І҆ере́й: Бл҃гослове́нъ бг҃ъ на́шъ, всегда̀, ны́нѣ и҆ при́снѡ и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Свяшчэннік: Благаславёны Бог наш заўжды, цяпер і заўседы, і на векі вякоў.

Ли́къ: А҆ми́нь.

Хор: Амінь.

Ли́къ: Ст҃ы́й бж҃е, ст҃ы́й крѣ́пкїй, ст҃ы́й безсме́ртный, поми́лꙋй на́съ. [Три́жды.]

Хор: Святы́ Бо́жа, Святы́ Мо́цны, Святы́ Несмяро́тны, памі́луй нас. [Тройчы]

Дїа́конъ: А҆ллилꙋ́їа. [Три́жды.]

Дыякан: Алілуія. [Тройчы]

Сті́хъ а҃: Бл҃же́ни, ꙗ҆̀же и҆збра́лъ и҆ прїѧ́лъ є҆сѝ гдⷭ҇и.

Верш 1: Блажэнныя тыя, каго Ты выбраў і прыняў, Госпадзі.

Сті́хъ в҃: Па́мѧть и҆́хъ въ ро́дъ и҆ ро́дъ.

Верш 2: Памяць іх з роду ў род.

Сті́хъ г҃: Дꙋ́шы и҆́хъ во бл҃гихъ водворѧ́тсѧ.

Верш 3: Душы іх у дабры будуць знаходзіцца.

Глꙋбино́ю мꙋ́дрости человѣколю́бнѡ всѧ̀ стро́ѧй, / и҆ поле́зное всѣ̑мъ подава́ѧй, / є҆ди́не содѣ́телю, ᲂу҆поко́й гдⷭ҇и дꙋ́шы ра̑бъ твои́хъ: / на тѧ́ бо ᲂу҆пова́нїе возложи́ша, / творца̀ и҆ зижди́телѧ и҆ бг҃а на́шего.

Глыбінёю мудрасці чалавекалюбна усё будуючы,/ і падаючы ўсім карыснае,/ адзіны Творца, супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх,/ бо яны надзею палажылі на Цябе,/ Тварца і стваральніка і Бога нашага.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Тебѐ и҆ стѣ́нꙋ, и҆ приста́нище и҆́мамы, / и҆ моли́твенницꙋ благопрїѧ́тнꙋ къ бг҃ꙋ, / є҆го́же родила̀ є҆сѝ, бцⷣе безневѣ́стнаѧ, вѣ́рныхъ спасе́нїе.

Мы маем Цябе за сцяну і прытулак / і Заступніцу спрыяльную прад Богам,/ што, будучы Дзеваю, нарадзіла Яго,/ Багародзіца, ратунак верных.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

Благаславёны Ты, Госпадзі,/ навучы мяне запаветам Тваім.

Ст҃ы́хъ ли́къ ѡ҆брѣ́те и҆сто́чникъ жи́зни и҆ две́рь ра́йскꙋю, / да ѡ҆брѧ́щꙋ и҆ а҆́зъ пꙋ́ть покаѧ́нїемъ. / поги́бшее ѻ҆вча̀ а҆́зъ є҆́смь: / воззови́ мѧ сп҃се, и҆ сп҃си́ мѧ.

Мноства святых знайшлі крыніцу жыцця/ і дзверы раю,/ дай мне, і я знайду шлях у рай праз пакаянне;/ я загінулая авечка,/ пакліч мяне, Збавіцель,/ і ўратуй мяне.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

А҆́гнца бж҃їѧ проповѣ́давше, / и҆ закла́ни бы́вше ꙗ҆́коже а҆́гнцы, / и҆ къ жи́зни нестарѣ́емѣй ст҃і́и, / и҆ присносꙋ́щнѣй преста́вльшесѧ, / того̀ прилѣ́жнѡ мч҃нцы моли́те, / долгѡ́въ разрѣше́нїе на́мъ дарова́ти.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

Въ пꙋ́ть ᲂу҆́зкїй хо́ждшїи приско́рбный, / всѝ въ житїѝ крⷭ҇тъ ꙗ҆́кѡ ꙗ҆ре́мъ взе́мшїи, / и҆ мнѣ̀ послѣ́довавшїи вѣ́рою, / прїиди́те наслади́тесѧ, / и҆́хже ᲂу҆гото́вахъ ва́мъ по́честей / и҆ вѣнцє́въ нбⷭ҇ныхъ.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

