І̑рмо́съ: Помо́щник и покро́витель бы́сть мнѣ̀ во спасе́ні̇е, се́й мой бг҃ъ, и҆ прославлю е҆го: бг҃ъ ѻ҆ц҃а моегѡ̀, и҆ вознесꙋ̀ е҆го̀: сла́внѡ бо просла́висѧ.

Ірмо́с: Памочнік і Абаронца стаў мне на спасенне: Ён — мой Бог, і буду славіць Яго, Ён — Бог айца майго, і буду ўзносіць Яго, бо са славаю Ён праслаўлены.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѿ ю́ности, Хрⷭ҇тѐ, за́повѣди твоѧ̀ преступи́хъ, всестра́стно небрегі́й, ᲂу҆ны́ні̇емъ преидо́хъ житїѐ: тѣ́мже зову́ ти, Сп҃се: понѐ на коне́цъ спаси́ мѧ.

З юнацтва я, Хрысце, запаведзі Твае паруша́ў, пажа́дліва, нядба́йна, бяздзе́йна правёў я ўсё жыццё, таму ўсклікаю да цябе, Спасіцель: "Хаця б пад канец, спасі мяне!"

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Пове́ржена мѧ̀, Сп҃се, предъ враты̀ твои́ми, понѐ на ста́рость не ѿри́ни менѐ во а҆́дъ тща̀: но пре́жде конца̀, ꙗ҆́кѡ человѣ́колю́бецъ, да́ждь мѝ прегрѣше́ні̇й ѡ҆ставле́ні̇е.

Упаўшага ніц перад варотамі Тваімі, Спасіцель, хаця б у старасці не адкінь мяне ў пекла ні з чым, але перад канцом, як Чалавекалюбец, дай мне саграшэнняў адпушчэнне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Бога́тство моѐ Сп҃се, и҆знури́въ въ блудѣ̀, пу́стъ есмь плодо́въ бл҃гочести́вых̾, а҆́лченъ же зову̀: Ѻ҆ч҃е щедро́тъ, предвари́въ ты̀ мѧ̀ ᲂу҆ще́дри.

Маёмасць сваю, Спасіцель, у блудзе растра́ціўшы, застаўся я без пладоў набожнасці, і, пакутуючы ад голаду, усклікаю: "Ойча міласэрны, паспяшайся, Сам злітуйся нада мною!"

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Въ разбо́йники впады́й а҆́зъ есмь помышле́нми мои́ми, ве́сь ѿ ни́хъ ᲂу҆ѧзви́хсѧ ны́нѣ, и҆спо́лнихсѧ ра́нъ: но са́мъ мѝ предста́въ, Хрⷭ҇тѐ Сп҃се, и҆сцѣлѝ.

Я, захоплены разбойнікамі – помысламі маімі, увесь імі знявечаны цяпер і ранамі пакрыты; але Ты Сам, Хрысце Спасіцель, прыйдзі і ацалі мяне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Сщ҃е́нникъ мѧ̀ предви́дѣв̾ ми́мои́де, и҆ Леѵі́тъ ви́дѧ въ лю́тыхъ на́га презрѣ̀: но и҆з̾ Мр҃і́и возсі̇ѧ́вый І̑и҃се, ты̀ предста́въ ᲂу҆ще́дри мѧ̀.

Свяшчэннік, заўважыўшы мяне, прайшоў міма, і левіт, убачыўшы мяне ў цяжкай бядзе, голым, пакінуў без увагі. Але Ты, Які з Марыі заззяў Іісусе, прыйдзі і памілуй мяне.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Ты́ ми да́ждь свѣтоза́рную бл҃года́ть ѿ бж҃е́ственнагѡ свы́ше промышле́ні̇ѧ, и҆збѣжа́ти страсте́й ѡ҆мраче́ні̇ѧ, и҆ пѣ́ти ᲂу҆се́рднѡ твоегѡ̀, Марі́е, житїѧ̀ кра҆снаѧ и҆справле́ні̇ѧ.

Ты мне дай светлаза́рную благадаць ад Вышняга Бажэственнага Промысла, каб пазбе́гнуць азмрочання пажа́днасцямі і апяваць старанна Твайго, Марыя, жыцця слаўныя подзвігі.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Пресꙋ́щнаѧ трⷪ҇це, во е҆ди́ницѣ покланѧ́емаѧ, возмѝ бре́мѧ ѿ менѐ тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ѧ́кѡ благоꙋтро́бна, да́ждь мѝ сле́зы ѹ҆миле́ні̇ѧ.

Троічны: Звыш існая Троіца, у Адзінстве пакланя́емая, здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае і, як Міласэрная, дай мне слёзы жалю.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Бцⷣе, наде́жде и҆ предста́тельство тебѐ пою́щихъ, возмѝ бре́мѧ ѿ мене тѧ́жкое грѣхо́вное, и҆ ꙗкѡ влⷣчца чⷭ҇таѧ, ка́ющасѧ прі̇ими́ мѧ.

Багародзічны: Багародзіца, Надзея і Абарона тых, хто апявае Цябе! Здымі з мяне ярмо цяжкае грахоўнае, і як Уладычыца Чыстая ў пакаянні прымі мяне.

І̑рмо́съ: Вонмѝ нб҃о, и҆ возглаго́лю, и҆ воспою̀ Хрⷭ҇та ѿ Дв҃ы плоті̇ю прише́дшаго.

Ірмо́с: Пачуй, неба, я буду абвяшчаць і апяваць Хрыста, Які з Дзевы прышоў у плоці.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Поползо́хсѧ ꙗ҆́кѡ Дв҃дъ блу́днѡ, и҆ ѡ҆скверни́хсѧ: но ѡ҆мы́й ѹ҆бѡ и҆ менѐ, Сп҃се, слеза́ми.

Паў я з-за няўстрыманасці, падобна Давіду і апаганіўся; але абмый і мяне, Спасіцель, слязамі маімі.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ни сле́зъ, нижѐ покаѧ́ні̇ѧ и҆́мамъ, нижѐ ᲂу҆миле́ні̇ѧ: са́мъ мѝ сі̇ѧ̑, Сп҃се, ꙗ҆́кѡ Бг҃ъ да́руй.

Ні слёз, ні пакаяння няма ў мяне, ні скрухі сардэчнай; Ты, Спасіцель, як Бог, Сам дай мне гэта.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Погуби́хъ первозда́нную добро́ту и҆ бл҃голѣ́пі̇е моѐ, и҆ ны́нѣ лежу̀ на́гъ и҆ стыжду́сѧ.

Страціў і першасную прыгажосць і хараство маё, і цяпер ляжу голы і саромеюся.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Две́рь твою̀ не затворѝ мнѣ̀ тогда̀, Гдⷭ҇и, Гдⷭ҇и: но ѿве́рзи мѝ сі̇ю̀ ка́ющемусѧ тебѣ̀.

