори́ мѧ о҆вча̀ на па́ствѣ твои́хъ о҆ве́цъ.

Злітуйся, Спасіцель, над Тваім стварэннем і адшукай як Пастух авечку згубленую, апярэдзь мяне, які заблукаў, уратуй ад ваўка, зрабі мяне ягнём на па́шы авечак Тваіх.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Е҆гда̀ суді̇ѐ сѧ́деши ꙗ҆́кѡ бл҃гоутро́бенъ, и҆ пока́жеши стра́шную сла́ву твою̀, Сп҃се: ѽ каковы́й стра́хъ тогда̀, пе́щи горѧ́щей, всѣ́мъ боѧ́щымсѧ нестерпи́магѡ суди́ща твоегѡ̀!

Калі Ты сядзеш як Суддзя Міласцівы і я́віш грозную веліч Тваю, Спасіцель, – які ж будзе страх тады! Калі печ пала́е і ўсе баяцца няўмольнага Суда Твайго!

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Свѣ́та незаходи́магѡ мт҃и тѧ̀ просвѣти́вши, ѿ ѡ҆мраче́ні̇ѧ страсте́й разрѣшѝ: тѣ́мже вше́дши въ дх҃о́вную благода́ть, просвѣтѝ, Марі́е, тѧ̀ вѣ́рнѡ восхвалѧ́ющыѧ.

Святла Незаходнага Маці, цябе прасвятліўшы, вызваліла ад змроку пажаднасцей; таму, прыняўшы благадаць Духа, прасвятлі, Марыя, тых, што з вераю цябе ўсхваляюць.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Чу́до но́во ви́дѣвъ ᲂу҆жаса́шесѧ бж҃е́ственный въ тебѣ̀ вои́стинну, мт҃и, Зѡсі́ма: а҆́ггл҃а бо зрѧ́ше во пло́ти, и҆ ᲂу҆́жасомъ ве́сь и҆сполнѧ́шесѧ, Хрⷭ҇та̀ поѧ̀ во вѣ́ки.

Цуд новы убачыўшы ў табе, маці, сапраўды ўра́жаны быў Божы ўгоднік Засі́ма, бо ангела ў плоці ён бачыў, і здзіўленнем увесь напоўніўся, апяваючы Хрыста навекі.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Безнача́льне Ѻ҆́ч҃е, Сы́не собезнача́льне, ѹтѣ́шителю бл҃гі́й, Дꙋше пра́вый, Сло́ва Бж҃їѧ Роди́телю, Ѻ҆ц҃а безнача́льна Сло́ве, Дш҃е живы́й и҆ зи́ждай, Трⷪ҇це еди́нице поми́луй мѧ̀.

Троічны: Беспачатны Ойча, Сыне субеспачатны, Уцяшыцелю Добры, Дух праведны; Слова Божага Бацька, Айца Беспачатнага Слова, Дух жывы і стваральны, Троіца Адзіная, памілуй мяне.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ꙗ҆́кѡ ѿ ѡ҆броще́нїѧ червлени́цы, пречи́стаѧ, ѹмнаѧ багрѧни́це Е҆мманꙋ́илева, внꙋ́трь во чре́вѣ твое́мъ пло́ть истка́сѧ: тѣ́мже Бцⷣꙋ вои́стиннꙋ тѧ̀ почита́емъ.

Багародзічны: Нібы з пурпурнага складу, Прачыстая, духоўная парфіра – плоць Эману́іла ўнутры ўлоння Твайго сатка́лася; таму мы Цябе, ісцінную Багародзіцу, ўшаноўваем.

І̑рмо́съ: Безсѣ́меннаго зача́ті̇ѧ ржⷭ҇тво̀ несказа́нное, мт҃ре безмꙋ́жныѧ нетлѣ́ненъ пло́дъ: Бж҃їе бо рожде́нїе ѡ҆бновлѧ́етъ е҆стества̀: тѣ́мже тѧ̀ всѝ ро́ди, ꙗко бг҃оневѣ́стнꙋю Мт҃рь, правосла́вно велича́емъ.