Ѡ҆́бразъ є҆́смь неизрече́нныѧ твоеѧ̀ сла́вы, / а҆́ще и҆ ꙗ҆́звы ношꙋ̀ прегрѣше́нїй, / ᲂу҆ще́дри твоѐ созда́нїе влⷣко, / и҆ ѡ҆чи́сти твои́мъ бл҃гоꙋтро́бїемъ, / и҆ возжелѣ́нное ѻ҆те́чество пода́ждь мѝ, / раѧ̀ па́ки жи́телѧ мѧ̀ сотворѧ́ѧ.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

Дре́вле ᲂу҆́бѡ ѿ не сꙋ́щихъ созда́вый мѧ̀, / и҆ ѡ҆́бразомъ твои́мъ бж҃е́ственнымъ почты́й, / престꙋпле́нїемъ же за́повѣди, / па́ки мѧ̀ возврати́вый въ зе́млю, ѿ неѧ́же взѧ́тъ бы́хъ, / на є҆́же по подо́бїю возведѝ, / дре́внею добро́тою воз̾ѡбрази́тисѧ.

Бл҃гослове́нъ є҆сѝ гдⷭ҇и, / наꙋчи́ мѧ ѡ҆правда́нїємъ твои̑мъ.

Благаславёны Ты, Госпадзі,/ навучы мяне запаветам Тваім.

Оу҆поко́й бж҃е рабы̑ твоѧ̑, / и҆ ᲂу҆чинѝ ѧ҆̀ въ раѝ, / и҆дѣ́же ли́цы ст҃ы́хъ гдⷭ҇и, / и҆ првⷣницы сїѧ́ютъ ꙗ҆́кѡ свѣти̑ла, / ᲂу҆со́пшыѧ рабы̑ твоѧ̑ ᲂу҆поко́й, / презира́ѧ и҆́хъ всѧ̑ согрѣшє́нїѧ.

Супакой, Божа, рабоў Тваіх/ і асялі іх у раю,/ дзе мноства святых, Госпадзі,/ і праведныя ззяюць, як свяцілы./ Спачылых рабоў Тваіх супакой,/ і выбач ім усе правіны.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Трисїѧ́тельное є҆ди́нагѡ бж҃ества̀ бл҃гоче́стнѡ пое́мъ, вопїю́ще: / ст҃ъ є҆сѝ ѻ҆́ч҃е безнача́льный, / собезнача́льный сн҃е, и҆ бж҃е́ственный дш҃е, / просвѣтѝ на́съ вѣ́рою тебѣ̀ слꙋжа́щихъ / и҆ вѣ́чнагѡ ѻ҆гнѧ̀ и҆схитѝ.

Троічнае ззянне адзінага Бажаства хвалім, усклікаючы:/ святы Ты ёсць, беспачатны Ойча,/ роўна беспачатны Сын і Божы Духу!/ Прасвятлі нас, што з вераю Табе служым,/ і вызвалі нас з агня вечнага.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Ра́дꙋйсѧ чⷭ҇таѧ, бг҃а пло́тїю ро́ждшаѧ во сп҃се́нїе всѣ́хъ, / є҆́юже ро́дъ человѣ́ческїй ѡ҆брѣ́те сп҃се́нїе, / тобо́ю да ѡ҆брѧ́щемъ ра́й, / бцⷣе чтⷭ҇аѧ, бл҃гослове́ннаѧ.

Радуйся, Чыстая, што Бога целам нарадзіла на збаўленне ўсім./ Табою людскі род знайшоў збаўленне/ няхай праз Цябе і мы знойдзем рай./ Багародзіца, Чыстая, Благаславёная.

А҆ллилꙋ́їа, а҆ллилꙋ́їа, а҆ллилꙋ́їа, сла́ва тебѣ̀ бж҃е. [Три́жды.]

Алілуія, алілуія, алілуія, слава Табе, Бо́жа. [Тройчы]

Дїа́конъ: Па́ки и҆ па́ки ми́ромъ гдⷵꙋ помо́лимсѧ.

Дыякан: Яшчэ і яшчэ ў міры Госпаду памолімся.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй.

Хор: Госпадзі, памілуй.

Дїа́конъ: Е҆щѐ мо́лимсѧ ѡ҆ ᲂу҆покое́нїи дꙋ́шъ ᲂу҆со́пшихъ рабѡ́въ бж҃їихъ, [и҆́мⷬ҇къ], и҆ ѡ҆ є҆́же прости́тисѧ и҆̀мъ всѧ́комꙋ прегрѣше́нїю, во́льномꙋ же и҆ нево́льномꙋ.