Дзверы Твае не зачыні перада мною тады, Госпадзі, Госпадзі, а адкрый іх для мяне, які каецца перад Табою.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Внушѝ воздыха́ні̇ѧ душѝ моеѧ̀, и҆ очі̇ю мое́ю прі̇имѝ ка̑пли, Сп҃се, и҆ спаси́ мѧ.

Пачуй стогны душы маёй і прымі вачэй маіх слёзныя кроплі, Спасіцель, і спасі мяне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Чл҃вѣколю́бче, хотѧ́й всѣ̑м̾ спасти́сѧ, ты̀ воззови́ мѧ̀ и҆ прі̇имѝ, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ ка́ющагосѧ.

Чалавекалюбец! Ты жадаеш спасення ўсім, пакліч і як Добры прымі мяне, які каецца.

Припѣ́въ: Прест҃а́ѧ бцⷣе, сп҃сѝ на́съ.

Прыпеў: Прасвята́я Багаро́дзіца, спасі́ нас.

Пречⷭ҇таѧ Бцⷣе Дв҃о, е҆ди́на всепѣ́таѧ, молѝ прилѣ́жнѡ во еже спасти́сѧ на́мъ.

Прачыстая Багародзіца Дзева, адзіная ўсімі апяваемая, маліся старанна за спасенне наша.

І̑рмо́съ: Ви́дите ви́дите, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ есмь Бг҃ъ, ма́нну одожди́вый, и҆ во́ду и҆з̾ ка́мене и҆сточи́вый дре́вле въ пусты́ни лю́демъ мои́мъ, десни́цею е҆ди́ною и҆ крѣ́пості̇ю мое́ю.

Ірмо́с: Глядзіце і ўбачце, што Я – Бог, Які манну, як дождж, паслаў і ваду з ка́меня праліў некалі ў пустыні лю́дзям Маім дзясніцаю адзінаю і моцаю Маёю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ви́дите ви́дите, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ есмь Бг҃ъ: внуша́й душѐ моѧ̀ Гдⷭ҇а вопі̇ю́ща, и҆ у҆дали́сѧ пре́жнѧго грѣха̀, и҆ бо́йсѧ ѧ́кѡ неумы́тнаго и҆ ꙗ҆́кѡ суді̇ѝ и҆ Бг҃а.

"Глядзіце і ўбачце, што Я – Бог!" Слухай, душа мая, Госпада, Які прамаўляе, і адступі ад ранейшага граху, і страшыся Яго як Непадкупнага Суддзі і як Бога.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Кому̀ уподо́биласѧ е҆сѝ, многогрѣ́шнаѧ душѐ, то́кмо пе́рвому Ка́і̇ну и҆ Ламе́ху оному, каменова́вшаѧ тѣ́ло ѕлодѣ́йствы и҆ у҆би́вшаѧ ᲂу҆́мъ безслове́сными стремле́нми.

На каго падобная ты, мнагагрэшная душа, як не на першага Каіна, а затым на Ламе́ха, пабіўшы камяня́мі – зладзействамі – цела і ўмярцвіўшы розум нягоднымі памышленнямі?

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Всѧ̑ пре́жде зако́на прете́кши, ѽ душѐ, Си́ѳу не ᲂу҆подо́биласѧ е҆сѝ, ни Е̑нѡ́са подража́ла е҆сѝ, ни Ено́ха преложе́ні̇емъ, ни Нѡ́ѧ: но ꙗ҆ви́ласѧ е҆сѝ ᲂу҆бо́га пра́ведныхъ жи́зни.

Усіх, што жылі́ да закона, поглядам акінуўшы, душа, не стала ты падобнаю Сіфу, не ўзяла прыклад ні з Яно́са, ні з Яно́ха ў перасяле́нні, ні з Ноя, а застала́ся ўбогаю ў параўнанні з жыццём праведнікаў.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Е҆ди́на ѿве́рзла е҆сѝ хлѧ̑би гнѣ́ва Бг҃а твоегѡ̀, душѐ моѧ̀, и҆ потопи́ла е҆сѝ всю̀ ꙗ҆́коже зе́млю пло́ть, и҆ дѣѧ̑ні̇ѧ и҆ житі̇ѐ, и҆ пребыла̀ е҆сѝ внѣ̀ спаси́тельнагѡ ковче́га.

Ты адна распахнула вадаспа́ды гневу Бога твайго, душа мая, і, як зямлю, патапіла ўсю плоць, і справы, і жыццё, і застала́ся без выратава́льнага каўчэга.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Всѣ́мъ ᲂу҆се́рді̇емъ и҆ любо́ві̇ю притекла̀ е҆сѝ Хрⷭ҇ту̀, пе́рвый грѣха̀ пу́ть ѿвра́щши, и҆ въ пусты́нѧхъ непроходи́мых̾ пита́ющисѧ, и҆ тогѡ̀ чи́стѣ соверша́ющи бж҃е́ственныѧ за́повѣди.

З усёю стараннасцю і любоўю звярнулася ты да Хрыста, адвярнуўшыся ад ранейшага шляху грахоўнага, жывучы́ ў пустынях непраходных, і бездакорна выконваючы Яго Божыя запаведзі.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Безнача́льнаѧ несозда́ннаѧ Трⷪ҇це, нераздѣ́льнаѧ е҆ди́нице, ка́ющасѧ мѧ̀ прі̇имѝ, согрѣши́вша спасѝ, твоѐ есмь созда́ні̇е, не пре́зри, но пощадѝ, и҆ и҆зба́ви мѧ̀ ѻ҆́гненнагѡ ѡ҆сужде́ні̇ѧ.

Троічны: Беспачатная, няствораная Троіца, нераздзельнае Адзінства, прымі мяне, які каецца, спасі мяне, які саграшыў, я – стварэнне Тваё, не пагарджа́й мною, але злі́туйся і збаў мяне ад вогненнага асуджэння.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Пречи́стаѧ Влⷣчце, Бг҃ороди́тельнице, наде́ждо къ тебѣ̀ притека́ющихъ, и҆ приста́нище су́щихъ въ бу́ри, ми́лостиваго и҆ Созда́телѧ и҆ Сн҃а твоего̀ ᲂу҆ми́лостиви и҆ мнѣ̀ моли́твами твои́ми.

Багародзічны: Прачыстая Уладычыца, Божая Радзіцелька, Надзея тых, хто звяртаецца да Цябе, і Прыстанішча захопленых бураю, міласцівага Стварыцеля і Сына Твайго ўмі́ласціві і да мяне малітвамі Тваімі.