Ірмо́с: Нараджэнне зачатага без семені – неспасціжнае; Плод Маці, не спазнаўшай мужа, – беззага́нны: бо абнаўляе Божае нараджэнне законы прыроды. Таму Цябе мы, усе роды, як Боганявесту-Маці праваслаўна велічаем.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Оу҆милосе́рдисѧ, спаси́ мѧ, сн҃е Дв҃довъ поми́луй, бѣсну́ющыѧсѧ сло́вомъ и҆сцѣли́вый, гла́съ же бл҃гоꙋтро́бный ꙗ҆́кѡ разбо́йнику мнѣ̀ рцы̀: а҆ми́нь глаго́лю тебѣ̀, со мно́ю бу́деши въ раѝ, е҆гда̀ прі̇иду̀ во сла́вѣ мое́й.

Будзь міласэрным, спасі мяне, Сыне Давідаў, памілуй, Ты, Які апантаных словам ацаліў, і мне словы міласэрныя, як разбойніку, вымаві: "Праўду кажу табе, са Мною будзеш у ра́і, калі прыйду ў славе Маёй!"

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Разбо́йникъ ѡ҆глаго́ловаше тѧ̀, разбо́йникъ бг҃осло́вѧше тѧ̀, ѻ҆́ба бо на крⷭ҇тѣ сви́сѧста: но ѽ бл҃гоꙋтро́бне, ꙗ҆́кѡ вѣ́рному разбо́йнику твоему̀, позна́вшему тѧ̀ Бг҃а, и҆ мнѣ̀ ѿве́рзи две́рь сла́внагѡ ца́рстві̇ѧ твоегѡ̀.

Разбойнік дакара́ў Цябе, другі ж разбойнік Богам вы́знаў Цябе, бо яны абодва побач з Табой на крыжы віселі; Ты ж, Усяміласцівы, як разбойніку, які ўвераваў у Цябе і пазнаў у Табе Бога, і мне адкрый дзверы слаўнага Царства Твайго.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Тва́рь содрога́шесѧ, распина́ема тѧ̀ ви́дѧщи, го́ры и҆ ка́мені̇ѧ стра́хомъ распада́хусѧ, и҆ землѧ̀ сотрѧса́шесѧ, и҆ а҆́дъ ѡ҆бнажа́шесѧ, и҆ соѡмрача́шесѧ свѣ́тъ во днѝ, зрѧ̀ тебѐ, пригвожде́на ко крⷭ҇тꙋ.

Стварэнне пакутавала, бачачы Цябе распятага: горы і камяні ад жаху распада́ліся, і зямля страсяну́лася, і пекла спустошылася, і паме́ркла святло дзённае, бачачы Цябе, Іісусе, цвікамі прыбітага да Крыжа.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Досто́йныхъ покаѧ́ні̇ѧ плодѡ́въ не и҆стѧжѝ ѿ менѐ, и҆́бо крѣ́пость моѧ̀ во мнѣ̀ ѡ҆скꙋдѣ̀: се́рдце мнѣ̀ да́руй при́снѡ сокруше́нное, нищету же дх҃о́вную, да сі̇ѧ̑ тебѣ̀ принесу̀, ꙗ҆́кѡ прі̇ѧ́тную же́ртву, е҆ди́не Сп҃се.

Дастойных пладоў пакаяння ад мяне не патрабуй, бо моц мая знясі́лілася ўва мне; сэрца мне дай заўсёды скру́шанае і ўбогасць духоўную, каб я Табе іх прынёс як прыемную ахвяру, адзіны Спасіцель.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Суді̇ѐ мо́й и҆ вѣ́дче мо́й, хотѧ́й па́ки прі̇итѝ со А҆́ггл҃ы, суди́ти мі́ру всему̀, ми́лостивнымъ твои́мъ ѻ҆́комъ тогда̀ ви́дѣвъ мѧ̀, пощадѝ и҆ ᲂу҆ще́дри мѧ̀, І̑и҃се, па́че всѧ́кагѡ е҆стества̀ человѣ́ча согрѣши́вша.

Суддзя мой і знаўца мяне! Ты хочаш з Ангеламі зноў прыйсці, каб здзе́йсніць суд над усім светам; міласцівым Тваім поглядам тады зірну́ўшы на мяне, Іісусе, злітуйся і змілуйся нада мною, які больш за ўвесь род чалавечы саграшыў.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Оу҆диви́ла е҆сѝ всѣ́хъ стра́нным̾ житі̇е́мъ твои́мъ, а҆́гглѡвъ чи́ны, и҆ человѣ́кѡвъ собо́ры, невеще́ственнѡ пожи́вши и҆ е҆стество̀ преше́дши: и҆́мже ꙗ҆́кѡ невеще́ственныма нога́ма вше́дши Марі́е, І̑орда́нъ прешла̀ е҆сѝ.