Дыякан: Яшчэ молімся за спакой душ спачылых рабоў Божых [імёны] і за выбачэньне ім усякае правіны свядомае і несвядомае.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй.

Хор: Госпадзі, памілуй.

Дїа́конъ: Ꙗ҆́кѡ да гдⷭ҇ь бг҃ъ ᲂу҆чини́тъ дꙋ́шы и҆́хъ, и҆дѣ́же пра́веднїи ᲂу҆покоѧ́ютсѧ.

Дыякан: Каб Гасподзь Бог уладкаваў душы іх там, дзе праведныя супачываюць.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй.

Хор: Госпадзі, памілуй.

Дїа́конъ: Млⷭ҇ти бж҃їѧ, црⷭ҇тва нбⷭ҇нагѡ и҆ ѡ҆ставле́нїѧ грѣхѡ́въ и҆́хъ, ᲂу҆ хрⷭ҇та̀ безсме́ртнагѡ цр҃ѧ̀ и҆ бг҃а на́шегѡ про́симъ.

Дыякан: Міласці Божае, Царства Нябеснага і адпушчэння грахоў іх у Хрыста несмяротнага Цара і Бога нашага просім.

Ли́къ: Пода́й гдⷭ҇и.

Хор: Падай, Госпадзі.

Дїа́конъ: Гдⷭ҇ꙋ помо́лимсѧ.

Дыякан: Госпаду памолімся.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй.

Хор: Госпадзі, памілуй.

І҆ере́й: Ꙗ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ воскрⷭ҇нїе, и҆ живо́тъ, и҆ поко́й ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ, [и҆́мⷬ҇къ], хрⷭ҇тѐ бж҃е на́шъ: и҆ тебѣ̀ сла́вꙋ возсыла́емъ со безнача́льнымъ твои́мъ ѻ҆ц҃е́мъ, и҆ со прест҃ы́мъ и҆ бл҃ги́мъ, и҆ животворѧ́щимъ твои́мъ дх҃омъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Свяшчэннік: Бо Ты ўваскрасенне і жыццё, і спакой спачылых рабоў Тваіх [імёны], Хрысце, Божа наш, і Табе славу ўзносім, з Беспачатным Тваім Айцом і Прасвятым, і Добрым і Жыватворным Тваім Духам, цяпер і заўсёды і на векі вякоў.

Ли́къ: А҆ми́нь.

Хор: Амінь.

Поко́й сп҃се на́шъ / съ пра́ведными рабы̑ твоѧ̑, / и҆ сїѧ̑ вселѝ во дворы̀ твоѧ̑, / ꙗ҆́коже є҆́сть пи́сано, / презира́ѧ ꙗ҆́кѡ бл҃гъ прегрѣшє́нїѧ и҆́хъ, / вѡ́льнаѧ и҆ невѡ́льнаѧ, / и҆ всѧ̑ ꙗ҆̀же въ вѣ́дѣнїи и҆ не въ вѣ́дѣнїи, чл҃вѣколю́бче.

Супакой, Збавіцель наш,/ з праведнымі рабоў Тваіх,/ і асялі іх у сялібах Тваіх,/ як напісана,/ выбачаючы як Добры правіны іх/ вольныя і міжвольныя,/ і ўсе свядомыя і несвядомыя, Чалавекалюбны.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ, и҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху, і цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Ѿ дв҃ы возсїѧ́вый мі́рꙋ хрⷭ҇тѐ бж҃е, / сы́ны свѣ́та то́ю показа́вый, / поми́лꙋй на́съ.

Ты, што з Дзевы заззяў свету, Хрысце Божа,/ Ёю ж сыноў святла паказаў, памілуй нас.

І҆рмо́съ: Ꙗ҆́кѡ по сꙋ́хꙋ пѣшеше́ствовавъ і҆и҃ль, / по бе́зднѣ стопа́ми, / гони́телѧ фараѡ́на / ви́дѧ потоплѧ́ема, / бг҃ꙋ побѣ́днꙋю пѣ́снь / пои́мъ, вопїѧ́ше.

Ірмос: Як быццам па сушы хадзіў пяшком Ізраіль,/ і бачыўшы, як прыгнятальнік фараон топіцца,/ усклікаў: Песню перамогі / Богу спяваем.