І̑рмо́съ: Оу҆твердѝ, Гдⷭ҇и, на ка́мени за́повѣдей твои́хъ подви́гшеесѧ се́рдце моѐ, ꙗ҆́кѡ е҆ди́нъ ст҃ъ е҆сѝ и҆ Гдⷭ҇ь.

Ірмо́с: Умацуй, Госпадзі, на камені запаведзяў Тваіх няўстойлівае сэрца маё, бо адзіны Ты Святы і Гасподзь.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Бл҃гослове́ні̇ѧ Си́мова не наслѣ́довала е҆сѝ, душѐ окаѧ́ннаѧ, ни простра́нное ѡ҆держа́ні̇е, ꙗ҆́коже І̑а́феѳ̾ и҆мѣ́ла е҆сѝ на землѝ ѡ҆ставле́ні̇ѧ.

Ні благаславення Сімавага не атрымала ты ў спадчыну, душа злашчасная, ні вялікага абша́ру ўладання, як Іа́фет, не атрымала на зямлі прабачэння.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ѿ землѝ Харра́нъ, и҆зы́ди ѿ грѣха̀, душѐ моѧ̀; грѧдѝ въ зе́млю точа́щую присноживо́тное нетлѣ́ні̇е, еже А̑враа́мъ наслѣ́дствова.

З зямлі Харра́н – з граху выйдзі, душа мая, паспяшайся ў зямлю, якая вытача́е вечна жывую нятле́ннасць і якую Аўраам атрымаў у спадчыну.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А҆враа́ма слы́шала е҆сѝ, душѐ моѧ̀, дре́вле ѡ҆ста́вльша зе́млю оте́чества, и҆ бы́вша прише́льца: сегѡ̀ произволе́ні̇ю подража́й.

Пра Аўраама чула ты, душа мая, як ён у старажытнасці пакінуў зямлю бацькоўскую і зрабіўся пры́хаднем; яго рашучасць вазьмі за прыклад.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Оу҆ ду́ба Мамврі́йскагѡ ᲂу҆чреди́въ Патрі̇а́рхъ А̑гг҃лы, наслѣ́дствова по ста́рости ѡ҆бѣтова́ні̇ѧ лови́тву.

Каля дуба Мамврыйскага патрыярх, Ангелаў пачаставаўшы, атрымаў у старасці ў спадчыну абетаванне ва ўзнагароду.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

І҆саа́ка, ѻ҆каѧ́ннаѧ душѐ моѧ̀, разумѣ́вши но́вую же́ртву, та́йнѡ всесожже́нную Гдⷭ҇ви, подража́й е҆гѡ̀ произволе́ні̇ю.

Пра Ісаака, злашчасная душа мая, даведаўшыся як пра новую ахвяру ўсеспалення, таямніча прыне́сеную Госпаду, вазьмі за прыклад яго рашучасць.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

І҆сма́ила слы́шала е҆сѝ, трезви́сѧ душѐ моѧ̀, и҆згна́на ꙗ҆́кѡ рабы́нино ѿрожде́ні̇е: ви́ждь, да не ка́кѡ подо́бно что постра́ждеши ласкосе́рдствующи.

Пра Ісма́іла ты чула, душа мая, вы́гнанага, як народжанага рабыняю; глядзі, устрымлівайся, каб і з табою з-за распуснасці не атрымалася падобнага.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Содержи́мь есмь бу́рею, и҆ треволне́ні̇емъ согрѣше́ні̇й: но сама̀ мѧ мт҃и ны́нѣ спасѝ, и҆ къ приста́нищу бж҃е́ственнагѡ покаѧ́ні̇ѧ возведѝ.

Ахоплены я бураю і штормам саграшэнняў, але ты сама мяне, маці, вы́ратуй цяпер і прывядзі да прыстанку Бажэственнага пакаяння.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Ра́бское моле́ні̇е и҆ ны́нѣ преподо́бнаѧ, прине́сши ко бл҃гоутро́бнѣй моли́твами твои́ми Бцⷣѣ, отве́рзи мѝ боже́ственныѧ вхо́ды.

Рабскае маленне і цяпер, прападобная, узнёсшы да міласэрнай Багародзіцы, адкрый і для мяне тваім хада́йніцтвам Бажэственныя ўваходы.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трⷪ҇це про́стаѧ, несозда́ннаѧ, безнача́льное е҆стество̀, въ трⷪ҇цѣ пѣва́емаѧ ѵ҆поста́сей, спаси́ ны̀ вѣ́рою покланѧ́ющыѧсѧ держа́вѣ твое́й.

Троічны: Троіца простая, не створаная, беспачатная Істота, апяваемая ў Трох Іпастасях, спасі нас, якія з вераю пакланяемся ўладзе Тваёй.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ѿ Отца̀ безлѣ́тна Сн҃а въ лѣ́то Бг҃ороди́тельнице, неискꙋсомꙋ́жнѡ родила̀ е҆сѝ, стра́нное чꙋ́до, пребы́вши дв҃а доѧ́щи.

Багародзічны: Ад Айца раней часоў народжанага Сына Ты ў часе нарадзіла, Божая Радзіцелька, не спазнаўшы мужа, – о дзіўны цуд, – Дзеваю застаючыся і малаком кормячы.

І̑рмо́съ: Ѹ҆слы́ша Прⷪ҇ро́къ прише́стві̇е твое́, Гдⷭ҇и, и҆ ѹ҆боѧ́сѧ, ꙗкѡ хо́щеши ѿ Дв҃ы роди́тисѧ и҆ чл҃кѡмъ ꙗ҆ви́тисѧ, и҆ гл҃аше: ѹ҆слы́шахъ слу́хъ тво́й и҆ ѹ҆боѧ́хсѧ, сла́ва си́лѣ твое́й Гдⷭ҇и.

Ірмо́с: Пачуў прарок прышэсце Тваё, Госпадзі, і ўстрашы́ўся, што Ты хочаш з Дзевы нарадзіцца і лю́дзям явіцца, і сказаў: "Пачуў я вестку Тваю, і ўстрашы́ўся". Слава сіле Тваёй, Госпадзі!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Тѣ́ло ѡ҆скверни́сѧ, ду́хъ ѡ҆калѧ́сѧ, ве́сь ѡ҆струпи́хсѧ: но ꙗ҆́кѡ вра́чь, Хрⷭ҇тѐ, о̑боѧ̀ покаѧ́ні̇емъ мои́мъ ᲂу҆врачу́й, ѡ҆мы́й, ѡ҆чи́сти, покажѝ Сп҃се мо́й па́че снѣ́га чистѣ́йша.