Уразіла ты ўсіх незвычайным жыццём тваім: і Ангелаў чыны́, і чалавечыя сходы, жывучы́ як бясплотная і нашу прыроду пераадолеўшы. Таму, ідучы́, быццам бесцялесная, Марыя, ты нагамі Іардан перайшла.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Оу҆ми́лостиви Созда́телѧ ѡ҆ хва́лѧщихъ тѧ̀, преподо́бнаѧ мт҃и, и҆зба́витисѧ ѡ҆ѕлобле́ні̇й и҆ скорбе́й, ѻ҆́крестъ напа́дающихъ: да и҆зба́вившесѧ ѿ напа́стей, возвели́чимъ непреста́ннѡ просла́вльшаго тѧ̀ Гдⷭ҇а.

Умі́ласціў Тварца да тых, што ўсхваля́юць цябе, прападобная маці, каб збавіцца нам ад бед і горасцей, што адусюль насцігаюць нас, каб мы, ад спакус збаўленыя, няспынна велічалі Госпада, Які праславіў цябе.

Припѣ́въ: Прпⷣбне ѻ҆́тче а҆ндре́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобны ойча Андрэе, малі Бога за нас.

А̑ндрeю: А̑ндре́е чтⷭ҇ны́й и҆ ѻч҃е требл҃же́ннѣйшїй, па́стырю Кри́тскїй, не преста́й молѧ́сѧ ѡ҆ воспѣва́ющихъ тѧ̀: да и҆зба́вимсѧ всѝ гнѣ́ва и҆ ско́рби и҆ тлѣ́нїѧ и҆ прегрѣше́нїй безмѣ́рных̾, чтꙋщихъ твою̀ па́мѧть вѣ́рно.

Андрэю: Андрэе дастахва́льны і ойча найблажэннейшы, пастыр Крыцкі, не пераставай маліцца за тых, хто апявае цябе, каб пазбавіцца нам ад гневу, і гора, і разбурэння, і саграшэнняў бязмерных, ушаноўваючы тваю памяць з вераю.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Ѻ҆ц҃а̀ просла́вимъ, Сы́на превознесе́мъ, бж҃ественномꙋ Дх҃ꙋ вѣ́рно поклони́мсѧ, Трⷪ҇цѣ нераздѣ́льнѣй, е҆ди́ницѣ по сꙋществу̀, ꙗкѡ свѣ́тꙋ и҆ свѣ́томъ, и҆ животꙋ̀ и҆ живото́мъ, животворѧ́щемꙋ и҆ просвѣща́ющемꙋ концы̀.

Троічны: Айца праславім, Сыну хвалу ўзнясём, Бажэственнаму Духу з вераю паклонімся – Троіцы нераздзельнай, Адзінай Істотаю, як Святлу і Светачам, і Жыццю і Жыццям, што дае жыццё і прасвятляе краі свету.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Гра́дъ тво́й сохранѧ́й, Бг҃ороди́тельнице пречⷭ҇таѧ: въ тебѣ̀ бо се́й вѣ́рно ца́рствꙋѧй, въ тебѣ̀ и҆ ѹ҆твержда́етсѧ, и҆ тобо́ю побѣжда́ѧй побѣжда́етъ всѧ́кое и҆скуше́нїе, и҆ плѣнѧ́етъ ра́тники, и҆ прохо́дитъ послꙋша́нїе.

Багародзічны: Горад Твой захоўвай, Богарадзіцелька Прачыстая, бо пад Тваёй аховай ён з вераю царствуе, і Табою ўмацоўваецца, і Тваім спрыя́ннем адольвае ўсякае выпрабава́нне, і скара́е ворагаў, і трымае іх у паслушэ́нстве.

І̑рмо́съ: Безсѣ́меннаго зача́ті̇ѧ ржⷭ҇тво̀ несказа́нное, мт҃ре безмꙋ́жныѧ нетлѣ́ненъ пло́дъ: Бж҃їе бо рожде́нїе ѡ҆бновлѧ́етъ е҆стества̀: тѣ́мже тѧ̀ всѝ ро́ди, ꙗко бг҃оневѣ́стнꙋю Мт҃рь, правосла́вно велича́емъ.

Ірмо́с: Нараджэнне зачатага без семені – неспасціжнае; Плод Маці, не спазнаўшай мужа, – беззага́нны: бо абнаўляе Божае нараджэнне законы прыроды. Таму Цябе мы, усе роды, як Боганявесту-Маці праваслаўна велічаем.