Дїа́конъ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Дыякан: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

Ли́къ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Хор: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

І҆ере́й: Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Свяшчэннік: Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ли́къ: И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Хор: І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

І҆рмо́съ: Нѣ́сть ст҃ъ, / ꙗ҆́коже ты̀ гдⷭ҇и бж҃е мо́й, / вознесы́й ро́гъ вѣ́рныхъ твои́хъ бл҃же, / и҆ ᲂу҆тверди́вый на́съ на ка́мени / и҆сповѣ́данїѧ твоегѡ̀.

Ірмос: Госпадзі,/ няма святога, як Ты Божа мой,/ што ўзнёс сілу Сваіх верных, Добры,/ і ўмацаваў нас на камені/ славы Тваёй.

Дїа́конъ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Дыякан: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

Ли́къ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Хор: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

І҆ере́й: Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Свяшчэннік: Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ли́къ: И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Хор: І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

І҆рмо́съ: Жите́йское мо́ре / воздвиза́емое зрѧ̀ напа́стей бꙋ́рею, / къ ти́хомꙋ приста́нищꙋ твоемꙋ̀ прите́къ, вопїю́ ти: / возведѝ ѿ тлѝ живо́тъ мо́й, / многомлⷭ҇тиве.

Ірмос: Бачыўшы жыцьцёвае мора/ ўсхваляванае навальніцай спакусаў,/ прыйшоўшы да ціхага прыстанку Твайго/ ўсклікаю да Цябе,/ ўзвядзі ад тлену жыццё маё,/ Многаміласцівы.

Со ст҃ы́ми ᲂу҆поко́й / хрⷭ҇тѐ, дꙋ́шы ра̑бъ твои́хъ, / и҆дѣ́же нѣ́сть болѣ́знь, ни печа́ль, / ни воздыха́нїе, / но жи́знь безконе́чнаѧ.

Са святымі супакой, Хрысце, душы рабоў Тваіх, і дзе няма ні болю ні смутку, ні стогнаў, але жыццё бясконцае.

Са́мъ є҆ди́нъ є҆сѝ безсме́ртный, / сотвори́вый и҆ созда́вый человѣ́ка, / земні́и ᲂу҆́бѡ ѿ землѝ созда́хомсѧ, / и҆ въ зе́млю тꙋ́южде по́йдемъ, / ꙗ҆́коже повелѣ́лъ є҆сѝ созда́вый мѧ̀ и҆ рекі́й мѝ: / ꙗ҆́кѡ землѧ̀ є҆сѝ и҆ въ зе́млю ѿи́деши, / а҆́може всѝ человѣ́цы по́йдемъ, / надгро́бное рыда́нїе творѧ́ще пѣ́снь: / а҆ллилꙋ́їа, а҆ллилꙋ́їа, а҆ллилꙋ́їа.

Ты, Сам адзін несмяротны,/ што збудаваў і стварыў чалавека / але мы зямельныя, што з зямлі створаныя,/ і ў тую ж зямлю пойдзем, / як Ты зволіў, што стварыў мяне і сказаў мне: / “Ты зямля, і ў зямлю пойдзеш”,/ куды ўсе людзі пойдуць і мы пойдзем. /Надмагільны плач творыць песню:/ алілуя, алілуя, алілуя.

Дїа́конъ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Дыякан: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

Ли́къ: Поко́й гдⷭ҇и, дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ.

Хор: Супакой, Госпадзі, душы спачылых рабоў Тваіх.

І҆ере́й: Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Свяшчэннік: Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ли́къ: И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

Хор: І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

І҆ере́й: Бцⷣꙋ и҆ мт҃рь свѣ́та въ пѣ́снехъ возвели́чимъ.

Свяшчэннік: Багародзіцу і Маці свету ў песнях ўзвялічым.

Ли́къ: Дꙋ́си и҆ дꙋ́шы првⷣныхъ восхва́лѧтъ тѧ̀, гдⷭ҇и.

Хор: Духі і душы праведнікаў усхваляць Цябе, Госпадзе.

І҆рмо́съ: Бг҃а / человѣ́кѡмъ не возмо́жно ви́дѣти, / на него́же не смѣ́ютъ чи́ни а҆́гг҃льстїи взира́ти: / тобо́ю же всечⷭ҇таѧ, ꙗ҆ви́сѧ человѣ́кѡмъ / сло́во воплоще́нно. / є҆го́же велича́юще, / съ нбⷭ҇ными во́и, тѧ̀ ᲂу҆бл҃жа́емъ.

Ірмос: Бога/ людзям немагчыма бачыць,/ бо на Яго не адважацца глядзець ангельскія станы./ Табою ж, Найчысцейшая, з’явілася людзям/ Слова ўцелясненане, што Яго ўзвелічаючы/ з нябеснымі сіламі/ Цябе славім.