Цела маё апаганена, дух забру́джаны, увесь я пакрыты язвамі; але Ты, як урач, Хрысце, ацалі і тое і другое маім пакаяннем, амый, ачысці і зрабі мяне, Спасіцель мой, за снег чысце́йшым.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Тѣ́ло твоѐ и҆ кро́вь распина́емый ѡ҆ всѣ́хъ положи́лъ е҆сѝ, Сло́ве: тѣ́ло ᲂу҆́бѡ, да мѧ̀ ѡ҆бнови́ши, кро́вь, да ѡ҆мы́еши мѧ̀, ду́хъ же пре́далъ е҆сѝ, да мѧ̀ приведе́ши, Хрⷭ҇тѐ, твоему̀ Роди́телю.

Ты, Слова, будучы распятым за ўсіх, прапанаваў Цела Тваё і Кроў: Цела – каб мяне аднавіць, Кроў – каб амыць мяне. Дух жа аддаў Ты, каб мяне прывесці, Хрысце, да Айца Твайго.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Содѣ́лалъ е҆сѝ спасе́ні̇е посредѣ̀ землѝ, Ще́дре, да спасе́мсѧ, во́лею на дре́вѣ распѧ́лсѧ е҆сѝ, Е̑де́мъ затворе́нный ѿве́рзесѧ, го́рнѧѧ и҆ до́льнѧѧ тва́рь, ꙗ҆зы́цы всѝ спасе́ни покланѧ́ютсѧ тебѣ̀.

Здзейсніў Ты спасенне пасярод зямлі, Міласэрны, каб нам спасціся, Ты дабравольна на Дрэве быў распяты; Эдэм зачынены адкрыўся; Табе пакланяюцца горнія і дольнія стварэнні і ўсе спасёныя народы.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Да бу́детъ мѝ купѣ́ль, кро́вь и҆з̾ ре́бръ твои́хъ, вку́пѣ и҆ питїѐ, и҆сточи́вшее во́ду ѡ҆ставле́нїѧ: да ѻ҆бою́ду ѡ҆чища́юсѧ, помазу́ѧсѧ и҆ пїѧ̀, ꙗ҆́кѡ пома́зані̇е и҆ питїѐ, Сло́ве, животѡ́чнаѧ твоѧ словеса̀.

Няхай кроў з рэбраў Тваіх, Слова, будзе мне купеллю і разам з тым піццём, што вытача́е ваду прабачэння, каб мне поўнасцю ачысціцца, пама́зваючыся і наталя́ючыся Тваімі жыватворнымі словамі, як ма́ззю і піццём.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ча́шу Цр҃ковь стѧжа̀ ре́бра твоѧ̀ живонѡ́снаѧ, и҆зъ ни́хже сугу́быѧ на́мъ и҆сточѝ то́ки, ѡ҆ставле́ні̇ѧ и҆ ра́зꙋма, во ѻбразъ дре́внѧгѡ и҆ но́вагѡ двои́хъ вку́пѣ завѣ́товъ, Сп҃се на́шъ.

Як чашу Царква атрымала рэбры Твае жываносныя, з якіх падвойны нам выцякае струме́нь: прабачэння грахоў і пазнання, як вобраз Старога і Новага – разам двух Запаветаў, Спасіцель наш.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

На́гъ есмь черто́га, на́гъ есмь и҆ бра́ка, ку́пно и҆ ве́чери, свѣти́льникъ ᲂугасѐ, ꙗ҆́кѡ без̾еле́йный, черто́гъ заключи́сѧ мнѣ̀ спѧ́щу, ве́черѧ снѣде́сѧ, а҆́зъ же по ру́ку и҆ но́гу свѧ́занъ во́нъ низве́рженъ есмь.

Пазба́ўлены я хораму, пазба́ўлены і шлюбу, а разам з тым і вячэры; свяцільнік згас, бо няма ў ім алею, хорам, пакуль я спаў, зачыніўся, вячэра скончылася, а я па руках і нагах звя́заны і выкінуты вон.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Нераздѣ́льное сꙋщество́мъ, несли́тное ли́цы бг҃осло́влю тѧ̀, трⷪ҇ческое е҆ди́но Бж҃ество̀, ꙗкѡ е҆диноцрⷭ҇твенное и҆ сопресто́льное: вопїю́ ти пѣ́снь вели́кꙋю, въ вы́шнихъ трегу́бо пѣ́сносло́вимꙋю.

Троічны: Нераздзе́льнае Істотаю і нязлі́тнае ў Асобах, Троічнае Адзінае Бажаство, Табою, Адзінаца́рственнае і Супрасто́льнае, я навуча́юся богапазна́нню. Спяваю Табе песню ве́лічную, якая ў вышнім свеце тройчы спяваецца.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: И҆ ражда́еши, и҆ дѣ́вствꙋеши, и҆ пребыва́еши ѻ҆бою́дꙋ естество́мъ Дв҃а: рожде́йсѧ обновлѧ́етъ зако́ны е҆стества̀, ѹ҆тро́ба же ражда́етъ неражда́ющаѧ: Бг҃ъ и҆дѣ́же хо́щетъ, побѣжда́етсѧ е҆стества̀ чи́нъ: твори́тъ бо е҆ли̑ка хо́щетъ.

Багародзічны: І нараджа́еш Ты, і застаешся Дзеваю, і захоўваеш у тым і ў другім прыродную дзявоцкасць; Народжаны з Цябе абнаўляе законы прыроды: і ўлонне дзявоцкае нараджае. Дзе жадае Бог, там пераадольваецца прыродны парадак, бо Ён робіць усё, як жадае.

І̑рмо́съ: Ѿ нощѝ ᲂу҆́тренююща, чл҃вѣколю́бче, просвѣтѝ молю́сѧ, и҆ наста́ви и҆ менѐ на повелѣ̑нїѧ твоѧ̑: и҆ наꙋчи́ мѧ сп҃се, твори́ти во́лю твою̀.

Ірмо́с: Мяне, што з ночы не перастаю апяваць Цябе, Чалавекалюбец, прасвятлі, малюся, і настаў мяне на выкананне запаведзяў Тваіх, і навучы мяне, Спасе, здзяйсня́ць волю Тваю.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ꙗ҆́кѡ тѧ́жкі̇й нра́вомъ, Фараѡ́ну го́рькому бы́хъ, Влⷣко, І̑аннѝ и҆ І̑амврѝ, душе́ю и҆ тѣ́ломъ, и҆ погруже́нъ ᲂу҆мо́мъ: но помози́ ми.

Маючы цяжкі нораў, фараону жорсткаму стаў я падобны, а Іані́ю і Іамвры́ю падобны душою і целам, і ўвяз розумам; але Ты, Уладар, памажы́ мне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ка́ломъ смѣси́хсѧ ѻ҆каѧ́нный ᲂу҆мо́мъ, ѡ҆мы́й мѧ̀, Влⷣко, ба́нею мои́хъ сле́зъ, молю́ тѧ, пло́ти моеѧ̀ ꙍ҆де́жду у҆бѣли́въ ꙗ҆́кѡ снѣ́гъ.

З граззю я, няшчасны, змяшаўся розумам сваім, але абмый мяне, Уладар, у купелі слёз маіх, малю Цябе, адзенне плоці маёй вы́беліўшы як снег.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А҆́ще и҆спыта́ю моѧ̀ дѣла̀, Сп҃се, всѧ́каго человѣ́ка превозше́дша грѣха́ми себѐ зрю̀, ꙗ҆́кѡ ра́зумомъ му́дрствуѧй согрѣши́хъ, не невѣ́дѣні̇емъ.

Калі стану я дасле́даваць справы свае, Спасіцель, то бачу, што я кожнага чалавека грахамі пераўзышоў, бо ў поўным разуме́нні я грашыў, а не ў неразуме́нні.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Пощадѝ, пощадѝ, Гдⷭ҇и, созда́ні̇е твоѐ: согрѣши́хъ, ѡ҆сла́би мѝ, ꙗ҆́кѡ е҆стество́мъ чи́стый са́мъ сы́й еди́нъ, и҆ и҆́нъ ра́звѣ тебѐ никто́же есть кромѣ̀ скве́рны.

Злітуйся, злітуйся, Госпадзі, над стварэннем Тваім. Саграшыў я – прабач мяне, бо Ты адзін толькі чысты па прыродзе, і ніхто іншы, акрамя Цябе, не бывае без нечыстаты́.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Менѐ ра́ди Бг҃ъ сы́й воѡбрази́лсѧ е҆сѝ въ мѧ̀, показа́лъ е҆сѝ чудеса̀, и҆сцѣливъ прокаже́нныѧ и҆ разсла́бленнаго стѧгну́въ, кровоточи́выѧ то́къ ᲂу҆ста́вилъ е҆сѝ, Сп҃се, прикоснове́нїемъ ри́зъ.

Дзеля мяне Ты, будучы Богам, прыня́ў мой вобраз, здзе́йсніў цуды, ацаліўшы пракажоных, ўмацаваўшы спаралізаванага, і спыніўшы ў жанчыны кровацячэнне, Спасіцель, праз дакрана́нне да кра́ю вопраткі.

Припѣ́въ: Прпⷣбнаѧ ма́ти марі́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобная маці Марыя, малі Бога за нас.

Струи̑ І̑oрда́нскі̇ѧ преше́дши, ѡ҆брѣла̀ е҆сѝ поко́й безболѣ́зненный, пло́ти сла́сти и҆збѣжа́вши, е҆ѧ́же и҆ на́съ и҆змѝ твои́ми молитвами преподо́бнаѧ.

Паток Іардана перайшоўшы, знайшла ты спакой непару́шны, пазбе́гнуўшы плоцкай асалоды; ад яе і нас пазбаў тваімі малітвамі, прападобная.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Тѧ̀ Трⷪ҇це сла́вимъ, е҆ди́наго Бг҃а: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ е҆сѝ Ѻ҆ч҃е, Сн҃е и҆ Дш҃е, про́стое существо̀, е҆ди́нице при́снѡ покланѧ́емаѧ.

Троічны: Цябе, Троіца, мы славім, Адзінага Бога: "Святы, святы, святы Ты: Айцец, Сын і Дух", – простая Істота, Адзінства заўсёды пакланя́емае.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: И҆з̾ тебѐ ѡ҆блече́сѧ въ моѐ смѣше́нїе, нетлѣ́ннаѧ, безмꙋжнаѧ мт҃и дв҃о, Бг҃ъ созда́вый вѣ́ки, и҆ соединѝ себѣ̀ человѣ́ческое е҆стество̀.

Багародзічны: З Цябе, непару́шаная, бязмужняя Маці-Дзева, увасобіўся паводле майго складу Бог, Які стварыў вякі, і злучыў з Сабою чалавечую прыроду.

Возопи́хъ всѣ́мъ се́рдцемъ мои́мъ къ ще́дрому Бг҃ꙋ, и҆ ѹ҆слы́ша мѧ̀ ѿ ада преиспо́днѧго, и҆ возведѐ ѿ тлѝ живо́тъ мо́й.

Я ўсклікнуў усім сэрцам маім да міласэрнага Бога, і пачуў Ён мяне з пекла апраметнага, і вы́веў з пагібелі жыццё маё.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Воста́ни и҆ поборѝ, ꙗ҆́кѡ І̑ису́съ А̑мали́ка, плотскі́ѧ стра̑сти, и҆ Гаваѡні́ты ле́стныѧ по́мыслы при́снѡ побѣжда́ющи.

Паўстань і змагайся, як Іісус з Амалікам, з плоцкімі пажаднасцямі, заўсёды перамагаючы і гавааніця́наў – падма́нныя помыслы.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Преидѝ вре́мене теку́щее е҆стество̀, ꙗ҆́кѡ пре́жде ковче́гъ, и҆ землѝ ѻ҆́ныѧ бу́ди во ѡ҆держа́ні̇и ѻ҆бѣтова́ні̇ѧ, душѐ, Бг҃ъ повелѣва́етъ.

Перайдзі праз цякучую прыроду часу, як некалі каўчэг запавету, і ўступі ў валоданне тою зямлёю абетавання, душа: Бог загадвае.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ꙗ҆́кѡ спа́слъ е҆сѝ Петра̀ возопи́вша, спасѝ предвари́въ мѧ̀, Сп҃се, ѿ ѕвѣ́рѧ и҆зба́ви, просте́ръ ру́ку твою̀, и҆ возведѝ и҆зъ глубины грѣхо́вныѧ.

Як уратаваў Ты Пятра, які закрычаў, паспяшайся спасці і мяне, Спасіцель, ад звера мяне ўратуй, працягнуўшы руку Тваю, і выведзі з глыбіні́ грахоўнай.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Приста́нище тѧ̀ вѣ́мъ ᲂу҆ти́шное, Влⷣко, Влⷣко Хрⷭ҇тѐ: но ѿ незаходи́мыхъ глуби́нъ грѣха̀ и҆ ѿча́ѧні̇ѧ мѧ̀ предвари́въ и҆зба́ви.

Як ціхае прыстанішча ведаю Цябе, Уладар, Уладар Хрысце; але з бяздонных глыбіняў граху і адчаю мяне паспяшайся збавіць.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трцⷭ҇а есмь проста̀, нераздѣ́льна, раздѣ́льна ли́чнѣ, и҆ еди́ница есмь е҆стество́мъ соедине́на, ѻц҃ъ глаго́летъ, и҆ Сн҃ъ, и҆ бж҃е́ственный Дх҃ъ.