Со дꙋ́хи првⷣныхъ сконча́вшихсѧ / дꙋ́шы ра̑бъ твои́хъ сп҃се ᲂу҆поко́й, / сохранѧ́ѧ и҆́хъ во бл҃же́нной жи́зни, / ꙗ҆́же ᲂу҆ тебѐ чл҃вѣколю́бче.

Са духамі спачылых праведных/ душы рабоў Тваіх, Збавіцель, супакой/ ахоўваючы іх у блажэнным жыцці, Чалавекалюбны.

Въ поко́ищи твое́мъ гдⷭ҇и, / и҆дѣ́же всѝ ст҃і́и твоѝ ᲂу҆покоева́ютсѧ, / ᲂу҆поко́й и҆ дꙋ́шы ра̑бъ твои́хъ, / ꙗ҆́кѡ є҆ди́нъ є҆сѝ чл҃вѣколю́бецъ.

У прыстанішчы Тваім, Госпадзі,/ дзе ўсе святыя Твае супачываюць,/ супакой і душы рабоў Тваіх,/ бо Ты адзіны Чалавекалюбны.

Сла́ва ѻ҆ц҃ꙋ̀, и҆ сн҃ꙋ, и҆ ст҃о́мꙋ дх҃ꙋ.

Сла́ва Айцу́, і Сы́ну, і Свято́му Ду́ху.

Ты̀ є҆сѝ бг҃ъ соше́дый во а҆́дъ, и҆ ᲂу҆́зы ѡ҆кова́нныхъ разрѣши́вый, / са́мъ и҆ дꙋ́шы ра̑бъ твои́хъ ᲂу҆поко́й.

Ты Бог, што зыйшоў у пекла і з кайданоў закаваных вызваліў,/ Ты ж і душы рабоў Тваіх супакой.

И҆ ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ. А҆ми́нь.

І цяпе́р, і заўсёды, і на ве́кі вяко́ў. Амі́нь.

Е҆ди́на чⷭ҇таѧ, и҆ непоро́чнаѧ дв҃о, бг҃а без̾ сѣ́мене ро́ждшаѧ, / молѝ сп҃сти́сѧ дꙋша́мъ и҆́хъ.

Адзіна Чыстая і Нявінная Дзева, што без семя нарадзіла Бога,/ маліся, каб выратавацца іх душам.

Дїа́конъ: Поми́лꙋй на́съ бж҃е, по вели́цѣй млⷭ҇ти твое́й, мо́лимъ ти сѧ, ᲂу҆слы́ши и҆ поми́лꙋй.

Дыякан: Памілуй нас, Божа, па вялікай міласці Тваёй, молімся Табе, выслухай нас і памілуй.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй. [Три́жды.]

Хор: Госпадзі, памілуй. [Тройчы]

Дїа́конъ: Е҆щѐ мо́лимсѧ ѡ҆ ᲂу҆покое́нїи дꙋ́шъ ᲂу҆со́пшихъ рабѡ́въ бж҃їихъ, [и҆́мⷬ҇къ], и҆ ѡ҆ є҆́же прости́тисѧ и҆̀мъ всѧ́комꙋ прегрѣше́нїю, во́льномꙋ же и҆ нево́льномꙋ.

Дыякан: Яшчэ молімся за спакой душ спачылых рабоў Божых [імёны] і за выбачэньне ім усякае правіны свядомае і несвядомае.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй. [Три́жды.]

Хор: Госпадзі, памілуй. [Тройчы]

Дїа́конъ: Ꙗ҆́кѡ да гдⷭ҇ь бг҃ъ ᲂу҆чини́тъ дꙋ́шы и҆́хъ, и҆дѣ́же пра́веднїи ᲂу҆покоѧ́ютсѧ.

Дыякан: Каб Гасподзь Бог уладкаваў душы іх там, дзе праведныя супачываюць.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй. [Три́жды.]

Хор: Госпадзі, памілуй. [Тройчы]

Дїа́конъ: Млⷭ҇ти бж҃їѧ, црⷭ҇тва нбⷭ҇нагѡ и҆ ѡ҆ставле́нїѧ грѣхѡ́въ и҆́хъ, ᲂу҆ хрⷭ҇та̀ безсме́ртнагѡ цр҃ѧ̀ и҆ бг҃а на́шегѡ про́симъ.