Троічны: "Я ёсць Троіца простая, нераздзельная, адрозная ў Асобах, і Адзінства Я ёсць, злучанае па прыродзе", – Айцец абвяшчае, і Сын, і Бажэственны Дух.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ѹ҆тро́ба твоѧ̀ Бг҃а на́мъ родѝ, воображе́на по на́мъ: е҆го́же ꙗкѡ Созда́телѧ всѣ́хъ, молѝ, Бцⷣе, да моли́твами твои́ми ѡ҆правди́мсѧ.

Багародзічны: Улонне Тваё нарадзіла нам Бога, Які прыняў наш вобраз; Яго ж як Тварца ўсяго малі, Багародзіца, каб нам по малітвах Тваіх апраўдацца.

Конда́къ, гла́съ ѕ҃: Душѐ моѧ̀, душѐ моѧ̀, воста́ни, что спи́ши; коне́цъ приближа́етсѧ, и҆ имаши смꙋти́тисѧ: воспрѧнѝ ѹбо, да пощади́тъ тѧ̀ Хрⷭ҇то́съ Бг҃ъ, вездѣ̀ сы́й, и҆ всѧ҆ и҆сполнѧ́ѧй.

Кандак, глас 6: Душа мая, душа мая, / паўстань, што спіш ты? / Канец набліжа́ецца, / і ты моцна збянтэ́жышся. / Уздымі́ся ж, / каб злітаваўся над табою Хрыстос Бог, // Які ўсюды прысу́тны і ўсё напаўня́е.

І̑рмо́съ: Согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахом̾ предъ тобо́ю, нижѐ соблюдо́хомъ, нижѐ сотвори́хомъ, ꙗкоже заповѣ́далъ е҆сѝ на́мъ: но не преда́ждь на́съ до конца̀, ѻ҆ц҃е́въ Бж҃е.

Ірмо́с: Саграшылі мы, учынілі беззаконне, няпраўду перад Табою, і не захавалі, і не вы́каналі таго, што Ты запаве́даў нам. Але не пакінь нас да канца, айцоў Божа!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Манассі́ева собрала е҆сѝ согрѣше́ні̇ѧ и҆зволе́ні̇емъ, поста́вльши ꙗ҆́кѡ ме́рзости стра́сти, и҆ ᲂу҆мно́живши душѐ негодова́ні̇е: но тогѡ̀ покаѧ́ні̇ю ревну́ющи те́плѣ, стѧжѝ ᲂу҆миле́ні̇е.

Манасі́евы саграшэнні сабрала ты дабравольна, усталява́ўшы пажаднасці, як мярзотных ідалаў, і наклікаўшы, душа, яшчэ большы гнеў на сябе; але горача перайма́ючы яго пакаянне, дасягні скру́шанасці сардэчнай.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

А҆хаа́вѡвымъ поревнова́ла е҆сѝ скве́рнамъ, душѐ моѧ̀, ᲂу҆вы̀ мнѣ̀, была̀ е҆сѝ плотски́хъ скве́рнъ пребыва́лище, и҆ сосу́дъ сра́мленъ страсте́й: но и҆з̾ глубины̀ твоеѧ̀ воздохнѝ, и҆ глаго́ли Бг҃у грѣхѝ твоѧ̀.

На Ахава ты раўнялася ў мярзотных справах, душа мая, гора мне! Зрабілася ты скопішчам плоцкай нечыстаты і паганым ёмішчам пажаднасцей; але з глыбіні сваёй зарыдай і паведамі Богу грахі твае.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Заключи́сѧ тебѣ̀ нб҃о душѐ, и҆ гла́дъ Бж҃і̇й пости́же тѧ̀, е҆гда̀ И̑лїѝ Ѳесві́тѧнина ꙗ҆́коже А̑хаа́въ не покори́сѧ словесе́мъ и҆ногда̀: но Сара́фѳі̇и ᲂу҆подо́бивсѧ, напита́й проро́чу ду́шу.

Зачы́нена для цябе неба, душа, і голад Божы насцігнуў цябе, як некалі было, калі не паслухаўся Ахаў слоў Іліі Фесві́цяніна; але зрабіся падобнай да Сарэпцкай удавы: наталі́ душу́ прарока.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Попалѝ И̑лі̇а̀ и҆ногда̀ два́щи пѧтьдесѧ́тъ І̑езаве́линыхъ, е҆гда̀ сту́дныѧ Проро́ки погубѝ, во ѡ҆бличе́ні̇е А̑хаа́вово: но бѣ́гай подража́ні̇ѧ двою̀, душѐ, и҆ ᲂу҆крѣплѧ́йсѧ.

Некалі Ілія спаліў два разы па пяцьдзясят слуг Іезаве́лі, тады і прарокаў язычніцкіх ён знішчыў, выкрыва́ючы Аха́ва; але пазбягай таго, каб быць падобнай і тым, і другім, душа, і ўмацоўвайся вераю.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Трⷪ҇це про́стаѧ, нераздѣ́льнаѧ, единосꙋщнаѧ, и҆ е҆стество̀ еди́но, свѣ́тове и҆ свѣ́т̾, и҆ ст҃а трѝ, и҆ еди́но ст҃о, пое́тсѧ Бг҃ъ Трⷪ҇ца: но воспо́й, просла́ви, живо́тъ и҆ животы̀, дꙋшѐ, всѣ́хъ Бг҃а.

Троічны: Бог Троіца апяваецца як Троіца Простая, Нераздзельная, Адзінасутная і Адзіная Істотаю, як Светачы і Святло, як Святыя тры і адзінае Святое; таму апявай, праслаўляй, душа, Жыццё і Жыцці – усіх Бога.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Пое́мъ тѧ̀, блгⷭ҇ослови́мъ тѧ̀, покланѧ́емсѧ тѝ, Бг҃ороди́тельнице, ꙗкѡ неразлꙋчныѧ Трцⷪ҇ы породила̀ е҆сѝ еди́наго Хрⷭ҇та Бг҃а, и҆ сама̀ ѿве́рзла е҆сѝ на́мъ сꙋщымъ на землѝ нбⷭ҇наѧ.

Багародзічны: Апява́ем Цябе, благаслаўляем Цябе, пакланя́емся Табе, Богарадзіцелька, бо нарадзіла Ты Адзінага з Нераздзельнай Троіцы – Хрыста Бога і Сама адкрыла нам, якія жывуць на зямлі, нябеснае.

І̑рмо́съ: Е҆го́же во́инства нбⷭ҇наѧ сла́вѧтъ, и҆ трепе́щꙋтъ Херуві́ми и҆ Серафі́ми, всѧ́ко дыха́нїе и҆ тва́рь, по́ите, бл҃гослови́те, и҆ превозноси́те во всѧ̀ вѣ́ки.

Ірмо́с: Яго воінствы нябесныя славяць, і перад Ім трымцяць Херувімы і Серафімы; кожнае дыханне і стварэнне, апявайце, благаслаўляйце і ўзносьце Яго на ўсе вякі!

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Правосу́де Сп҃се поми́луй и҆ и҆зба́ви мѧ̀ ѻ҆гнѧ̀ и҆ преще́ні̇ѧ, еже и҆́мамъ на судѣ̀ пра́веднѡ претерпѣ́ти: осла́би мѝ пре́жде конца добродѣ́телі̇ю и҆ покаѧ́ні̇емъ.

Суддзя праведны, Спасіцель, памілуй і збаў мяне ад агню і пакарання, якое справядліва належыць мне на судзе атрымаць; дай апраўдацца мне, пакуль яшчэ не канец, праз дабрадзейнасць і пакаянне.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ꙗ҆́кѡ разбо́йникъ вопі̇ю́ ти, помѧни́ мѧ: ꙗ҆́кѡ Пе́тръ пла́чу го́рцѣ: ѡ҆сла́би мѝ Сп҃се, зову̀ ꙗ҆́кѡ мыта́рь: слезю̀ ꙗ҆́кѡ блудни́ца: прі̇имѝ моѐ рыда́ні̇е, ꙗ҆́коже и҆ногда̀ Ханане́ино.

Як разбойнік усклікаю да Цябе: "Памяні мяне!"; як Пётр, плачу горка; "Прабач мяне, Спасіцель", – прашу, як мытнік; лію слёзы, як блудніца; прымі маё рыданне, як некалі ад ханане́янкі.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Гное́ні̇е, Сп҃се, и҆сцѣлѝ смире́нныѧ моеѧ̀ душѝ, е҆ди́не врачу̀: пла́стырь мнѣ̀ наложѝ и҆ е҆ле́й и҆ ві̇но̀, дѣла̀ покаѧ́ні̇ѧ, ᲂу҆миле́ні̇е со слеза́ми.

Спасіцель, ацалі нагнае́нне пакорнай маёй душы; адзіны Урач, прыкладзі мне пластыр, і ялей, і віно – справы пакаяння, скру́шанасці сардэчнай са слязьмі.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Ханане́ю и҆ а҆́зъ подража́ѧ, поми́луй мѧ̀, вопі̇ю̀, сн҃е Давд҃овъ: каса́юсѧ кра́ѧ ри́зы, ꙗ҆́кѡ кровоточи́ваѧ: пла́чу, ꙗ҆́кѡ Ма́рѳа и҆ Марі́а над̾ Ла́заремъ.

Падобна ханане́янцы, і я ўсклікаю да Сына Давідавага: "Памілуй мяне"; дакранаюся да кра́ю вопраткі, як кроватачывая; плачу, як Марфа і Марыя над Лазарам.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Безнача́льне Ѻ҆́ч҃е, Сы́не собезнача́льне, ѹтѣ́шителю бл҃гі́й, Дꙋше пра́вый, Сло́ва Бж҃їѧ Роди́телю, Ѻ҆ц҃а безнача́льна Сло́ве, Дш҃е живы́й и҆ зи́ждай, Трⷪ҇це еди́нице поми́луй мѧ̀.

Троічны: Беспачатны Ойча, Сыне субеспачатны, Уцяшыцелю Добры, Дух праведны; Слова Божага Бацька, Айца Беспачатнага Слова, Дух жывы і стваральны, Троіца Адзіная, памілуй мяне.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Ꙗ҆́кѡ ѿ ѡ҆броще́нїѧ червлени́цы, пречи́стаѧ, ѹмнаѧ багрѧни́це Е҆мманꙋ́илева, внꙋ́трь во чре́вѣ твое́мъ пло́ть истка́сѧ: тѣ́мже Бцⷣꙋ вои́стиннꙋ тѧ̀ почита́емъ.

Багародзічны: Нібы з пурпурнага складу, Прачыстая, духоўная парфіра – плоць Эману́іла ўнутры ўлоння Твайго сатка́лася; таму мы Цябе, ісцінную Багародзіцу, ўшаноўваем.

І̑рмо́съ: Безсѣ́меннаго зача́ті̇ѧ ржⷭ҇тво̀ несказа́нное, мт҃ре безмꙋ́жныѧ нетлѣ́ненъ пло́дъ: Бж҃їе бо рожде́нїе ѡ҆бновлѧ́етъ е҆стества̀: тѣ́мже тѧ̀ всѝ ро́ди, ꙗко бг҃оневѣ́стнꙋю Мт҃рь, правосла́вно велича́емъ.

Ірмо́с: Нараджэнне зачатага без семені – неспасціжнае; Плод Маці, не спазнаўшай мужа, – беззага́нны: бо абнаўляе Божае нараджэнне законы прыроды. Таму Цябе мы, усе роды, як Боганявесту-Маці праваслаўна велічаем.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Неду́ги и҆сцѣлѧ́ѧ, ни́щымъ бл҃говѣствова́ше Хрⷭ҇то́съ сло́во, вре́дныѧ ᲂу҆врачева̀, съ мытарѝ ꙗ҆дѧ́ше, со грѣ́шники бесѣ́доваше, І̑аі́ровы дще́ре ду́шу пред̾ꙋме́ршую возвратѝ ѡ҆сѧза́ні̇емъ рукѝ.

Хрыстос Слова, хваробы ацаляючы, убогім дабраве́сціў, скале́чаных ацаляя́ў, з мытнікамі еў, з грэшнікамі размаўляў, Іаіравай дачцэ душу́, што ўжо адышла, вярнуў дакрана́ннем рукі́.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Мыта́рь спаса́шесѧ, и҆ блудни́ца цѣлому́дрствоваше, и҆ Фарі̇се́й хвалѧ́сѧ ѡ҆сужда́шесѧ: ѻ҆́въ ᲂу҆́бѡ, ѡ҆чи́сти мѧ̀: ѻ҆́ва же, поми́лꙋй мѧ̀: се́й же велича́шесѧ вопїѧ̀: Бж҃е, бл҃годарю́ тѧ, и҆ про́чыѧ безу́мныѧ глаго́лы.

Мытнік атрымаў спасенне і блудніца стала цнатлівай, а фарысей, які хваліўся, атрымаў асуджэнне. Бо першы ўсклікаў: "Будзь міласцівы да мяне!" Другая прасіла: "Памілуй мяне!" А апошні пыхліва прамаўляў: "Божа, дзякую Табе!" І іншыя неразумныя словы.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Закхе́й мыта́рь бѣ̀, но ѻ҆ба́че сп҃са́шесѧ, и҆ Фарисе́й Сі́монъ соблажнѧ́шесѧ, и҆ блудни́ца прі̇има́ше ѡ҆ста́вительнаѧ разрѣше́ні̇ѧ ѿ и҆му́щаго крѣ́пость ѡ҆ставлѧ́ти грѣхѝ: ю҆́же душѐ потщи́сѧ подража́ти.