Дыякан: Міласці Божае, Царства Нябеснага і адпушчэння грахоў іх у Хрыста несмяротнага Цара і Бога нашага просім.

Ли́къ: Пода́й гдⷭ҇и.

Хор: Падай, Госпадзі.

Дїа́конъ: Гдⷭ҇ꙋ помо́лимсѧ.

Дыякан: Госпаду памолімся.

Ли́къ: Гдⷭ҇и поми́лꙋй.

Хор: Госпадзі, памілуй.

І҆ере́й: Бж҃е дх҃ѡ́въ, и҆ всѧ́кїѧ пло́ти, сме́рть попра́вый, и҆ дїа́вола ᲂу҆праздни́вый, и҆ живо́тъ мі́рꙋ твоемꙋ̀ дарова́вый: са́мъ гдⷭ҇и, ᲂу҆поко́й дꙋ́шы ᲂу҆со́пшихъ рабѡ́въ твои́хъ, [и҆́мⷬ҇къ], въ мѣ́стѣ свѣ́тлѣ, въ мѣ́стѣ ѕла́чнѣ, въ мѣ́стѣ поко́йнѣ, ѿню́дꙋже ѿбѣжѐ болѣ́знь, печа́ль и҆ воздыха́нїе: всѧ́кое согрѣше́нїе, содѣ́ѧнное и҆́ми сло́вомъ, и҆лѝ дѣ́ломъ, и҆лѝ помышле́нїемъ, ꙗ҆́кѡ бл҃гі́й чл҃вѣколю́бецъ бг҃ъ простѝ, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть человѣ́къ и҆́же жи́въ бꙋ́детъ, и҆ не согрѣши́тъ: ты́ бо є҆ди́нъ кромѣ̀ грѣха̀, пра́вда твоѧ̀ пра́вда во вѣ́ки, и҆ сло́во твоѐ и҆́стина.

Свяшчэннік: Божа духаў і ўсякае плоці! Ты смерць пераадолеў і дыявала перамог, і жыццё свету Твайму даў. Сам Госпадзі, супакой душы спачылых рабоў Тваіх [імёны] у месцы светлым, у месцы радасным, у месцы спакойным, дзе няма ні болю, ні журбы ні стогнаў. Усякую правіну, што зрабілі яны словам, учынкам ці думкаю, як добры і чалавекалюбны Бог, выбач ім, бо няма чалавека, які жыў і не саграшыў, Ты адзін – без граху. Праўда Твая – праўда вечная і слова Тваё – ісціна.

І҆ере́й: Ꙗ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ воскрⷭ҇нїе, и҆ живо́тъ, и҆ поко́й ᲂу҆со́пшихъ ра̑бъ твои́хъ, [и҆́мⷬ҇къ], хрⷭ҇тѐ бж҃е на́шъ: и҆ тебѣ̀ сла́вꙋ возсыла́емъ со безнача́льнымъ твои́мъ ѻ҆ц҃е́мъ, и҆ со прест҃ы́мъ и҆ бл҃ги́мъ, и҆ животворѧ́щимъ твои́мъ дх҃омъ, ны́нѣ и҆ при́снѡ, и҆ во вѣ́ки вѣкѡ́въ.

Свяшчэннік: Бо Ты ўваскрасенне і жыццё, і спакой спачылых рабоў Тваіх [імёны], Хрысце, Божа наш, і Табе славу ўзносім, з Беспачатным Тваім Айцом і Прасвятым, і Добрым і Жыватворным Тваім Духам, цяпер і заўсёды і на векі вякоў.

Ли́къ: А҆ми́нь.

Хор: Амінь.

Дїа́конъ: Во бл҃же́нномъ ᲂу҆спе́нїи вѣ́чный поко́й пода́ждь гдⷭ҇и ᲂу҆́спшымъ рабѡ́мъ твои̑мъ, [и҆́мⷬ҇къ], и҆ сотворѝ и҆̀мъ вѣ́чнꙋю па́мѧть.

Дыякан: У блажэнным успенні вечны спакой дай, Госпадзе, спачылым рабам Тваім [імёны], і ўчыні ім вечную памяць.

Ли́къ: Вѣ́чнаѧ па́мѧть. [Три́жды.]

Хор: Вечная памяць. [Тройчы]

Ли́къ: Дꙋ́шы и҆́хъ во бл҃гихъ водворѧ́тсѧ, и па́мѧть и҆́хъ въ ро́дъ и҆ ро́дъ.

Хор: Душы іх у дабры будуць знаходзіцца, і памяць іх з роду ў род.