Закхей быў мытнікам, але ж атрымаў спасенне, фарысей Сі́ман усумніўся, а блудніца атрымала поўнае прабачэнне ад Таго, Хто мае ўладу адпускаць грахі; імкніся ж, душа, і ты быць падобнай да яе.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Блꙋдни́цѣ, ѽ ѻ҆каѧ́ннаѧ душѐ моѧ̀, не поревнова́ла е҆сѝ, ꙗ҆́же прі̇и́мши мѵ́ра а҆лава́стръ, со слеза́ми ма́заше но́зѣ Спа́совѣ, ѡ҆тре́ же власы̀, дре́внихъ согрѣше́ні̇й рукописа́ні̇е раздира́ющагѡ е҆ѧ̀.

Не пажада́ла ты быць падобнай, няшчасная душа мая, да той блудніцы, што, узяўшы алеба́стравую пасудзіну з мірам, слязьмі пама́зала і валасамі абце́рла ногі Спасіцеля, Які разарваў спісак ранейшых грахоў яе.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Гра́ды, и҆̀мже дадѐ Хрⷭ҇то́съ бл҃говѣ́сті̇е, душѐ моѧ̀, у҆вѣ́дала е҆сѝ, ка́кѡ про́клѧти бы́ша: ᲂу҆бо́йсѧ ᲂу҆каза́ні̇ѧ, да не бу́деши ꙗ҆́коже ѻ҆́ны, и҆́хже Содо́млѧнѡмъ Влⷣка ᲂу҆подо́бивъ, да́же до а҆́да ѡ҆судѝ.

Ты ведаеш, душа мая, як пракля́ты былі́ гарады, якім Хрыстос дабраве́сціў Евангелле; страшы́ся гэтага прыкладу, не будзь такой, як яны, бо Уладыка, параўна́ўшы іх з Садомам, да пекла прысудзіў іх.

Припѣ́въ: Поми́лꙋй мѧ̀, бж҃е, поми́лꙋй мѧ̀.

Прыпеў: Памілуй мяне, Божа, памілуй мяне.

Да не го́ршаѧ ѽ душѐ моѧ̀, ꙗ҆ви́шисѧ ѿча́ѧні̇емъ, Ханане́и вѣ́ру слы́шавшаѧ, еѧ́же дщѝ сло́вомъ Бж҃і̇имъ и҆сцѣли́сѧ: сн҃е Дв҃довъ, спасѝ и҆ менѐ, воззовѝ и҆з̾ глꙋбины̀ се́рдца, ꙗ҆́коже ѻ҆на̀ Хрⷭ҇ту̀.

Не зрабіся горшай за ханане́янку, душа мая, з-за адчаю, бо ты чула пра веру, дзякуючы якой дачка яе ацалілася Божым словам. "Сыне Давідаў, спасі і мяне!" – усклікні з глыбіні́ сэрца, як яна Хрысту.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трⷪ҇ченъ: Ѻ҆ц҃а̀ просла́вимъ, Сы́на превознесе́мъ, бж҃ественномꙋ Дх҃ꙋ вѣ́рно поклони́мсѧ, Трⷪ҇цѣ нераздѣ́льнѣй, е҆ди́ницѣ по сꙋществу̀, ꙗкѡ свѣ́тꙋ и҆ свѣ́томъ, и҆ животꙋ̀ и҆ живото́мъ, животворѧ́щемꙋ и҆ просвѣща́ющемꙋ концы̀.

Троічны: Айца праславім, Сыну хвалу ўзнясём, Бажэственнаму Духу з вераю паклонімся – Троіцы нераздзельнай, Адзінай Істотаю, як Святлу і Светачам, і Жыццю і Жыццям, што дае жыццё і прасвятляе краі свету.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Бг҃оро́диченъ: Гра́дъ тво́й сохранѧ́й, Бг҃ороди́тельнице пречⷭ҇таѧ: въ тебѣ̀ бо се́й вѣ́рно ца́рствꙋѧй, въ тебѣ̀ и҆ ѹ҆твержда́етсѧ, и҆ тобо́ю побѣжда́ѧй побѣжда́етъ всѧ́кое и҆скуше́нїе, и҆ плѣнѧ́етъ ра́тники, и҆ прохо́дитъ послꙋша́нїе.

Багародзічны: Горад Твой захоўвай, Богарадзіцелька Прачыстая, бо пад Тваёй аховай ён з вераю царствуе, і Табою ўмацоўваецца, і Тваім спрыя́ннем адольвае ўсякае выпрабава́нне, і скара́е ворагаў, і трымае іх у паслушэ́нстве.

Припѣ́въ: Прпⷣбне ѻ҆́тче а҆ндре́е, молѝ бг҃а ѡ҆ на́съ.

Прыпеў: Прападобны ойча Андрэе, малі Бога за нас.

А̑ндрeю: А̑ндре́е чтⷭ҇ны́й и҆ ѻч҃е требл҃же́ннѣйшїй, па́стырю Кри́тскїй, не преста́й молѧ́сѧ ѡ҆ воспѣва́ющихъ тѧ̀: да и҆зба́вимсѧ всѝ гнѣ́ва и҆ ско́рби и҆ тлѣ́нїѧ и҆ прегрѣше́нїй безмѣ́рных̾, чтꙋщихъ твою̀ па́мѧть вѣ́рно.

Андрэю: Андрэе дастахва́льны і ойча найблажэннейшы, пастыр Крыцкі, не пераставай маліцца за тых, хто апявае цябе, каб пазбавіцца нам ад гневу, і гора, і разбурэння, і саграшэнняў бязмерных, ушаноўваючы тваю памяць з вераю.

І̑рмо́съ: Безсѣ́меннаго зача́ті̇ѧ ржⷭ҇тво̀ несказа́нное, мт҃ре безмꙋ́жныѧ нетлѣ́ненъ пло́дъ: Бж҃їе бо рожде́нїе ѡ҆бновлѧ́етъ е҆стества̀: тѣ́мже тѧ̀ всѝ ро́ди, ꙗко бг҃оневѣ́стнꙋю Мт҃рь, правосла́вно велича́емъ.

Ірмо́с: Нараджэнне зачатага без семені – неспасціжнае; Плод Маці, не спазнаўшай мужа, – беззага́нны: бо абнаўляе Божае нараджэнне законы прыроды. Таму Цябе мы, усе роды, як Боганявесту-Маці праваслаўна велічаем.